«Αλήθεια ζω σε χρόνια σκοτεινά» λέει ο ποιητής και ο στίχος του γίνεται  περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρος, ιδιαίτερα στις μέρες της «κοινωνικής καραντίνας» που ζούμε έναντι του αόρατου κορωνοϊού, καραντίνα που τελικά αποδείχτηκε το ύψιστο μέτρο της κυβερνητικής μέριμνας, ενώ το μείζον ήταν και παραμένει η κάλυψη των δραματικών ελλείψεων του ΕΣΥ σε μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που φθάνει στο επίπεδο των 30.000,  η λειτουργία των ΜΕΘ που πρέπει να διαθέτουν 3000 κλίνες, με βάση τις ανάγκες του πληθυσμού, ενώ τώρα μόλις φθάνουν τις 520(!), η δημιουργία των μονάδων της πρωτοβάθμιας φροντίδας που είναι ο βασικός θεσμός προστασίας του λαού , σε  συνθήκες εξάπλωσης οποιοδήποτε επικίνδυνου παθογόνου παράγοντα. 

Αντί αυτών των μέτρων, η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη βεβαίως και από τη  μνημονική αντιπολίτευση,  διάλεξε και πρόταξε το μέτρο της κοινωνικής απομόνωσης, του εγκλεισμού, της επιβολής του δόγματος «νόμος και τάξη», προωθώντας μεθοδικά το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» και αποσείοντας από πάνω της την κύρια ευθύνη του κράτους έναντι της υγείας των πολιτών. Ευθύνη που όφειλε να αναλάβει η κυβέρνηση εξαρχής , ρίχνοντας το βάρος στη χρηματοδότηση του ΕΣΥ που-διαλυμένο από τα μακρόχρονα μνημονιακά μέτρα της υποχρηματοδότησης και των ιδιωτικοποιήσεων-σήμερα εναποθέτει το βάρος της λειτουργίας του στις πλάτες, την εξαντλητική, υπερωριακή εργασία  και συγκινητικά φιλότιμη προσπάθεια των νοσοκομειακών γιατρών, νοσηλευτών, νοσοκόμων και γενικώς όλου του προσωπικού που βρίσκεται στις επάλξεις αυτού του ιδιότυπου «πολέμου», χωρίς να έχει ούτε αυτές  τις  αναγκαίες μάσκες, τα αντισηπτικά υλικά κλπ.

Την ίδια στιγμή όμως η κυβέρνηση διαθέτει τα  μεγάλα κονδύλια(το πρόσφατο πακέτο 11εκατομμύρια!) από τα κρατικά αποθεματικά για την «Προπαγάνδα». Αλήθεια, γιατί δε διατέθηκαν αυτά τα κονδύλια για την κάλυψη των αναγκών του ΕΣΥ; Ο λαός ζήτησε προστασία από τον «κορωνοϊό» που μόνο ένα καλά οργανωμένο σύστημα υγείας μπορεί να του διασφαλίσει και η κυβέρνηση, αντιστρέφοντας τη λογική και την πραγματικότητα, …του πρόσφερε «προπαγάνδα», διαθέτοντας  μάλιστα αφειδώς τα κρατικά κονδύλια. Ποιο είναι όμως  το περιεχόμενο αυτής  της προπαγάνδας και για ποιο λόγο δίδει τόση βαρύτητα σε αυτήν η κυβέρνηση; Μια προσεκτική ματιά στο κοινωνικό κλίμα του φόβου και του πανικού που είναι διάχυτο,  στην ψυχολογία του τρόμου και του πειθαναγκασμού που επιβάλλουν τα μέτρα της αστυνόμευσης που συνεπάγεται η ισχύουσα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, σε συνδυασμό με την άρση  των θεμελιωδών κοινωνικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών μας δίδουν την πειστική απάντηση στον προαναφερόμενο ερώτημα.

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τεχνηέντως την κρίση του κορωνοϊού, για να επιβάλει την κοινωνική σιωπή και πολιτική φίμωση και μαζί με αυτά τα «αγαθά», να  στρώσει το δρόμο, για βγουν στο προσκήνιο αντιδραστικές πρακτικές  αλήστου μνήμης  που παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές περιόδους της νεότερης ιστορίας του τόπου μας, για τις οποίες οι…πολιτικοί πρόγονοι του κόμματος της ΝΔ που κυβερνά, έχουν βαρύτατες ευθύνες. Ετσι, τώρα «μαζί με τα απόνερα, θα πετάξουν και το μωρό» , συγχρόνως  με το  μέτρο που κοινωνικού εγκλεισμού, καλλιεργούν σιγά -σιγά και μεθοδικά  την επικίνδυνη λογική

και πρακτική «του κοινωνικού αυτοματισμού», της «κατάδειξης» και «κατάδοσης», με δημόσιες και ανώνυμες  δηλώσεις και βιντεοσκοπήσεις αγωνιστών  που αναρτούν πανό στα νοσοκομεία για «Δημόσια, Δωρεάν Υγεία για το λαό», στο πλευρό των μαχόμενων γιατρών, των  νοσηλευτών και  των νοσοκόμων. Απεικονίζουν τους αγωνιστές, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως …επικίνδυνους παράγοντες που ασχημονούν τάχα, προσβάλλοντας τη λειτουργία του νοσοκομείου, ενώ με θρασύτητα εξαπολύουν απειλές για…επιθέσεις στο σκοτάδι της νύχτας, αφού το φως της ημέρας  δεν τους ..βολεύει και το φως της  αλήθειας δεν το αντέχουν. Εδώ το παράλογο παίρνει τη θέση της κοινής λογικής. Αντιστρέφει την πραγματικότητα, διαστρεβλώνει την ιστορική και κοινωνική αλήθεια και ..προσκαλεί σε κοινωνικά και πολιτικά σκοτάδια επικίνδυνα για τις θεμελιώδεις δημοκρατικές κατακτήσεις και λαϊκές ελευθερίες. Η προβολή του δίκαιου αιτήματος για δωρεάν και δημόσια υγεία παρουσιάζεται  ως ..ασχήμια(!) και ο σεβασμός στο νοσοκομείο ως συγκάλυψη, αποδοχή και εξωραϊσμός των τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές..

Πρόκειται για επικίνδυνα και  αντιδραστικά φαινόμενα  που, προφανώς, δεν αφορούν  μόνο τους μαζικούς θεσμούς της συλλογικής πάλης και τους φορείς τους, αλλά  όλους τους δημοκράτες πολίτες και το λαό στο σύνολό του. Γι’ αυτό, οι υπεύθυνοι κυβερνητικοί παράγοντες οφείλουν να απαντήσουν στο αμείλικτο ερώτημα: « Πώς και γιατί τα κυβερνητικά μέτρα, που υποτίθεται έχουν στόχο την προστασία της υγείας, μετατρέπονται σε μέτρα πολιτικής και συνδικαλιστικής ανελευθερίας, προσφέροντας …γόνιμο έδαφος στους κάθε λογής στυλοβάτες του «κοινωνικού αυτοματισμού» και  τους …κήρυκες της πολιτικής φίμωσης;» Μήπως, επειδή ο κυβερνητικός  στόχος είναι να μπουν, εν τέλει, οι πολιτικές και δημοκρατικές ελευθερίες σε καραντίνα;

Αρετή Σπαχή, φιλόλογος, εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών στο Δ.Σ της Ε.Λ.Μ.Ε Ηρακλείου.