Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ

Για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα αναρτήθηκε σε διαδικτυακό ιστότοπο, που αναμεταδίδει και προβάλλει την πολιτική του ΚΚΕ, άρθρο το οποίο καταφέρεται ενάντια στο Μάο Τσετούνγκ και στο μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα της Ελλάδας.

Στις 15/9/2021 στον ιστότοπο “Ατέχνως” που πρόσκειται στο ΚΚΕ δημοσιεύθηκε το άρθρο “Μαοϊσμός, «μ-λ κίνημα» και οπορτουνισμός” υπογραφόμενο από το Γ. Κατημερτζή, με το οποίο -όπως σημείωσε το Μ-Λ ΚΚΕ στην απάντησή του από την εφημερίδα του (“Λαϊκός Δρόμος” 2/10/2021)- επιχειρήθηκε “μέσα από ένα «άτεχνο» κράμα ιστορικών παραχαράξεων, άλογων συμπερασμάτων και λάσπης μια ακόμη επίθεση στο Μ-Λ ΚΚΕ και γενικότερα στο «μαοϊκό ρεύμα»” (διαβάστε εδώ).

Στις 5/12/2021 το ΚΚΕ επανήλθε με νέο κείμενο ανάλογου περιεχομένου που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο “ΚΑΤΙΟΥΣΑ”. Το κείμενο φέρει την εξυπνακίστικη υπογραφή “οπορτουνιστολόγος” και έχει τίτλο το απόσπασμα από το γράμμα (23/5/1967) του Ν. Ζαχαριάδη προς τη Μαρξιστική Λενινιστική Οργάνωση (ΜΛΟ) των πολιτικών προσφύγων στην Τασκένδη «Ο μαουτσετουνγκισμός αποτελεί αντιθεωρία στο μαρξισμό-λενινισμό, οι κουκουέδες δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση μαζί του…».

Στο μεγάλο μέρος του επαναλαμβάνει τους ανιστόρητους και ρεβιζιονιστικούς ισχυρισμούς ενάντια στο μ-λ κίνημα και στο ΚΚ Κίνας του Μαο Τσετούνγκ που περιείχε και το κείμενο του “Ατέχνως” και είναι αναπαραγωγή των αναθεωρητικών συμπερασμάτων της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος που περιλαμβάνονται στα “Δοκίμια της ιστορίας του ΚΚΕ”, τα οποία έχει συντάξει η ηγεσία του με το σημερινό πνεύμα της, όπου η διατήρηση της ουσίας της ρεβιζιονιστικής γραμμής συναντιέται με το φιλοτροτροτσκισμό.

Δεν αποτελεί παρά μια κανονική “οππορτουνιστολογία” όπου η κατάφωρη διαστρέβλωση και η άγνοια(;) ιστορικών γεγονότων αναμιγνύονται με αλλοπρόσαλλα και αντικρουόμενα “επιχειρήματα”. Όπως το να γράφεται, από τη μια, πως “ το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα είχε ήδη διχαστεί από τη δεξιά οπορτουνιστική πολιτική που εφάρμοζε το ΚΚΣΕ από το 1956 και ύστερα” και, από την άλλη, κόντρα στη διαπίστωση αυτή, να υποστηρίζεται πως το ΚΚ Κίνας “οδήγησε σε διάσπαση του παγκόσμιου κινήματος”! Από τη μια να έχουμε εδώ στη χώρα μας την πιο κραυγαλέα πράξη ωμής επέμβασης της ρεβιζιονιστικής ηγεσίας του ΚΚΣΕ στα εσωτερικά του ΚΚΕ, που οδήγησε το 1956 στην πραξικοπηματική καθαίρεση του Γενικού Γραμματέα του Ν. Ζαχαριάδη και από την άλλη να προβάλλεται ο ανυπόστατος ισχυρισμός πως το ΚΚ Κίνας του Μάο έκανε “παρεμβάσεις στο εσωτερικό των ΚΚ. Από τη μια, ανερμάτιστα να λέγεται πως “η Κίνα βίωσε τη βίαιη καπιταλιστική παλινόρθωση” λόγω “των μικροαστικών θέσεων του Μάο που οδήγησαν στη διατήρηση και στην διαιώνιση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής”(!) και από την άλλη να βοά η πραγματικότητα και άπαντες να γνωρίζουν πως η καπιταλιστική παλινόρθωση ξεκίνησε με το κινέζο αρχιρεβιζιονιστή Τενγκ Χσιάο Πινγκ που ανέτρεψε όλη την ιδεολογικοπολιτική γραμμή που χάραξε ο Μάο Τσετούνγκ για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Κίνα. Και ακόμη ότι η ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε να φτιάξει τις αδελφικές διεθνιστικές σχέσεις με το ΚΚ Κίνας όταν οι ρεβιζιονιστές άρπαξαν την ηγεσία του και έβαλαν την Κίνα στο δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης!

Η ειρωνεία είναι ότι όλα αυτά γράφονται από τους “οπορτουνιστολόγους” του ΚΚΕ που καμώνονται ότι αναγνωρίζουν σήμερα “τη δεξιά οπορτουνιστική πολιτική που εφάρμοζε το ΚΚΣΕ από το 1956 και ύστερα” αλλά εξακολουθούν να στρέφονται ενάντια στο Μάο Τσετούνγκ και το μ-λ κίνημα επαναλαμβάνοντας και υποστηρίζοντας τις ίδιες κατηγορίες που έλεγαν οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του ΚΚΣΕ από το 1956 και μετά!

Το “καινούργιο” που εμφανίζει το κείμενο της “ΚΑΤΙΟΥΣΑ” είναι ότι το ΚΚΕ στην εκτόξευση των βελών του κατά του μ-λ κινήματος και του “μαοϊσμού” επιστρατεύει και γραφόμενα του Ν. Ζαχαριάδη. Οι κληρονόμοι της ρεβιζιονιστικής ηγεσίας του ΚΚΕ που εκδίωξε και κατέτρεξε το Γενικό Γραμματέα του επαναστατικού ΚΚΕ το 1956 προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν για να υποστηρίξουν την αντιμαρξιστική – αντιλενινιστική πραμάτεια τους. Δείχνει και αυτό το οπορτουνιστικό ήθος τους.

Δεν είναι πρώτη φορά. Μόνο που το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα, από παλιά, πολύ καθαρά έχει τοποθετηθεί με μεγάλη ευθύνη για το πρόσωπο του Ν. Ζαχαριάδη, και για τη μεγάλη συνεισφορά του στο κομμουνιστικό κίνημα αλλά και για τα σοβαρά λάθη του.

Υπάρχει γι’ αυτό το ζήτημα το ντοκουμέντο “Οι Θέσεις της ΚΕ της ΟΜΛΕ για τα 56 χρόνια του ΚΚΕ” (διαβάστε εδώ )

Στη μεταπολίτευση ο “Λαϊκός Δρόμος” , εφημερίδα της Οργάνωσης Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ), στο φύλλο αρ.80 της 20/3/1976 δημοσίευσε με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την “6η πλατιά ολομέλεια” της ΚΕ του ΚΚΕ το 1956 που καθαίρεσε το Ν. Ζαχαριάδη το “Γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη προς τη ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων στην Τασκένδη: Σκέψεις και προτάσεις για μια κουκουέδικη γραμμή στην Ελλάδα” και την απάντηση που έλαβε από τους μαρξιστές-λενινιστές: “Θέσεις του ΚΟ της ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων για το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη της 23ης του Μάη 1967”.

Το Μ-Λ ΚΚΕ έχει συνοψίσει τη θέση του για το ρόλο του Ν. Ζαχαριάδη στο ΚΚΕ στο κείμενο: “6η Ολομέλεια – Μάρτης 1956. Η επιβολή του ρεβιζιονισμού στο ΚΚΕ”, που δημοσιεύτηκε στο “Λαϊκό Δρόμο” της 9/3/2002

Τα παραπάνω κείμενα τα παραθέτουμε στη συνέχεια για να τα γνωρίζουν οι αγωνιστές του κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος στη συζήτηση για την ιστορία του ΚΚΕ, το ρόλο του Ν. Ζαχαριάδη, του ρεβιζιονισμού στο ΚΚΕ, του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος. Με σκοπό τη σωστή εξαγωγή συμπερασμάτων για τη σημερινή πορεία του κομμουνιστικού κινήματος.

Αλλά και σα μια πρώτη απάντηση στα κείμενα επίθεσης του ΚΚΕ ενάντια στο μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα και στο Μάο Τσετούνγκ.

Το ερώτημα γιατί εξαπολύει αυτές τις επιθέσεις το ΚΚΕ και με αυτό τον τρόπο (μέσα από δορυφορικά του διαδικτυακά μέσα) ενάντια στο μ-λ κίνημα τίθεται εξ αντικειμένου. Και η απάντηση ασφαλώς δεν μπορεί παρά να συνδέεται με την απήχηση της ιδεολογικοπολιτικής γραμμής του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, που προφανώς ενοχλεί την ηγεσία του.

Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ

---

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Προς τη ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων στην Τασκέντη

(Σκέψεις και προτάσεις για μια κουκουέδικη γραμμή στην Ελλάδα)

1. Μεταπολεμικά και ξεχωριστά στο τελευταίο δεκάχρονο, στον κόσμο πραγματοποιείται μια καινούργια προχωρική επανάσταση στην επιστήμη-τεχνική-τεχνολογία-βιομηχανία-αγροτική οικονομία, που βρίσκει την αντανάκλασή της και στο εποικοδόμημα και που επιταχτικά επιβάλλει μια θεμελιακή επανεχτίμηση όλων. Όπως οι Μαρξ-Λένιν για τις εποχές τους δώσανε καθοδηγητική θεωρία, έτσι και η εποχή μας απαιτεί τη δικιά της θεωρία, συνέχεια και ανάπτυξη αυτών που δώσανε οι Μαρξ-Λένιν. Για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα η ανταπόκριση στην απαίτηση αυτή αποτελεί ζήτημα ζωής για θανάτου. Δημιουργική απάντηση στα προβλήματα που προβάλλει η εποχή μας μπορεί να δώσει μονάχα ο μαρξισμός-λενινισμός. Η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία της εποχής μας μπορεί νάναι το αποτέλεσμα της κολλεχτιβίστικης δημιουργικής συμβολής και δουλειάς όλων των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων. «Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη».
2. Ο Μάο Τσετούνγκ με τη «θεωρία» του δεν έδωσε και δε δίνει μαρξιστική-λενινιστική απάντηση στα προβλήματα της εποχής μας, γιατί ξεκινά και εκφράζεται σε μικροαστική μεγαλοκινέζικη βάση. Η εσωτερική γραμμή του Μάο, τα τρία κήτη «μεγάλο άλμα-λαϊκή κομμούνα-γενική γραμμή» αποτέλεσαν ανεδαφική, εξωπραγματική προσπάθεια να πιάσει πουλιά στον αέρα, να πραγματοποιήσει το «κομμουνιστικό όνειρο», χωρίς στήριγμα στις αντικειμενικές δυνατότητες και έκφρασε μικροαστική αδυναμία μπροστά στις δυσκολίες, ανικανότητα για επιστημονική σκέψη και πράξη. Αυτό έριξε την κινέζικη επανάσταση πίσω και είχε διαλυτική επίδραση στο ΚΚ Κίνας. Μέσα στις γραμμές του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ο μαοτσετουγκισμός είχε και έχει αποσυνθετική επιρροή. Ένα παράδειγμα απ’ τα πολλά η τραγική ήττα μας στην Ινδονησία. Και στο Βιετνάμ αντικειμενικά παίζει το παιγνίδι των Αμερικάνων. Υπολογίζοντας στην κρίση που η θεωρία και πράξη του Μάο προκάλεσε στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και προοδευτικό κίνημα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αποθρασύνεται σ’ όλο τον κόσμο. Ο μαοτσετουνγκισμός αποτελεί αντιθεωρία στο μαρξισμό-λενινισμό. Οι κουκουέδες δε μπορούν νάχουν καμιά σχέση μαζί του.
3. Τελευταία, η παγκόσμια κατάσταση πάλι οξύνεται επικίνδυνα με κέντρο τον αμερικάνικο επιθετισμό και αγριανθρωπισμό στο Βιετνάμ. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό προβάλλει σήμερα πιο έντονα. Όπως και πριν, βασική στρατηγική επιδίωξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, μέσα απ’ όλο το λαβύρινθο, το σύμπλεγμα των περιπεπλεγμένων περιπλοκών της πολιτικής του, παραμένει ακλόνητα και πεντακάθαρα το χτύπημα, ο εκμηδενισμός της ΕΣΣΔ. Ένα απ’ τα θεμελιακά λάθη του Μάο είναι ότι δεν βλέπει την αλήθεια αυτή. Η αλήθεια αυτή, το ότι δηλαδή, η Σοβιετική Ένωση αποτελεί τον κύριο στόχο του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού από την ηγεσία της αντίδρασης στις ΕΠΑ, πρέπει νάναι το καθοριστικό κριτήριο στην πολιτική τοποθέτηση για τους κομμουνιστές σ’ όλον τον κόσμο, παρά τις επιμέρους διαφωνίες και επιφυλάξεις που μπορούν νάχουν απέναντι στο ΚΚΣΕ. Το ίδιο ισχύει απόλυτα και για τους κουκουέδες. (Παρά το ότι το ΚΚΕ δέχτηκε καταστροφικό χτύπημα απ’ την τριαντρία Χρουστσώφ-Κουουσίνεν-Ντεζ), άλλη κουκουέδικη διεθνιστική γραμμή δεν μπορεί να υπάρξει.
4. Η διορισμένη στο 1956 κλίκα στην ηγεσία του ΚΚΕ υπόστειλε την κουκουέδικη σημαία στην Ελλάδα, έριξε το κόμμα σε βαθιά κρίση, συκοφάντησε, λέρωσε και βρώμισε την επαναστατική παράδοση στον τόπο μας, κατασπίλωσε το μαρξισμό-λενινισμό και νομοτελειακά οδήγησε στην ήττα στις 21 του Απρίλη 1967. Χωρίς την επέμβαση του 1956, η εξέλιξη της κατάστασης στην Ελλάδα θάταν ασφαλώς διαφορετική. Έξοδος απ’ την κρίση του ΚΚΕ, έξοδος κουκουέδικη υπάρχει μονάχα μια:

