Ο Γάμος στο Αφρίν  (2023)

(The Wedding in Afrin)

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Θωμά Σίδερη για τον πόλεμο στη Συρία, μετά τα πολυβραβευμένα «Ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ», που έχουν αποσπάσει 14 κινηματογραφικά βραβεία σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.

από 20/04 σε Α’ Προβολή, σε διανομή της NEW STAR

Μία ελεγεία για τον πόλεμο

Ένας ποιητής στα συντρίμμια μιας κατεστραμμένης πόλης

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας για τον πόλεμο, μετά τα «Ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ»

Σενάριο: Μερβάν Μπερεκάτ

Σκηνοθεσία: Θωμάς Σίδερης

Φωτογραφία: Σελαατίν Σεβί

Σύμβουλος: Λίνα Ράζα

Μοντάζ:ΧαμίτΧαζάρ

Παραγωγή: Oros Films – Rudaw TV Channel – Rudaw Documentaries

Διανομή: New Star

ΣΥΝΟΨΗ

Ο σκηνοθέτης πραγματοποίησε τις πρώτες κινηματογραφικές λήψεις στο κουρδικό Αφρίν το καλοκαίρι του 2012. Επέστρεψε στην πόλη δέκα χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2022. Σε αυτά τα δέκα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει είχαν γίνει πολλά: ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία και η χαοτική κατάσταση που επικράτησε στη χώρα, η γιγάντωση της ISIS και η εφιαλτική κυριαρχία του λεγόμενου ισλαμικού κράτους, η παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, η εισβολή τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων το 2018 και ο έλεγχος των κουρδικών περιοχών του Αφρίν. Η πόλη είχε μετασχηματιστεί. Νέα ερείπια πάνω στα ερείπια, κάποιες προσπάθειες ανοικοδόμησης και προσφυγικοί καταυλισμοί γύρω από το Αφρίν και τις άλλες κουρδικές κωμοπόλεις. Αυτό που δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο φόβος των ανθρώπων για την επόμενη μέρα και κυρίως για τους Κούρδους που έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ίδια την πόλη τους.

Trailer:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ

Για τον Μερβάν Μπερεκάτ άκουσε πρώτη φορά ο σκηνοθέτης το 2012 από τον Μπαχούζ Ντάγοντ, έναν νεαρό Κούρδο που προσπαθούσε εναγωνίως να φύγει από τη Συρία. Ο Μπαχούζ ήταν ξάδελφος με τον Ραφίκ και τον Μπασίμ Ντάγοντ (Το θολό ποτάμι του Μπασίμ). Ο Μερβάν θεωρείται σήμερα ο σπουδαιότερος εν ζωή Κούρδος ποιητής και λογοτέχνης.

Στις συνομιλίες που είχε ο σκηνοθέτης με τον Μερβάν, ο ποιητής μιλούσε συχνά για τον κήπο του που καταστράφηκε λόγω του πολέμου. Ο κήπος δεν υπήρχε πια αλλά ο Μερβάν ήταν πρόθυμος να καταγράψει με ό,τι μέσα είχε στη διάθεσή του τη δική του καθημερινότητα και πραγματικότητα. Ούτε ο Θωμάς Σίδερης γνώριζε τι κινηματογραφεί ο Μερβάν ούτε ο Μερβάν τι κινηματογραφεί ο σκηνοθέτης.

Το υλικό τους συναντήθηκε πρώτη φορά και συνομίλησε στο μοντάζ του ντοκιμαντέρ. Ο Μερβάν με το κινητό του και τη φωτογραφική μηχανή της κόρης του αποτύπωσε όψεις της καθημερινότητας του Αφρίν, εικόνες-θραύσματα της πόλης του. Κινηματογράφησε τα εγνόνια του, τους φίλους του, τους δρόμους, του Αφρίν, έναν ποδοσφαιρικό αγώνα αναπήρων παιχτών, μία κοκορομαχία, το νοσοκομείο της πόλης του, τους στρατιώτες και άλλα πολλά. Τα κινηματογράφησε με τον δικό του τρόπο, χωρίς τη διαμεσολάβηση και την καθοδήγηση του σκηνοθέτη.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, ο σκηνοθέτης πήρε στα χέρια του μια βιντεοταινία από έναν γάμο που έγινε στο Αφρίν δεκαπέντε χρόνια πριν την έναρξη του εμφυλίου πολέμου και 28 χρόνια πριν την ολοκλήρωση της ταινίας. Η γαμήλια τελετή έγινε ο κύριος αφηγηματικός άξονας της ταινίας. Καθώς η τελετή εξελίσσεται μέσα στη μέρα και μέχρι αργά τη νύχτα, που ο γαμπρός θα πάρει τη νύφη από το χέρι και θα χορέψουν στο κέντρο του κύκλου, παρακολουθούμε ταυτόχρονα την εξέλιξη της πόλης. Ο χρόνος συμπυκνώνεται και τα δέκα χρόνια της φθοράς της πόλης γίνονται δέκα ώρες, όσο κρατά δηλαδή η γαμήλια τελετή.

Ο Θωμάς Σιδέρης μιλάει για το Αφρίν

Ο Μερουάν Μπερεκάτ κινηματογραφεί τους φίλους του που ζουν σε σκηνές μετά την τουρκική κατοχή το 2018, τα εγγόνια του, τοπία της πόλης, σκηνές από την καθημερινή ζωή του Αφρίν, τους στρατιώτες που εκπαιδεύονται στους πρόποδες του όρους Κουρμέντς. Το κινηματογραφικό υλικό του ποιητή βρίσκεται σε διαρκή “συνομιλία” με το υλικό και τα πλάνα δικά μου”, λέει. Ο Θωμάς Σίδερης μιλάει για την ιστορία της συριακής πόλης σε τρία επίπεδα και τρεις χρόνους. Από το 2012 έως σήμερα. Μετακινεί όμως το χρόνο και στο 1995 μέσο μιας παλιάς βιντεοκασέτας από έναν γάμο των Κούρδων, με κοντινό πλάνο του θλιμμένου προσώπου της νύφης, τυλιγμένης στο λευκό πέπλο του νυφικού.

«Το 2012 πρώτη φορά επισκέφτηκα το Αφρίν μια πόλη, που καταστρέφεται συνεχώς είτε απόισλαμιστές ISIS, είτε ως αποτέλεσμα της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης- εισβολής στο Αφρίν το 2018, είτε από το σεισμό στις 6 Φεβρουαρίου 2023, που ευτυχώς ο ήρωας μου επέζησε”, αφηγείται ο Σίδερης και συνεχίζει: «Κεντρικός άξονας της ταινίας είναι ένας γάμος που πραγματοποιήθηκε στο Αφρίν 15 χρόνια πριν την έναρξη του πολέμου με την γαμήλια τελετή να εξελίσσεται από νωρίς το μεσημέρι έως αργά τη νύχτα, τότε που ο γαμπρός θα πάρει τη νύφη από το χέρι για να χορέψουν στο κέντρο του κύκλου. Παρακολουθούμε ταυτόχρονα τον μετασχηματισμό της πόλης του Αφρίν μέσα στα χρόνια του πολέμου και της βίας, από το 2012 έως το 2022. Άραγε, τα άγνωστα πρόσωπα που εμφανίζονται στη βιντεοταινία του γάμου, να βρίσκονται πια στη ζωή; αναρωτιόμαστε”, λέει.

“Το μοντάζ ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 2022 και μάλιστα έχει σταλεί στο ελληνικό φεστιβάλ κινηματογράφου στο Λονδίνο όπου βραβεύτηκε. Το φέραμε επίσης και στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, αλλά μεσολάβησε μεγάλος σεισμός 6 Φεβρουάριου. Εκείνη την ώρα του σεισμού προσπάθησα να επικοινωνήσω με το Αφρίν. Μου απάντησε ο ήρωας μου σχεδόν μετά από 36 ώρες, και μου είπε ότι όλοι είναι καλά.

Μου έστειλε και ένα γραπτό μήνυμα: «Θυμάσαι έναν κύριο που είχαμε μαζί , που ζούσε σε μια παράγκα; Αυτός ο άνθρωπος σκοτώθηκε στον σεισμό. Μου έστειλε μάλιστα στο κινητό μια φωτογραφία στην οποία είναι αυτός ο άνθρωπος με την γυναίκα του, που είχε σκοτωθεί πριν από τζιχαντιστές. Παρακολουθούμε τη ζωή συγκεκριμένων ανθρώπων – Κούρδων, αλλά και τη ζωή μιας τραγικής πόλης μέσα από τα χαλάσματα των χρόνων», λέει ο Θωμάς Σίδερης για την ιστορία του ντοκιμαντέρ τα γυρίσματα του οποίου είχαν ξεκινήσει από τον Αύγουστο του 2013.

—

ΓραφείοΤύπου NEW STAR

Phone: 2108640054 – 2108220008 – 2108640017

E-mail: newstarcine@gmail.com, newstarcineinfo@gmail.com