Γυρνώντας απ’την Τέλενδο, μια φέτα πεπόνι κρεμόταν στον ουρανό

Η Σελήνη είναι γυναίκα. Όλο μυστήριο και μαγεία.
Ίσως αυτό ξετρέλανε τον Ήλιο και την ερωτεύτηκε δίχως όμως ανταπόκριση.
Το πώς συναντήθηκαν, ενώ κάνουν ανάποδες τροχιές και διαφορετικές βάρδιες, είναι ένα από τα μυστήρια των μύθων. Μάλλον ο πανεπόπτης ήλιος κάπου την πέτυχε το ξημέρωμα, εκεί που σκάει μύτη μέσα απ’ τα ανατολικά νερά και η Πανσέληνη δεν έχει ακόμα βουτήξει για το άλλο ημισφαίριο, μέσα απ’ τον ορίζοντα.
Είναι τότε που φαίνεται μια ολοστρόγγυλη συννεφένια στάμπα στον αξημέρωτο ουρανό.
Όταν λοιπόν η τσαπερδόνα έβγαλε γλώσσα, λέγοντας του ερωτοπλανταγμένου, «Θα σου πηγαίνω κόντρα σε τροχιές και βάρδιες», αυτός πύρωσε κι άλλο, έγινε ηφαίστειο, έκανε να της πει «Δεν θα σου ξαναστείλω φως, ξιπασμένη ετερόφωτη» αλλά σώπασε γιατί ήξερε πως αυτό θα ήταν και το δικό του τέλος. Φουρκισμένος πήρε ένα κομμάτι από τη λάβα του έρωτά του, το εκσφενδόνισε για να την πετύχει, έσκασε η φλογισμένη του καρδιά στις σκιές των βουνών της, έγινε κομμάτια και σκόρπισε σε αστέρια. Από τότε η Σελήνη ξιπάστηκε κι άλλο, έτσι που την τριγυρίζουν Πούλιες και Ανδρομέδες και Σείριοι κι έκανε πιο ναζιάρικα τα τσαλίμια του κύκλου της.
Νιο φεγγάρι άφαντο, κερένια ημισέληνος, ενός τετάρτου, ο πανσέληνος δίσκος και πάλι πίσω στο ένα τέταρτο, στην εξασθενημένη ημισέληνο και στην αφανιά.
Ένας κύκλος 29 ημερών.
Είμαστε τώρα, τέλος Ιουλίου της χρονιάς του διπλού 20, στη φάση της νεογέννητης κερένιας ημισέληνου, Waxing Crescent, όπως την λένε οι αστρονόμοι. Eμένα πάντως μου θυμίζει κομμένο νύχι ή άντε, πιο ποιητικά μια γλυκιά φέτα πεπόνι.
Πώς γίνηκε και η φύση διάλεξε για τη Σελήνη και τη γυναίκα τον ίδιο κύκλο των 29 ημερών, αυτό μόνο σύμπτωση δεν μπορεί να ‘ναι. Οφείλεται στη θηλυκή φύση και των δύο. Λένε, αυτοί που ξέρουν τα πολλά κι ο νους τους κατεβάζει, πως γι αυτό μερίμνησε η κόρη της Περσεφόνης, η Μελώνη, που ζει στη φεγγαρόσκονη..
Λένε ακόμα, πως κάποτε, που δεν υπήρχε τεχνητός φωτισμός, ο κύκλος της γυναίκας εξαρτιόταν μόνο από τις φάσεις της Σελήνης. Λίγες είχαν ωορρηξία στο τέταρτο του φεγγαριού, ελάχιστες στην κέρινη ημισέληνο και οι πιο πολλές στο γεμάτο φεγγάρι.
Ίσως γι αυτό και οι μεγάλες πανσέληνες αγρύπνιες, που ειδικά με τα καλοκαιρινά ανοιχτά παντζούρια στην ολόφωτη νύχτα, φτάνουν ως το ξημέρωμα κι αφήνουν, την άλλη μέρα, τις γυναίκες σε βαθιά αποκάρωση.
Παρόμοιες φεγγαροκουβέντες έγραψε η Lara Owen στο βιβλίο της, Her blood is Gold.
Αν μια γυναίκα παρατηρήσει τον κύκλο του έμμηνου αίματος της που είναι χρυσό, λέει σοφά η Owen γιατί δεν έχει καμιά σχέση με πόλεμο και θάνατο, θα δει μαζί και τον κύκλο του σύμπαντος και πόσο αρμονικά συμπορεύεται το σώμα της με το γέμισμα του φεγγαριού.
Ίσως η κερένια ημισέληνος της μάθει αν η κοιλιά της είναι όξινη ή αλκαλική για να καρποφορήσει γιο ή κόρη και η πανσέληνος της εξηγήσει τα μυστήρια της αγρύπνιας της
Αν πάλι δεν γίνει τίποτα απ’ όλα αυτά, θα έχει τουλάχιστον μάθει πως το σώμα της, δεν κουβαλά καμία ενοχή, δεν χρωστά καμιά ντροπή.
Είναι μια καρπερή κοιλάδα, που συμπορεύεται με τους αέναους κύκλους του σύμπαντος κόσμου.

Νίνα Γεωργιάδου