Έναρξη της λειτουργίας του Μετρό Θεσσαλονίκης, έργο που η στήλη χαρακτήρισε σύγχρονο «γεφύρι της Άρτας» ! Ολημερίς το χτίζανε …το βράδυ εγκρεμιζόταν, όπως αναφέρει το γνωστό παραδοσιακό τραγούδι και για να πούμε την αλήθεια δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

Η πρώτη ημέρα λειτουργίας του, τα εγκαίνια, είχαν τα πάντα! Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Είχαμε! Πρωθυπουργό; Είχαμε! Ανώτερα κυβερνητικά στελέχη και υπουργούς; Είχαμε και παραείχαμε! Άφθονες φωτογραφίες και αστραφτερά χαμόγελα, βίντεο και συνδέσεις, δηλώσεις και πανηγυρικούς, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, και με το παραπάνω! Χιλιάδες λαού στημένοι υπομονετικά στην ουρά για μία πρώτη βόλτα με το «τεχνολογικό θαύμα» που οδηγιέται χωρίς οδηγό είχαμε, όπως και εκατομμύρια άλλους που, θέλοντας και μη, βίωσαν μέσω οθόνης το πρώτο ταξίδι! Το εορταστικό ντεκόρ περιλάμβανε και μπόλικα στοιχεία για τον ξεχωριστό σταθμό της Βενιζέλου, λόγω αρχαίων ευρημάτων. Περίσσεψαν οι δηλώσεις και οι υποσχέσεις με τον Κ. Μητσοτάκη να κάνει συγκινημένος λόγο για «σύμβολο προόδου» -της πόλης αλλά και της χώρας- και σύντομη επέκταση του δικτύου. Όλα τα παραπάνω, εν συντομία, συνθέτουν το ρεπορτάζ για το γεγονός της περιόδου στη Βόρεια Ελλάδα, σύμφωνα με τις αστικές προτεραιότητες «ενημέρωσης» και τον αστικό καθωσπρεπισμό, κοινώς υποκρισία.

Έτσι παρουσιάστηκε το Μέσο Μαζικής Μεταφοράς στη Θεσσαλονίκη. Με άφθονες δόσεις συγκίνησης και «πατριωτισμού» για το απαύγασμα της τεχνολογίας και το επίτευγμα της αλλαγής, αναμόρφωσης και μεταμόρφωσης της χώρας επί ημερών ΝΔ-Μητσοτάκη. Όμως εμείς βεβαίως δεν είμαστε πρωτόγονοι άνθρωποι -ας μας συγχωρέσουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που κάποια στιγμή χαρακτηρίστηκαν έτσι από «πολιτισμένους»- ούτε και ξεγελιόμαστε εύκολα από άρτους και θεάματα, όσο κι αν κάποιοι το επιθυμούν. Δεχόμαστε καθημερινά απίστευτες ποσότητες αστικής, ραφιναρισμένης ή χοντροκομμένης, προπαγάνδας. Τα εργατικά και λαϊκά στρώματα βάλλονται κυριολεκτικά από χίλιες δυο μεριές. Το μυαλό τους κυριολεκτικά μετατρέπεται σε σουρωτήρι και πρέπει υποχρεωτικά να αφομοιώσει μία «λαμπερή» πραγματικότητα για την πατρίδα και τη ζωή τους! Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και η «χρυσή» πραγματικότητα, που σερβίρεται καθημερινά, ζέχνει. Λίγο αν ξύσει κάποιος το επίχρισμα, τη χρυσόσκονη με την οποία πασπαλίζεται διαρκώς η κυρίαρχη πολιτική στα μάτια του λαού …ο βασιλιάς απομένει γυμνός κι αηδιαστικός.

Ο αποκρουστικός «βασιλιάς» ή η προϊστορία και ιστορία του Μετρό

Πίσω από τη χρυσόσκονη της κυβερνητικής προπαγάνδας για την κατασκευή του Μετρό της συμπρωτεύουσας, αυτού που με περηφάνια ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «σύμβολο προόδου», κρύβεται η πραγματική ιστορία. Τα πράγματα εάν ελεγχθούν έστω κι ελάχιστα αναδεικνύουν μία εικόνα σκουριάς, καθόλου λαμπερή όπως τα κυρίαρχα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» παπαγαλίζουν.