δημοκρατικό ξεκαθάρισμα της αντικουκουέδικης κληρονομιάς του 1956, παραμέρισμα της διορισμένης κλίκας, αναστήλωση των μαρξιστικών-λενινιστικών αρχών και της κουκουέδικης κομματικότητας και πολιτικής στο ΚΚΕ. Η παλιγγενεσία αυτή θα πραγματοποιηθεί απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω μέσα στη φωτιά και τις καινούργιες δοκιμασίες που περνά ο λαός μας και το κόμμα μας κάτω απ’ το σιδερένιο τακούνι της σακαράκικης χούντας.

5. Η πατρίδα μας περνά ξανά δυσκολίες. Η πιο βαμμένη αντίδραση με την επέμβαση των αμερικάνων ιμπεριαλιστών προώθησε στο προσκήνιο τους σακαράκες συνταγματάρχες και στρατηγούς και επέβαλε στρατιωτική διχτατορία. Σήμερα το καθήκον κάθε κουκουέ όπως και κάθε έλληνα πατριώτη είναι ένα και παλλαϊκό: Αντιδιχτατορική ενότητα και δράση απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω στο λαό, στο στρατό, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό με κοινή πολιτική γραμμή: 1) Ανατροπή στρατιωτικής διχτατορίας 2) Αποκατάσταση Συντάγματος 3) Υπηρεσιακή 4) Εκλογές με αναλογική.

Η αντιδιχτατορική ενότητα, το Πανελλήνιο Αντιδιχτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) ενώνει όλους τους Έλληνες, δεν αποκλείει κανέναν, οργανώνεται παντού όπου ζουν και δουλεύουν Έλληνες και χρησιμοποιεί όλα τα μέσα πάλης απ’ τα συνθήματα στους τοίχους, τον τηλεβόα, τις προκηρύξεις, ως τη μαζική πολιτική απεργία και στη βία τη σακαράκικη απαντά με τη βία. Με καθαρή γραμμή, γερή οργάνωση και θαρραλέα αντιδιχτατορική καθοδήγηση ο λαός θα νικήσει. Ύψιστο καθήκον των κουκουέδων είναι να βρίσκονται στις πρώτες γραμμές της πάλης και της θυσίας στο πανεθνικό αυτό ξεκίνημα.

6. Ραχοκοκαλιά στον αγώνα αυτόν αν θέλουμε να νικήσει, πρέπει νάναι γερό παράνομο κουκουέδικο κόμμα. (Η κλίκα και στη σημερινή εθνική κρίση έδειξε τη χρεοκοπία της. Τη στιγμή που η διχτατορία είχε επιβληθεί οι Γκρόζος-Ζωγράφος στο Κάρλοβυ-Βάρυ λένε ότι στην Ελλάδα γίνεται προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί στρατιωτική φασιστική διχτατορία. Η ανακοίνωση του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ της 27 του Απρίλη μιλά για «ολοκλήρωση φασιστικής τυραννίας» για το ότι «με τις πιο ύπουλες μέθοδες πραγματοποιήθηκε φασιστική ανατροπή». Η «Φωνή της Αλήθειας» συνέχεια ξελαρυγγίζεται «ο φασισμός δεν θα περάσει» και έτσι δεσμεύει και παραλύει την κινητοποίηση και πάλη κατά της φασιστικής διχτατορίας. Το άρθρο του Ζωγράφου στην «Πράβντα» της 17 του Μάη 1967 απόλυτα νερόβραστο, ψευτοδιανοουμενίστικο δε δίνει καμιά γραμμή, λαθεμένο. Η ανακοίνωση του ΠΓ της 27 του Απρίλη όπως και όλες οι άλλες δημόσιες εμφανίσεις της κλίκας δείχνουν ότι το πραξικόπημα την έπιασε στα κρύα του λουτρού, την ξάφνιασε και έτσι την πελάγωσε και δεν μπόρεσε να της δώσει σωστή εκτίμηση που καθορίσει σωστή γραμμή. Έτσι έριξε συνθήματα που μονάχα βάζουν εμπόδιο στην ενιαία αντιδιχτατορική συγκέντρωση και δράση απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω. Η τέτοια γραμμή έδωσε λαθεμένη εικόνα για την κατάταξη των δυνάμεων της διχτατορίας εξόγκωσε τις δυνάμεις αυτές και απόκλεισε δυνατότητες για ένα καλό πλατύ ενιαίο μέτωπο και για την ουδετεροποίηση σημαντικών δυνάμεων, που υπάρχουν αντικειμενικά και υποκειμενικά, έσπρωχνε στην αγκαλιά της διχτατορίας παράγοντες και δυνάμεις που κρατούσανε απέναντί της στάση επιφύλαξης, αναμονής, ουδετερότητας. Περισσότερο από πριν γίνεται ξεκάθαρο ότι με τέτοια ηγεσία το ΚΚΕ δε μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Επιβάλλεται αλλαγή στις κορυφές όσο δύσκολη και αν είναι σήμερα και η αλλαγή αυτή ωριμάζει και ωριμάζει τώρα στη φωτιά της πάλης και πρώτα απόλα απ’ τα κάτω).

Το ύψιστο εθνικό συμφέρο καλεί τους κουκουέδες σε ανασκούμπωμα. Γερό ΚΚΕ, μαχητικό, κουκουέδικη ψυχή μέσα στο ΠΑΜ, παντού οργάνωση και πάλη απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω και η νίκη θάναι δίκη μας όσες θυσίες και αν χρειαστεί να ξαναδώσουμε.

23.5.67 (Ν. Ζαχαριάδης)

1. Όσα είναι σε αγκύλες δεν κάνει για την ώρα να δημοσιευτούν.
2. Το ΠΑΜ μπορούμε να το πούμε και ΠΑΜΕ: Πατριωτικό Αντιδιχτατορικό Μέτωπο Ελλάδας. Σύντροφοι, γεια χαρά.

Για πρώτη φορά απ’ τα 1962 πήρα χαμπάρια σας. Είμαι όλο φωτιά.

Παλεύω όσο μπορώ και όπως μπορώ. Στην Κέρκυρα έγραφα: Οι αγωνιστές στέκουν ορθοί και όταν πέφτουν. Τώρα προσθέτω: Τον κουκουέ μπορείς να τον εξοντώσεις όχι όμως και να τον νικήσεις. Λεπτομέρειες για μένα θα σας πουν προφορικά. Κρατάτε ψηλά την κουκουέδικη σημαία. Με όλη μου την ψυχή είμαι μαζί σας. Ζήτω το ΚΚΕ. Ζήτω ο αθάνατος Λαός μας.

Ζήτω η Ελλάδα.

Νίκος

---

Θέσεις του ΚΟ της ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων

Για το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη της 23ης του Μάη 1967

Το ΚΟ της ΜΛΟ αφού μελέτησε το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη έκρινε ότι είναι απαραίτητο να δώσει τα παρακάτω σύντομα συμπεράσματα:

1. Ο Ν. Ζαχαριάδης με το γράμμα του της 23.5.67 καλεί τους κουκουέδες να αποκηρύξουν το σημαιοφόρο του μαρξισμού-λενινισμού και της παγκόσμιας επανάστασης, να υποστείλουν την κόκκινη σημαία των ιδεών του Μάο Τσε Τουνγκ και να υποταχτούν στην αστική αντιδραστική ιδεολογία των αντεπαναστατών του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού.
2. Ο Ν. Ζαχαριάδης με τις επινοήσεις, συκοφαντίες και βρισιές του ενάντια στον Μάο Τσε Τουνγκ και το ΚΚ Κίνας δεν κάνει τίποτα το καινούργιο παρά αυτά που κάνει ο κάθε αποστάτης του μαρξισμού-λενινισμού, όταν για να βολέψει τον εαυτό του δίνει εξετάσεις υποταγής στον χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό σαν απολογητής της ιμπεριαλιστορεβιζιονιστικής συνωμοσίας ενάντια στα επαναστατικά κινήματα των λαών για την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή δημοκρατία και το σοσιαλισμό.
3. Ο Ν. Ζαχαριάδης που δοκίμασε στην ίδια την πλάτη του όλη τη μανία της χρουστσωφικής διαλυτικής επέμβασης στο ΚΚΕ που είχε όλες τις καταστροφικές συνέπειες για το ΚΚΕ, το λαό και την Ελλάδα, έρχεται σήμερα, χωρίς ίχνος ντροπής, να αναποδογυρίσει την αλήθεια γράφοντας «Μέσα στις γραμμές του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ο μαοτσετουγκισμός είχε αποσυνθετική επιρροή»!!! Αυτά είναι βαριά βρισιά και προσβολή για τους κουκουέδες που δοκίμασαν στο ίδιο το πετσί τους τη ρεβιζιονιστική μάστιγα στο ΚΚΕ και στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Είναι βαριά βρισιά και προσβολή στην 11χρονη πάλη τους ενάντια στη χρουστσωφική ρεβιζιονιστική επιδρομή, για την υπεράσπιση της επαναστατικής σημαίας του ΚΚΕ.
4. Ο Ν. Ζαχαριάδης γράφει: «Υπολογίζοντας την κρίση που η θεωρία και η πράξη του Μάο προκάλεσε στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και προοδευτικό κίνημα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αποθρασύνεται σ’ όλο τον κόσμο». Κατά το Ζαχαριάδη λοιπόν η θεωρία του Μάο, η θεωρία της παγκόσμιας επανάστασης είναι που τα φταίει όλα για όσα έκαναν και κάνουν οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές στο Βιετνάμ, στην Ινδονησία στον Άγιο Δομίνικο, στην Ελλάδα, στη Μέση Ανατολή κ.λπ. κ.λπ. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με το Ζαχαριάδη, η θεωρία του Μάο φέρνει μεγάλο κακό, γιατί στη θεωρία της παγκόσμιας επανάστασης βρίσκεται από τη μια μεριά η ρίζα της κρίσης στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα κι από την άλλη η ρίζα της αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και βαρβαρότητας. Μ’ άλλα λόγια, κατά το Ζαχαριάδη, για να μην υπάρχει κρίση στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα και για να μην «αποθρασύνεται» ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα πρέπει οι λαοί να αποκηρύξουν την επανάσταση, να ζαρώσουν και να γίνουν γέφυρα κάτω από την μπότα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να περάσει την κυριαρχία του σ’ όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ακριβώς ο χρουστσωφικός ρεβιζιονισμός κι αυτού βρίσκεται η μεγάλη υπηρεσία του που προσφέρει στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Ώστε το καινούργιο εδώ που παρουσιάζει ο Ν. Ζαχαριάδης είναι τα χάλια του στο ρόλο του σολίστα στην αντικινέζικη αντεπαναστατική χορωδία των ιμπεριαλιστών και των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών, στο ρόλο του απολογητή της αντεπαναστατικής χρουστσωφικής «θεωρίας» και του αμερικάνικου επιθετισμού και αγριανθρωπισμού

5. Οι εκτιμήσεις και προτάσεις που κάνει ο Ν. Ζαχαριάδης στο γράμμα του πάνω στη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και τα καθήκοντα των κομμουνιστών είναι φυσικό επόμενο να έρχονται σε διαμετρική αντίθεση με τις θέσεις της ΜΛΟ της 31 του Μάη 1967. Οι θέσεις που προτείνει ο Ν. Ζαχαριάδης για μια «κουκουέδικη γραμμή στην Ελλάδα» είναι οι ίδιες οι θέσεις της 11ης ολομέλειας της ΚΕ των διορισμένων (Ιούνης 1967). Έτσι ο Ν. Ζαχαριάδης με τη «νέα κουκουέδικη γραμμή» του πασαλειμμένη με επαναστατική δημαγωγία (κλεισμένη κι’ αυτή μέσα στις «αγκύλες») κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να διευκολύνει την κεντρική επιδίωξη της 11ης ολομέλειας των διορισμένων ρεβιζιονιστών, που είναι να ξαναπεράσουν τα συντρίμμια του «ειρηνικού περάσματος», του «κοινοβουλευτικού δρόμου», της ταξικής συνεργασίας και του πολιτικού παρασιτισμού σ’ όλα πια τα συγκροτήματα της ξενόδουλης πλουτοκρατίας με το πρόσχημα του λεγόμενου αντιδιχτατορικού μετώπου, που αποσιωπά την αντιιμπεριαλιστική πάλη και την πάλη ενάντια στη βία και να πλατύνει τη βάση της χρεοκοπημένης ρεβιζιονιστικής πολιτικής.
6. Ο Ν. Ζαχαριάδης γράφοντας μέσα σε αγκύλες για «βαθιά κρίση» στο ΚΚΕ και μη τολμώντας να τη φορτώσει κι αυτή στον Μάο, αποφεύγει να ξεκαθαρίσει τις αιτίες της ιδεολογικής και πολιτικής κρίσης του ΚΚΕ για να μην αναιρέσει τα όσα γράφει έξω από τις αγκύλες δηλ. αυτά που θέλει να δημοσιευθούν. Αυτά που γράφει για «δημοκρατικό ξεκαθάρισμα της αντικουκουέδικης κληρονομιάς του ΚΚΕ», για «παραμέρισμα της διορισμένης κλίκας» και «αναστήλωση» του μαρξισμού-λενινισμού στο ΚΚΕ», είναι αφηρημένες και άδειες φράσεις, είναι μια προσπάθεια να συμβιβάσει τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού με κάποιες επιζητήσεις και αναζητήσεις της εύνοιας κάτω από το ίδιο το χρουστσωφικό αφεντικό. Μα αυτά είναι ασυμβίβαστα.

Το γεγονός είναι ότι ο Ν. Ζαχαριάδης στο γράμμα του ολότελα αγνοεί την 11χρονη πάλη των υγιών δυνάμεων του ΚΚΕ ενάντια στη χρουστσωφική επέμβαση. Αγνοεί τους καρπούς αυτής της πάλης, τη δημιουργία των μαρξιστικών-λενινιστικών οργανώσεων και τη συνένωσή τους στη ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων. Αγνοεί ολότελα τη γνώμη, την πείρα και τη συνειδητότητα των χιλιάδων μαρξιστών-λενινιστών, που ανδρώθηκαν μέσα στη συνεπή και αδιάλλακτη πάλη αρχών για την υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού και των επαναστατικών παραδόσεων του ΚΚΕ.

Η άγνοια όλων αυτών των παραγόντων δεν είναι τυχαία μα προκαθορισμένη από τον ίδιο το σκοπό που βάζει ο Ν. Ζαχαριάδης με το γράμμα του: να φέρει τη διάσπαση στις μαρξιστικές- λενινιστικές οργανώσεις, να τις διαλύσει και να σπρώξει τους κουκουέδες μέσα στο ρεβιζιονιστικό χρουστσωφικό μαντρί για το «δημοκρατικό ξεκαθάρισμα του ΚΚΕ».

7. Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει από τη μελέτη του γράμματος του Ν. Ζαχαριάδη της 23.5.67 είναι ότι το γράμμα αυτό καλεί τους μαρξιστές-λενινιστές να αναθεωρήσουν και να προδώσουν τη γιομάτη αυτοθυσία πάλη τους ενάντια στη χρουστσωφική ρεβιζιονιστική επιδρομή στο ΚΚΕ και στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, να απαρνηθούν την επαναστατική σημαία των ιδεών του Μάο Τσε Τουνγκ να διαλύσουν τις μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις τους να υποταχτούν στο χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό και να φορτωθούν στην πλάτη τους τα συντρίμμια της ολόπλευρα χρεοκοπημένης ρεβιζιονιστικής πολιτικής του «ειρηνικού περάσματος» και του «κοινοβουλευτικού δρόμου».

Η «κουκουέδικη γραμμή» του Ν. Ζαχαριάδη είναι η γραμμή του μαζικού αυτοεξευτελισμού που καλεί τους κουκουέδες να γλείψουν εκεί που έφτυσαν.

Το λόγο τον έχουν οι κουκουέδες

Το λόγο τον έχουν οι ίδιοι οι υπερασπιστές του μαρξισμού-λενινισμού, οι ίδιοι οι δημιουργοί της αντιρεβιζιονιστικής αντίστασης και πάλης για την υπεράσπιση του ΚΚΕ, που τόσο το τίμησαν στις πρώτες γραμμές των επαναστατικών αγώνων και της ένοπλης πάλης του λαού μας, χωρίς να λογαριάζουν θυσίες. Αυτοί είναι οι χιλιάδες εκπατρισμένοι κουκουέδες που από την πρώτη στιγμή της χρουστσωφικής ρεβιζιονιστικής επέμβασης στο ΚΚΕ πολύ σωστά κατάλαβαν ότι ο θανάσιμος κίνδυνος που απειλούσε το επαναστατικό κίνημα του λαού μας βρίσκεται δίπλα τους. Γι’ αυτό και πήραν στα χέρια τους την υπόθεση της πάλης ενάντια στη χρουστσωφική επέμβαση και στην οπορτουνιστική κλίκα της ΚΕ του ΚΚΕ.

Θα μείνει αξέχαστη η γιομάτη αυτοθυσία πάλη των χιλιάδων κουκουέδων της Τασκένδης, που πρώτοι από τους πρώτους μέσα στο άντρο του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού αντέταξαν από το 1955 ακόμα το ΟΧΙ, αποκρούοντας και ξεσκεπάζοντας τις πρώτες κρούσεις της χρουστσωφικής ρεβιζιονιστικής εισβολής στο ΚΚΕ που μπόρεσε να πραγματοποιηθεί μόνο πια με το ανοιχτό πραξικόπημα της λεγόμενης 6ης ολομέλειας του 1956.

Η πραξικοπηματική κατάληψη του ΚΚΕ δεν λύγισε τους κουκουέδες. Αντίθετα η πάλη τους ξάπλωσε παντού και δυνάμωσε. Οι μαρξιστές-λενινιστές του ΚΚΕ, μόνοι τους από τα κάτω, μέσα σε μια σκληρή πάλη ενάντια στους ρεβιζιονιστικούς κατατρεγμούς, υπερνικώντας τεράστιες δυσκολίες και μη λογαριάζοντας κόπους και θυσίες -παρά τα λάθη τους- πραγματοποίησαν ένα σοβαρό έργο. Μέσα από την πάλη αυτή ξεπήδησαν οι μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις και η ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων. Οι μαρξιστές-λενινιστές ξεσκεπάζοντας και παλεύοντας το αίσχος της χρουστσωφικής επέμβασης στο ΚΚΕ, τη συνθηκολόγα και προδοτική ουσία της ρεβιζιονιστικής πολιτικής των διορισμένων και τις ολέθριες συνέπειες της για το λαό και την Ελλάδα, υπεράσπισαν την κουκουέδικη τιμή, την επαναστατική κληρονομιά που τους εμπιστεύτηκε το ΚΚΕ και τις ηρωικές αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Στην πάλη τους αυτή οι κουκουέδες βάθυναν τη συνειδητότητά τους στο μαρξισμό-λενινισμό και την ιδεολογική και πολιτική ετοιμότητά τους και ανάδειξαν καινούργια στελέχη ικανά να τα βγάλουν πέρα.

Μια ανεχτίμητη συμβολή της πάλης των κουκουέδων στο εξωτερικό ήταν και η ακτινοβολία αυτής της πάλης τους στην Ελλάδα, που υποβοήθησε να επιταχυνθεί εκεί η προβολή των επαναστατικών δυνάμεων και να δημιουργηθεί η μαρξιστική-λενινιστική κίνηση στην Ελλάδα. Το γεγονός αυτό με τη σειρά του είχε μεγάλη και ολόπλευρη επίδραση στην ανάπτυξη της πάλης της ΜΛΟ στο εξωτερικό. Η ιδεολογική, πολιτική και πραχτική δράση της μαρξιστικής-λενινιστικής κίνησης στην Ελλάδα θεμελίωσε το κέντρο για τη συνένωση, οργάνωση και ενιαία δράση του κύριου μετώπου όλων των μαρξιστικών-λενινιστικών δυνάμεων (όπου κι αν βρίσκονται). Η δουλειά μας στην Ελλάδα αποτέλεσε το πρωταρχικό καθήκον της ΜΛΟ με θετικά αποτελέσματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Ύστερα από το φασιστικό πραξικόπημα οι παράνομες μαρξιστικές- λενινιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα αποτελούν τη μοναδική εγγύηση για τον επαναστατικό προσανατολισμό και καθοδήγηση των αγώνων του λαού μας που ωριμάζουν. Στο εξωτερικό η ΜΛΟ συντονίζει τη δράση της με τις υγιείς δυνάμεις των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Δημιουργήθηκε το ΑΜΕΕ σαν βοηθητικό τμήμα του αντιιμπεριαλιστικού, αντιφασιστικού νεοδημοκρατικού μετώπου της Ελλάδας.

Η δράση των μαρξιστών-λενινιστών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθοδηγείται από ενιαίο πρόγραμμα, στηριγμένο στις επαναστατικές αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, που τον υπερασπίζουν και τον αναπτύσσουν οι ιδέες του Μάο Τσε Τουνγκ, του μεγαλύτερου μαρξιστή- λενινιστή της εποχής μας. Την εκτίμησή τους αυτή οι μαρξιστές-λενινιστές την εδραίωσαν με την ίδια την πείρα τους, μέσα στην πάλη για την υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού στο ΚΚΕ και στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.

Οι έλληνες μαρξιστές-λενινιστές πείστηκαν με τη σειρά τους για το ότι ο χρουστσωφικός ρεβιζιονισμός είναι αντεπαναστατική θεωρία και πράξη των παζαρεμάτων με τον ιμπεριαλισμό για το ξεπούλημα των πιο ζωτικών πόθων και συμφερόντων των λαών.

Οι έλληνες μαρξιστές-λενινιστές επίσης με την πείρα τους πείστηκαν για το ότι οι ιδέες του Μάο Τσετούνγκ είναι οι ιδέες για την επιβεβαίωση της προλεταριακής κοσμοθεωρίας στην εποχή μας, είναι οι ιδέες της επανάστασης που καλούν σε θαρραλέα και ανειρήνευτη δράση, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και ιδιαίτερα ενάντια στον πιο άγριο εχθρό των λαών, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Οι ιδέες του Μάο είναι η θαρραλέα δράση για τη συνεχή απεριόριστη και ανιδιοτελή εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λαών. Είναι οι ιδέες της ανειρήνευτης ταξικής πάλης και της επανάστασης για την κατάληψη και συντριβή από το προλεταριάτο όχι μόνο της πολιτικής εξουσίας μα και της αστικής ιδεολογίας, για την τελειωτική καταστροφή του παλιού και την οικοδόμηση του νέου. Οι ιδέες του Μάο είναι η θεωρία και πράξη τής ώς το τέλος διεξαγωγής της παγκόσμιας επανάστασης. Εγγύηση γι’ αυτό αποτελεί η μεγάλη προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα που καταφέρνει βαριά χτυπήματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το σύγχρονο ρεβιζιονισμό και την παγκόσμια αντίδραση. Η μεγάλη προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση -σε τελευταία ανάλυση- ξεκαθαρίζει και ξαναστρώνει το δρόμο προς τον κομμουνισμό, που τον υπόσκαψε και υπονόμευσε ο χρουστσωφικός ρεβιζιονισμός.

Να γιατί οι μαρξιστές-λενινιστές σήκωσαν ψηλά την κόκκινη σημαία των ιδεών του Μάο Τσε Τουνγκ.

Ο Ν. Ζαχαριάδης με το γράμμα του της 23.5.67 ήρθε να επικυρώσει ότι στάθηκε μακριά και αγνόησε το βαθύ περιεχόμενο όλων αυτών των αλλαγών και εξελίξεων που συντελέστηκαν στους κουκουέδες μέσα στην 11χρονη πάλη του ενάντια στο χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό.

Είναι αλήθεια ότι οι κουκουέδες την πάλη τους για την απόκρουση της χρουστσωφικής επέμβασης στο ΚΚΕ τη σύνδεσαν από την πρώτη στιγμή με την πάλη τους για την υπεράσπιση του Ν. Ζαχαριάδη -τότε Γενικού Γ ραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ- και έτσι έπρεπε να κάνουν.

Το γεγονός ότι οι χρουστσωφικοί επεμβασίες έριχναν τα κύρια πυρά τους ενάντια στο σ. Ν. Ζαχαριάδη και το ότι από την άλλη ο σ. Ν. Ζαχαριάδης απέκρουσε με συνέπεια τη χρουστσωφική επέμβαση, το διπλό αυτό γεγονός καθόριζε και το καθήκον στους κουκουέδες να θεωρήσουν την πάλη τους για την υπεράσπιση του σ. Ν. Ζαχαριάδη ζήτημα αρχής. Σαν αναπόσπαστο μέρος της όλης πάλης τους για την υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού. Έκαναν τότε σωστά οι κουκουέδες που εκτιμώντας την επαναστατική συνέπεια του σ. Ν. Ζαχαριάδη του εμπιστεύθηκαν την σημαία της πάλης τους.

Σ’ όλα αυτά τα χρόνια οι εκπατρισμένοι μαρξιστές-λενινιστές από την Ελλάδα με συνέπεια πραγματοποίησαν το καθήκον τους αυτό. Στην είδηση ότι ο Ν. Ζαχαριάδης κήρυξε απεργία πείνας την πρωτομαγιά του 1967 οι κουκουέδες, χωρίς να υποψιάζονται ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δίπλωσε τη σημαία που του εμπιστεύθηκαν, απάντησαν με μια κινητοποίηση ασυνήθιστη σε αποφασιστικότητα, μορφές και πλάτος συνδυάζοντας την πάλη τους για την σωτηρία και απελευθέρωση του Ν. Ζαχαριάδη με τη γενικότερη πάλη τους. Το γεγονός αυτό είχε τόσο πλατιά απήχηση ανάμεσα στους πολιτικούς πρόσφυγες από την Ελλάδα, που κατατάραξε τη διορισμένη ηγεσία του ΚΚΕ σε στιγμές που τα γεγονότα της 21 του Απρίλη πρόβαλαν ολόγυμνη τη χρεοκοπία της ρεβιζιονιστικής πολιτικής. Ακριβώς την ώρα που οι μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις σημειώνουν μια καθοριστική άνοδο σ’ όλους τους τομείς της πάλης τους (στο εξωτερικό και στην Ελλάδα), ο Ν. Ζαχαριάδης παρουσιάζεται σε ανοιχτή σκηνή σαν απολογητής του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού. Αγγέλλει ότι το ζήτημα του λύθηκε θετικά και καλεί τους χιλιάδες κουκουέδες να κάνουν σημαία της πάλης τους τη δική του σημαία που γράφει «όλοι με το ρεβιζιονισμό ενάντια στο Μάο, όλοι στα παζαρέματα ενάντια στην επανάσταση».

Ο Ν. Ζαχαριάδης με τα έργα του δείχνει ότι δεν τίμησε τη σημαία που του εμπιστεύτηκαν οι κουκουέδες. Ο Ν. Ζαχαριάδης τη σημαία της πάλης των κουκουέδων την έκανε δική του παντιέρα για τις δικές του υποθέσεις.

Ο Ν. Ζαχαριάδης με το γράμμα του έρχεται να επικυρώσει τα αντικινεζικά υστερικά τσιτάτα από τις επιστολές του, που έστελνε πίσω από τις πλάτες των κουκουέδων στην χωρίς Χρουστσώφ χρουστσωφική ηγεσία του ΚΚΣΕ στα 1964-1965 για να κερδίσει την εύνοιά της. Με το γράμμα του ο Ν. Ζαχαριάδης επικυρώνει το ότι από καιρό δίπλωσε τη σημαία που του εμπιστεύθηκαν οι κουκουέδες και, ξεχωρίζοντας το δικό του ζήτημα από την πάλη για την υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού, μπήκε στο δρόμο των παζαρεμάτων.

Το ΚΟ της ΜΛΟ εκτιμώντας το βαθύ περιεχόμενο της πάλης των μαρξιστών-λενινιστών και έχοντας πλέρια εμπιστοσύνη στην κρίση τους, πριν από κάθε απόφασή του στο ζήτημα αυτό δίνει το λόγο στους κουκουέδες.

