Δεν υπάρχουν λέξεις. Να περιγράψεις, να ουρλιάξεις. Η κρεατομηχανή του χασάπη Νετανιάχου, πήρε πάλι μπρος. Ανώφελο να τους αποκαλέσεις κτήνη. Ακόμα και τα κτήνη, έχουν το ελαφρυντικό πως είναι άγρια ζώα και συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα ένστικτά τους.

Χώρισαν τη λωρίδα της Γάζας με αριθμούς. Πάνω σε ένα χάρτη. Τράβηξαν γραμμές, πάνω σε ένα Χάρτη. Θα ανακοινώνουν σε ποιο αριθμό θα μακελέψουν. Τους ανέστιους, τους πεινώντες, τους διψώντες, τους φτωχούς. Τα παιδιά, τις γυναίκες, τους άντρες. Τους Ανθρώπους. Και γιατί να το ανακοινώνουν; Αφού ούτως ή άλλως τους σκοτώνουν, με ή χωρίς αριθμούς. Σαν τους κρατούμενους στα ναζιστικά στρατόπεδα στο Άουσβιτς, στο Μπέλσεν, στο Νταχάου, στο Μαουτχάουζεν. Στους βραχίονες των χεριών τους και στη μνήμη μας χαραγμένοι οι Αριθμοί της αντίστασης στα εγκλήματα του ναζισμού.

Γραφειοκρατικοί λόγοι; Για να συνεννοούνται μεταξύ τους αποτελεσματικότερα, γρηγορότερα, με περισσότερη απανθρωπιά; Οι σφαγιασμένοι δεν είναι Άνθρωποι. Είναι αριθμοί.

Η εικόνα της λωρίδας της Γάζας, ένας κατάστικτος βραχίονας από τους βομβαρδισμένους «αριθμημένους» τόπους μαρτυρίου. Ένας βραχίονας που υψώνει τη γροθιά του στη μούρη των ισχυρών μακελάρηδων των λαών όπου γης. Ένας βραχίονας που ξεσηκώνει τους λαούς σε όλο τον κόσμο. Ένας βραχίονας που θα ενώνεται πάντα με τα χέρια μας, τις καρδιές μας, τη φωνή μας.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Τάνια Ζωγράφου