Κλιμακώνεται η σύγκρουση ανάμεσα στο στρατό της Μυανμάρ (πρώην Βιρμανία), ο οποίος προσέφυγε σε πραξικόπημα την 1^η Φλεβάρη του έτους, και τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις, οι οποίες όλο και πιο πολύ προσφεύγουν στον ένοπλο αγώνα για την αποκατάσταση της προτέρας κατάστασης ή της δημοκρατίας, όπως την εννοεί αυτή κάθε συνιστώσα της αντιπολίτευσης. Όπως είναι λογικό, και καθώς η Μυανμάρ αποτελεί το συντομότερο χερσαίο δρόμο για την Κίνα, ώστε αυτή να αποφύγει τα εχθρικά προς αυτήν στενά της Μαλάκκας, αλλά και με δεδομένο ότι μοιράζεται κοινές εθνότητες με την Ινδία από τότε που χωρίστηκε από αυτήν από τους βρετανούς αποικιοκράτες, το ζήτημα έχει αποκτήσει έντονο διεθνή χαρακτήρα. Χαρακτηριστική, εν προκειμένω, είναι η εκκένωση ολόκληρης πόλης 8.000 κατοίκων, της Τάτλανγκ στην βορειοδυτική πολιτεία Τσιν – προπύργιο της ένοπλης αντίστασης –, με τους κατοίκους της να καταφεύγουν στην ινδική πολιτεία Μιζόραμ. Μακρινή φαντάζει πια η περασμένη 10ετία, κατά την οποία η Δύση και η Ινδία αποπειρώνταν να καλύψουν το χαμένο έδαφος από την Κίνα, η οποία ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχε καταδικάσει τον ένοπλο αγώνα του ΚΚ Βιρμανίας και αγκαλιάσει το στρατό της Βιρμανίας. Με την ανανεωμένη τα τελευταία χρόνια επιθετικότητα των στρατηγικά εξασθενούμενων ΗΠΑ έναντι της Κίνας, το ζήτημα έχει τεθεί στο πλαίσιο αυτής της αντιπαράθεσης, με την Κίνα να περιορίζεται να μπλοκάρει στα διεθνή φόρα την καταδίκη της χούντας (χωρίς ωστόσο αυτή να γίνεται δεκτή στον ΟΗΕ). Έτσι, η επίθεση του στρατού είναι όλο και πιο ανηλεής, με μαζικούς βιασμούς, ή χρήση αμάχων ως ανθρώπινες ασπίδες, ιδίως αφότου – τον Ιούνη – η κυβέρνηση των ανατραπέντων προχώρησαν στην ίδρυση γενικού επιτελείου για τον συντονισμό των ειρηνικών διαμαρτυριών και των διαφόρων «θεματικών» αντάρτικων, εθνικού (καθότι πολυεθνική χώρα η Μυανμάρ) ή μη. Ο πολυεθνικός, βέβαια, χαρακτήρας της χώρας είναι ένα στοιχείο που αξιοποιεί και ο στρατός, στην παλιά αποικιακή λογική «διαίρει και βασίλευε»: χαρακτηριστική, ως προς αυτό, είναι η σύγκρουση των λαών Kachin και Shanni, όπου οι πρώτοι θεωρούνται ευνοημένοι σε βάρος των δεύτερων, λόγω της χάραξης των «συνόρων» με βάση τη συμφωνία Πανγκλόνγκ (12/2/1947), ενώ οι δεύτεροι είναι διχασμένοι έναντι της χούντας, με τις ελίτ τους να στέκονται ως και ταλαντευόμενα έναντι αυτής. Ακόμα και εθνικά αντάρτικα της Ινδίας που κατηγορούνται από το Δελχί ότι εδρεύουν στη Μυανμάρ, κατηγορούνται από τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας ότι δεν στέκονται ενάντια στη χούντα, παρότι η τελευταία ενίοτε συνεργάζεται και με το Δελχί (ταυτόχρονα, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, το Δελχί χρησιμοποιεί κάποια από αυτά στα πλαίσια του επεκτατισμού του).

H Τάτλανγκ στις φλόγες στα τέλη Σεπέμβρη (φωτό:ΑΡ)

Σε μια εξέλιξη που ανατρέπει το σκηνικό πολυδιάσπασης της αντιπολίτευσης στη χούντα, το ΚΚ Βιρμανίας, που παραμένει προσηλωμένο στο μαρξισμό-λενινισμό και τη Σκέψη Μάο τσε Τουνγκ, έχοντας παράλληλα διευρύνει τις διεθνείς επαφές του, ανακοίνωσε και επισήμως ότι έχει προχωρήσει στην ανασύσταση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, επανερχόμενο στον ένοπλο αγώνα που διεξήγε από το 1948 ως το 1989 (σε συνεργασία, μάλιστα, με ένα εθνικό αντάρτικο, όπως «καταγγέλλεται»). Η παρακάτω συνέντευξη εκπροσώπου του ΚΚΒ, που δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στη βρετανική Morning Star, αποσαφηνίζει κάποια πράγματα.

***

Ένα νέο στάδιο της αντίστασης: οι βιρμανέζοι κομμουνιστές επιστρέφουν στον ένοπλο αγώνα

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Βιρμανίας επανίδρυσε τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό του. Σε μια αποκλειστική συνέντευξη με τη Morning Star, ένας εκπρόσωπος του κόμματος εξηγεί στον Kenny Coyle για ποιο λόγο οι κομμουνιστές επανήλθαν στον ένοπλο αγώνα ενάντια στη χούντα της Μυανμάρ

Μετά από ένα διάλειμμα πάνω από 30 έτη, το Κομμουνιστικό Κόμμα Βιρμανίας (ΚΚΒ) επανίδρυσε τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό του, για να πολεμήσει το στρατιωτικό καθεστώς της Μυανμάρ.

Η επιστροφή στον ένοπλο αγώνα προετοιμαζόταν για χρόνια. Ωστόσο, στη διαδικασία αυτή δόθηκε ισχυρή ώθηση με την Ανοιξιάτικη Επανάσταση, τη μαζική εξέγερση εντός της χώρας που ξέσπασε μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 1ης Φλεβάρη αυτού του χρόνου.

Εκείνη τη μέρα, η ηγεσία του στρατού εκδίωξε από την κυβέρνηση τα πολιτικά κόμματα που συσπειρώνονταν γύρω από τον Εθνικό Σύνδεσμο για τη Δημοκρατία (NLD) της Άουνγκ Σαν Σου Τσι.

Επικαλούμενος νοθεία στις γενικές εκλογές του 2020 στη Μυανμάρ, ο στρατηγός Μιν Άουνγκ Χλάινγκ συνέλαβε διάφορους ηγέτες πολιτικών κομμάτων, μεταξύ άλλων τον Πρόεδρο Ουίν Μιντ και την Κρατική Σύμβουλο Άουνγκ Σαν Σου Τσι, και εγκαθίδρυσε το Συμβούλιο Κρατικής Διοίκησης (SAC).

Ειρηνικές μαζικές διαμαρτυρίες ενάντια στο πραξικόπημα, μεταξύ άλλων, απεργίες και διαδηλώσεις, έχουν βίαια κατασταλεί από το στρατό. Ως απάντηση, έκτοτε, πολυάριθμες πολιτικές και εθνικές ομάδες έχουν ιδρύσει ή αναβιώσει ομάδες ένοπλης αντίστασης.

Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος δήλωσε στη Morning Star: «Είναι αλήθεια ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βιρμανίας έχει αρχίσει να οργανώνει μια ένοπλη δύναμη. Όμως πρέπει να επισημάνω ότι οι προσπάθειές μας για ανασυγκρότηση του ΛΑΣ είχαν αρχίσει προτού φτάσουν στα ΜΜΕ οι σχετικές αναφορές.

Προσπαθούμε εδώ και χρόνια να τον ανασυγκροτήσουμε, όμως αυτό πραγματικά υλοποιείται μόλις τώρα, λόγω των νέων δυνατοτήτων που προέκυψαν από τη λαϊκή αντίσταση ενάντια στο πραξικόπημα της χούντας».

Ο εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος συνεχίζει: «Σε μια χώρα σαν τη Βιρμανία, όπου η εύκολα προσφεύγουσα στα όπλα άρχουσα ελίτ προσέφυγε σε αυτά ακόμα και ενάντια σε άοπλους φοιτητές στα πανεπιστήμια, έχουμε αντλήσει πια διδάγματα από την ιστορία και συγκεκριμένα, να προσφεύγουμε κι εμείς στα όπλα όταν παλεύουμε ενάντια σε πλήρως εξοπλισμένους «δαίμονες»».

Αυτό επουδενί δεν μειώνει την αξία των ειρηνικών μαζικών αγώνων.

«Αναγνωρίζουμε το θάρρος ηρώων και τις θυσίες του λαού που διεξάγει μη ένοπλους αγώνες. Αυτά τα κινήματα είναι σημαντικά και χαιρετίζουμε τόσο όσους είναι ζωντανοί όσο και αυτούς που έδωσαν τις ζωές τους», λέει το στέλεχος του ΚΚΒ.

«Ωστόσο», συνεχίζει, «γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο στρατός έχει δολοφονήσει πολλούς από τους συντρόφους μας για τον απλούστατο λόγο ότι ξεσηκώθηκαν εναντίον τους. Δεν πιστεύουμε ότι οι αιμοσταγείς στρατηγοί, που είναι εξοπλισμένοι ως τα δόντια, μπορούν να ανατραπούν από οποιαδήποτε άλλη μορφή αγώνα εκτός από τον ένοπλο.»

Ενώ το ΚΚΒ δεν αντιτίθεται καταρχήν στην ιδέα η αντιπολίτευση να προσέλθει σε συνομιλίες με το στρατό, είναι ξεκάθαρο ότι οι διαπραγματεύσεις από μόνες τους δεν μπορούν να διαλύσουν τον πυρήνα του στρατιωτικού καθεστώτος.

Μερικοί υποστηρικτές της αντιπολίτευσης ισχυρίζονται ότι, σε κάποια φάση, το καθεστώς θα υποχρεωθεί να κάνει πίσω και διστακτικά να αποκαταστήσει το στάτους κβο που ίσχυε πριν το πραξικόπημα.

Ωστόσο, οι κομμουνιστές δεν έχουν αυταπάτες ούτε για την αξιοπιστία του στρατού ούτε για τη θέλησή του να συμβιβαστεί.

Όπως το ΚΚΒ κατέστησε ξεκάθαρο σε προηγούμενη συνέντευξη στη Morning Star, το σύνταγμα της Μυανμάρ που ίσχυε πριν το πραξικόπημα είναι εντελώς ακατάλληλο να αποτελέσει το πλαίσιο για μια δημοκρατία του λαού και την κοινωνική πρόοδο.

Κατοχύρωνε προνομιακές θέσεις για το στρατό, θέσεις που ο στρατός, ακολούθως, χρησιμοποίησε για να εκδιώξει τους μη στρατιωτικούς πολιτικούς.

«Τηρούμε επιφυλάξεις όσον αφορά τη διεξαγωγή συνομιλιών με τη χούντα, παρότι δεν έχουμε πει ότι έχουμε κλείσει αυτή την πόρτα.

Ωστόσο, δεδομένης της εμπειρίας μας στη διεξαγωγή συνομιλιών με τα ανώτατα κλιμάκια του στρατού στο παρελθόν, μπορούμε να πούμε ότι οι αρχηγοί του στρατού ουδέποτε ήταν ειλικρινείς ή αξιόπιστοι κατά τη διάρκεια των συναντήσεων και ανέκαθεν η αντιπολίτευση υποχρεωνόταν να καταβάλει ένα πολύ υψηλό τίμημα μετά από κάθε γύρο «συνομιλιών»».

Μετά από μια μεγάλη χρονικά ιστορική περίοδο, το ΚΚΒ κατέληξε ότι η ιδέα ενός μόνιμου συμβιβασμού ανάμεσα στη χούντα και τις δημοκρατικές δυνάμεις αποτελεί μια αυταπάτη.

«Εμείς λέμε ότι ο Μιν Άουνγκ Χλάινγκ και οι άλλοι στρατηγοί έχουν προσφύγει στα παλιά τους κόλπα, στα οποία είναι πολύ εξοικειωμένοι ήδη από το 1958 και το 1962», έτη στα οποία έλαβαν χώρα τα πραξικοπήματα του προηγούμενου στρατιωτικού δικτάτορα Νε Ουίν.

«Όλα όσα ακολούθησαν το πραξικόπημα της 1ης Φλεβάρη αποτελούν απλώς επανάληψη της ιστορίας», λέει το στέλεχος του ΚΚΒ.

«Εμείς, που έχουμε επί δεκαετίες αναμετρηθεί με τους στρατιωτικούς δικτάτορες σε αυτή τη χώρα, πιστεύουμε ότι η πραγματική αλλαγή στην άρχουσα ομάδα της Βιρμανίας μπορεί να υπάρξει μόνο με τα όπλα», τονίζει ο εκπρόσωπος του Κόμματος.

Η διάσπαση των δυνάμεων εναντίον του στρατού αποτελεί μια σοβαρή αδυναμία, κατά την άποψη του ΚΚΒ, καθώς δημιουργεί πίστη σε λύσεις που δεν βασίζονται στην ισχύ των λαϊκών μαζών της Μυανμάρ, ή καλοβλέπει την ξένη επιρροή ή τοπικές ελίτ.

«Η ένοπλη επανάστασή μας δεν έχει πετύχει ως τώρα το στόχο της. Όμως αυτό συμβαίνει όχι επειδή ο οικουμενικός νόμος ότι «η εξέγερση ενάντια σε στρατιωτικές δικτατορίες είναι δίκαιη» δεν ισχύει ή έχει εξαιρέσεις.

Το πιο προφανές μειονέκτημα είναι η αδυναμία των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων να ενωθούν μεταξύ τους. Έχουν συνηθίσει να βασίζονται σε άλλους ανθρώπους ή δυνάμεις (τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό) για εύρεση διαφόρων πόρων, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των χρηματικών. Με δυο λόγια, οι διαφορές συμφερόντων δημιουργούν διαφορές απόψεων και στόχων».

Λόγω της έλλειψης λαϊκής νομιμοποίησης και του βιρμανέζικου εθνικού σοβινισμού, τα διαδοχικά στρατιωτικά καθεστώτα δεν ήταν σε θέση να ενώσουν αυτή την πολυεθνική χώρα, ακόμα και με το πιστόλι στον κρόταφο.

Με την πάροδο των ετών, πολλές ένοπλες οργανώσεις, ακόμα και στρατοί ντε φάκτο «κρατών» έχουν εμφανιστεί σε περιφέρειες της Μυανμάρ. Κάποιες από αυτές τις περιφερειακές και εθνικές πολιτοφυλακές ιστορικά έχουν συνεργαστεί με το ΚΚΒ.

Ωστόσο, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος επιμένει ότι, σε αυτό το αρχικό στάδιο, είναι εξαιρετικά πρόωρο να κάνει κανείς λόγο για επίσημες συμμαχίες, παρότι το στάδιο αυτών μπορεί κάλλιστα να έρθει.

«Ο ΛΑΣ δεν έχει προβεί ακόμα σε επίσημη συμμαχία ή συντονισμό με καμία υπάρχουσα ομάδα ένοπλης αντίστασης. Ωστόσο, ουδέποτε απορρίψαμε κοινές προσπάθειες με αντιστασιακές δυνάμεις».

Το ΚΚΒ άρχισε τον ένοπλο αγώνα του το 1948 και αυτό συνέχισε ως το 1989, όταν μια πολιτική και στρατιωτική κρίση οδήγησε στη δραματική κατάρρευση της τελευταίας περιοχής βάσης του στη βορειοανατολική Μυανμάρ.

Σήμερα, το κόμμα αναγνωρίζει ότι, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, το ΚΚΒ μηχανιστικά εισήγαγε όχι μόνο τις δογματικές ιδέες, αλλά και τις πρακτικές της Πολιτιστικής Επανάστασης της Κίνας στην κομματική ζωή, συμπεριλαμβανομένης της δίωξης ηγετικών στελεχών, προκαλώντας έτσι τεράστια ζημιά.

Παρ’ όλα αυτά, μολονότι επουδενί δεν αποτελεί τη μοναδική αναφορά, το ΚΚΒ συνεχίζει να έχει σε μεγάλη εκτίμηση τις στρατιωτικές και τις πολιτικές στρατηγικές που εκπόνησε ο Μάο Τσε Τουνγκ στην Κίνα.

Ενδεικτικά, αιτιολογώντας την επιστροφή στον ένοπλο αγώνα, ο εκπρόσωπος του ΚΚΒ σημειώνει εμφατικά ένα διάσημο τσιτάτο του Μάο: «Είμαστε σταθερά πεπεισμένοι ότι ο στρατός επιβεβαίωσε, για άλλη μια φορά, την ισχύ του διδάγματος ότι «η πολιτική εξουσία βγαίνει από την κάνη των όπλων». Γιατί να μην στεκόμαστε σε αυτή την αλήθεια, όπως κάνει ο στρατός;»

Εντούτοις, η παροχή πολιτικής εκπαίδευσης για αύξηση της πολιτικής συνείδησης στα νεότερα μέλη του κόμματος και τους μαχητές του ΛΑΣ, παρά τα απλά τσιτάτα και η στρατιωτική εκπαίδευση, θεωρείται επιτακτικό καθήκον, το οποίο όμως παρουσιάζει επίσης σημαντικές προκλήσεις.

«Τα στελέχη του ΛΑΣ διαπαιδαγωγούνται στις βασικές γνώσεις του Μαρξισμού-Λενινισμού και της Σκέψης Μάο Τσε Τουνγκ, καθώς και με βάση τις επαναστατικές εμπειρίες όλων των μαρξιστικών κινημάτων.

Ωστόσο, είναι πολύ σύντομη η περίοδος που έχει περάσει από την ανασυγκρότηση του ΛΑΣ. Έτσι, η πολιτική εκπαίδευση των μελών χρειάζεται ακόμα χρόνο και την ευκαιρία για να εφαρμοστεί στην πράξη. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, η δυνατότητα πλήρους αφομοίωσης αυτών των θεωριών διαφέρει από στέλεχος σε στέλεχος», παραδέχεται, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος.

Είναι εξαιρετικά νωρίς να κρίνει κανείς αν ο αναγεννημένος ΛΑΣ θα καταστεί μαι σημαντική στρατιωτική δύναμη στον αντιχουντικό αγώνα. Ωστόσο, το γεγονός ότι η κομμουνιστική απάντηση στη στρατιωτική χούντα δεν βασίζεται ούτε σε φιλοδυτικές φιλελεύθερες ούτε εθνικιστικές ιδεολογίες των εθνοτήτων ανοίγει διάπλατα την προοπτική μιας πολύ διαφορετικής έκβασης στη σημερινή κρίση στη Μυανμάρ.

Μετάφραση από τα αγγλικά parapoda. Στα αγγλικά δημοσιεύτηκε στη Morning Star.

πηγή: parapoda.wordpress.com