Τα χρόνια της ελληνικής οικονομικής κρίσης – λες και τώρα το φυσάμε το ρευστό – ένα από τα χρήσιμα συμπεράσματα που είχαν εξαχθεί ήταν ότι οι πολίτες «πλήρωναν» και τα όργια των εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας, είτε αυτά αφορούσαν σκανδαλώδεις αγορές υποβρυχίων που έγερναν, είτε όντως λειτουργικά οπλικά συστήματα, αεροσκάφη κ.α.

Εκτός από τους πολίτες, βέβαια, δεν πλήρωσε και κανένας άλλος γι’αυτά, πλην του Άκη Τσοχατζόπουλου και ορισμένων συγκατηγορούμενών του. Αλλά είχε τουλάχιστον δοθεί η εντύπωση ότι το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών της χώρας περνάει και από τη μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Πολύ γρήγορα, το χρήσιμο αυτό συμπέρασμα πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Τα στρατιωτικά έξοδα του ελληνικού κράτους συνέχισαν, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, να βρίσκονται πάνω από το 2% που απαιτεί το ΝΑΤΟ και, μόλις μερικά χρονάκια μετά την ουσιαστική χρεωκοπία του κράτους, ξαναφτάνουμε στο σημείο να εφαρμόζουμε την εξωτερική πολιτική του καταναλωτή: θα αγοράσω τα όπλα που φτιάχνεις, για να με υποστηρίξεις διπλωματικά.

Υποβοηθουσών και των «εντάσεων» στα ελληνοτουρκικά, ελάχιστοι ήταν αυτοί που αντέδρασαν στην προοπτική αγοράς των Γαλλικών μαχητικών, φρεγατών κ.ο.κ. από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Χλιαρές, αν υπήρξαν, οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και, πλην του μικρόκοσμου των σόσιαλ μήντια, χλιαρές και οι αντιδράσεις των πολιτών. Το επιβεβαιώνουν και οι δημοσκοπήσεις, υγιείς ή μη.

Την περίοδο που οι δημόσιες επενδύσεις σε ακρογωνιαίους τομείς, όπως η υγεία και η εκπαίδευση, είναι περισσότερο απαραίτητες παρά ποτέ, υπάρχουν κάποιοι μαθητές που, μαζί με αυτά τα ζητήματα, θέτουν επί τάπητος και τα «ψώνια» της κυβέρνησης σε εξοπλιστικά.

Στο πλαίσιο όμως της συκοφάντησης των μαθητικών κινητοποιήσεων, όπου ένα ολόκληρο μηντιακό σύστημα προσπαθεί να βαφτίσει τις σχολικές καταλήψεις ως «αντιδράσεις στην υποχρεωτική χρήση μάσκας», βρέθηκε ένα μέσο, πρώην ιδιοκτησία «κομιστή» και ανεπίσημο ωραιοποιητικό όργανο της Χρυσής Αυγής στην άνοδό της, να χλευάσει τους μαθητές που απαιτούν να μην ξεπουληθεί το μέλλον τους για την αγορά μαχητικών.

Πρόκειται φυσικά για το Πρώτο Θέμα, που με «κοροϊδευτικό» τίτλο στην ηλεκτρονική του έκδοση, επιχειρεί να δώσει την εικόνα «παραλογισμού» στα αιτήματα των μαθητικών καταλήψεων και του σημερινού συλλαλητηρίου.

Μια γρήγορη απάντηση στη φυλλάδα, θα ήταν ένα απλό «Ναι, ρε, καταλήψεις και για τα Rafale». Αλλά καλό θα ήταν να ειπωθούν και μερικές ακόμα γραμμές. Διότι οι «καταλήψεις για τα Rafale» δεν θα είχαν καμία απολύτως λογική και χρησιμότητα, αν η δημοσιογραφία, η πολιτική και οι πολίτες ως φορείς της τελευταίας, έκαναν τη δουλειά τους και αμφισβητούσαν τη χρησιμότητα των εξοπλιστικών, όχι μόνο εν μέσω πανδημίας και καίριων έτερων αναγκών.

Αν το «Πρώτο Θέμα» και τα υπόλοιπα ΜΜΕ και κόμματα έκαναν, ως οφείλουν, σημαία τα κενά προσωπικού σε νοσοκομεία και σχολεία, τις ελλιπείς υποδομές, τις ελάχιστες ΜΕΘ, τον υποχρεωτικό συνωστισμό σε ΜΜΜ και τάξεις, και όλα τα υπόλοιπα που θα μπορούσαν να λυθούν με τα πλέον των 10 δισ. που θα ξοδέψει η χώρα σε μαχητικά και φρεγάτες, κανένας μαθητής δεν θα υποχρεωνόταν να σηκώσει αυτήν τη σημαία αντ’ αυτών.

Καμία κατάληψη δεν θα χρειαζόταν να σώσει την τιμή της ελληνικής κοινωνίας, λέγοντας το προφανές και λογικό: Καθηγητές, γιατροί, τάξεις, εξοπλισμένη δημόσια υγεία και παιδεία, κι όχι Rafale.

Ανδρέας Κοσιάρης – info-war.gr