Το ΚΟ της ΜΛΟ αποφάσισε να στείλει το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη σε όλες τις οργανώσεις της να μελετηθεί από τα καθοδηγητικά όργανα και να μπει σε συζήτηση στις συνελεύσεις των ΚΟΒ. Οι κρίσεις και προτάσεις των μελών και στελεχών της, με βάση τις θέσεις αυτές που στέλνει σαν βοήθημα, θα αποτελέσουν την κεντρική σκέψη στην απόφαση που θα είναι πια η έκφραση της ενιαίας θέλησης της ΜΛΟ για την οριστική καταδίκη του κάθε φορέα της μορφής του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού όποιος και νάναι αυτός, όσο ψηλά κι αν στεκόταν κι αν στέκεται. Αποφεύγοντας οι μαρξιστές-λενινιστές τις ατέλειωτες συζητήσεις στο ζήτημα αυτό, καθήκον τους είναι από τη μελέτη του να βγάλουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα για ένα πραγματικό ατσάλωμα της ενότητας δράσης μέσα στις γραμμές της ΜΛΟ για τη λύση των σοβαρών προβλημάτων που βάζει επίμονα η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα.

Ένα πολύτιμο δίδαγμα που πρέπει όλοι μας να βγάλουμε από τη μελέτη του ζητήματος Ν. Ζαχαριάδη είναι το ότι ο δρόμος του «επαναστατικού τσελιγκάτου» δεν τερματίζει αλλού παρά μόνο στη λάσπη του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού στον αυτοεξευτελισμό και στην απομόνωση. Οι μαρξιστές-λενινιστές κάνουν το κάθε τι ακολουθώντας τις συμβουλές του Μάο Τσετούνγκ που περικλείνουν σ’ αυτό το καθετί που ενάντια σ’ αυτό πολεμάει ο ιμπεριαλισμός και ο χρουστσωφικός ρεβιζιονισμός, εμείς πρέπει να το υπερασπίζουμε και το καθετί που υποστηρίζει ο ιμπεριαλισμός και ο χρουστσωφικός ρεβιζιονισμός εμείς πρέπει να το πολεμάμε.

24 Σεπτέμβρη 1967

---

Ο ρόλος του Νίκου Ζαχαριάδη στο ΚΚΕ

Ύστερα από το πραξικόπημα της λεγόμενης «6ης Ολομέλειας» του 1956 η διορισμένη οππορτουνιστική κλίκα Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη ξαπόλυσε μια μεγάλη συκοφαντική επίθεση ενάντια στο Ν. Ζαχαριάδη. Στόχος αυτής της επίθεσης δεν ήταν η «αποκάλυψη και διόρθωση των λαθών του ΚΚΕ», όπως υποκριτικά διατεινόταν η οππορτουνιστική κλίκα, αλλά το χτύπημα του επαναστατικού πνεύματος, που -παρά τα λάθη που είχαν διαπραχθεί- εξακολουθούσε να εκφράζει το ΚΚΕ με επικεφαλής το Ν. Ζαχαριάδη, ως το Μάρτη του 1956 και το πέρασμα της ρεβιζιονιστικής «στροφής» στους κομμουνιστές.

Ο Ν. Ζαχαριάδης υπήρξε, αναμφίβολα, η πιο σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία του ΚΚΕ από το 1918 ως το 1956 και το όνομά του συνδέθηκε αναπόσπαστα με τους αγώνες των κομμουνιστών της Ελλάδας στη διάρκεια αρκετών δεκαετιών. Σαν Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ ο Ν. Ζαχαριάδης στάθηκε ο πρωταγωνιστής της μεγάλης στροφής και ανόδου του ΚΚΕ στην περίοδο 1931-1936, ενώ το ανοιχτό γράμμα του της 31ης Οχτώβρη 1940 καταξιώθηκε πια σαν ένα ιστορικό κομματικό και εθνικό ντοκουμέντο.

Ύστερα από το 1945 εξάλλου, ο Ν. Ζαχαριάδης υπήρξε η ψυχή της ανασυγκρότησης του ΚΚΕ και έμπασε στην πολιτική δουλειά, αλλά και στην εσωτερική ζωή του ΚΚΕ, πολλά καινούργια, θετικά στοιχεία. Ωστόσο, ο Ν. Ζαχαριάδης διέπραξε και σοβαρά λάθη. Αυτά αναφέρονται κύρια στην προετοιμασία, οργάνωση και διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα 1946-1949. Αλλά, επίσης, σε μια σειρά άλλα σημαντικά πολιτικά και κομματικά ζητήματα. Όταν οι μαρξιστές-λενινιστές κριτικάρουν τα λάθη του Ν. Ζαχαριάδη, ξέρουν να τα ξεχωρίζουν από τα λάθη των ξεσκολισμένων οππορτουνιστών Σιάντου-Παρτσαλίδη και Σια. Όσο σοβαρά λάθη κι αν διέπραξε ο Ν. Ζαχαριάδης, δεν έπαψε να είναι ένας επαναστάτης ηγέτης, ενώ οι οππορτουνιστές «κατήγοροί» του κύλησαν στο βούρκο της αποστασίας και της προδοσίας της επανάστασης.

Και ακριβώς επειδή ο Ν, Ζαχαριάδης ήταν ένας επαναστάτης, έγινε στόχος επιθέσεων των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών. Με την πραξικοπηματική επέμβασή τους στα εσωτερικά του ΚΚΕ το 1956, οι χρουστσωφικοί ρεβιζιονιστές επέβαλαν την ανατροπή της νόμιμης καθοδήγησης του ΚΚΕ που είχε επικεφαλής το Ν. Ζαχαριάδη, γιατί ο Ν. Ζαχαριάδης όχι μόνο δεν τους έδινε οποιεσδήπστε εγγυήσεις, αλλά, αντίθετα, αποτελούσε ένα σοβαρό εμπόδιο για την επιβολή της νέας οππορτουνιστικής «στροφής» στο ΚΚΕ.

Γι’ αυτό και με μέτρα αστυνομικά τον απομόνωσαν από το κόμμα του και από τους κομμουνιστές της Ελλάδας, τον υπέβαλαν σε κάθε λογής περιορισμούς και διωγμούς και τελικά, για να τον εξοντώσουν, τον εξόρισαν στα βάθη της Σιβηρίας, όπου και πέθανε κάτω από αφάνταστες στερήσεις και κακουχίες.

“Λαϊκός Δρόμος”, 9/3/2002