Δεν ξεχνάμε την έντονη συζήτηση που ξέσπασε λίγες ημέρες πριν τα λαμπρά εγκαίνια με το αμφισβητήσιμο λογότυπο των δεκάδων χιλιάδων ευρώ! Όπως έγινε γνωστό συνέβησαν και άλλα, περισσότερο κρίσιμα, πράγματα όπως εκτροχιασμός συρμού του Μετρό και μετωπική σύγκρουση, λίγες ακριβώς ημέρες πριν τα ολόχρυσα εγκαίνια από την κυβερνητική κουστωδία. Η υπόθεση θυμίζει Τέμπη, καθώς όπως καταγγέλθηκε το πιο σύγχρονο Μετρό της Ευρώπης -σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρωθυπουργού- στερείται ακόμη αυτόματου συστήματος ελέγχου και άρα της απαραίτητης ασφάλειας. Έπειτα και από αυτά η νεροποντή και το νερό στις εισόδους των σταθμών μάλλον θεωρείται πταίσμα.

Είναι αναγκαίο όμως για μία σφαιρική γνώση της υπόθεσης κατασκευής του έργου να ανατρέξουμε στην μακρόχρονη ιστορία της.

Το έργο εντάσσεται για πρώτη φορά στις προβλέψεις του κρατικού προϋπολογισμού του 1976! Ακολουθεί το 1986 η περίφημη «τρύπα του Κούβελα», επιχείρηση γεμάτη με ελλιπείς και ανεπαρκείς για ένα τέτοιο κατασκευαστικό έργο μελέτες, και εντέλει …το μπάζωμά της! Μεσολαβεί μία εικοσαετία περισυλλογής και σκέψεων, οπότε το 2006 -30 χρόνια έπειτα από την πρόβλεψη του 1976- δημοπρατείται το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Ημερομηνία παράδοσης το 2012! Ωστόσο, το 2012 αντί για το πλήρες έργο, όπως αρχικά είχε διακηρυχθεί, είναι έτοιμο μόλις το 18%! Καθυστερήσεις, δικαστικές προσφυγές διαιωνίζουν μία κατάσταση ταλαιπωρίας για τα εργατολαϊκά στρώματα της πόλης και θησαυρισμού για τους εργολάβους των μεγαλοκατασκευαστικών εταιριών. Το έργο με αρχική πρόβλεψη κατασκευής 1,1 δισ. ευρώ με τις διαδικασίες αυτές κοστίζει τελικά πάνω από 2,1 δισ., ίσως και παραπάνω και τη διαφορά αυτή την καρπώνεται το μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο! Ενδεικτικό για το μεγάλο φαγοπότι που στήθηκε στις πλάτες των εργαζόμενων με την κατασκευή του Μετρό αποτελεί το γεγονός πως οι κατασκευαστικές ακρίδες διεκδικούν σε κάποια περίοδο της κατασκευής του έργου αποζημιώσεις της τάξης του 1,2 δισ. ευρώ για ένα έργο που έχει προϋπολογισθεί να κοστίσει 1,1! Οι αποζημιώσεις είναι μεγαλύτερης αξίας από την αξία κατασκευής!!

Το 2015 έχει κατασκευαστεί το 33% του έργου και ακολουθεί η χρεοκοπία του μεγαλοεργολάβου, η εξαγορά του με εξευτελιστικό αντίτιμο και ακόμη μεγαλύτερες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωσή του. Οι καθυστερήσεις όμως και σε αυτή την περίπτωση σημαίνουν ακόμη περισσότερα υπερκέρδη για τους κατασκευαστές!

Ιδιαίτερης σημασίας ζήτημα σε σχέση με το «γεφύρι της Θεσσαλονίκης» αποτελούν τα αρχαιολογικά ευρήματα ιδιαίτερης σημασίας. Ολόκληρη πόλη θαμμένη κάτω από τη σημερινή, οδηγεί σε περαιτέρω σταμάτημα των εργασιών, καθώς η κυβέρνηση της περιόδου προκρίνει τον τεμαχισμό των αρχαιοτήτων ενώ οι φορείς των αρχαιολόγων υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο είναι εγκληματικό. Η προσωρινή πρόκριση της λύσης που προτείνεται από τους φορείς ανατρέπεται από την κυβέρνηση ΝΔ-Μητσοτάκη και ξεκινά και νέος κύκλος καθυστερήσεων. Και ως γνωστόν οι όποιες καθυστερήσεις σημαίνουν και άλλα υπερκέρδη για το μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο που έχει αναλάβει το έργο!

Με όλα αυτά τα γεγονότα που παρουσιάσαμε εν συντομία, εν είδει χρονολογίου, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι το έργο του Μετρό Θεσσαλονίκης αποτέλεσε για τέσσερις και πλέον δεκαετίες όχημα θησαυρισμού για τη μεγαλοαστική τάξη της χώρας και σε καμία περίπτωση οι πανηγυρισμοί και οι φιέστες των τελευταίων ημερών δεν μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός της λεηλασίας και της αφαίμαξης των εργαζόμενων.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος