Σαν σήμερα, χαράματα, πριν 70 χρόνια, ο Ν. Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του Αργυριάδης, Μπάτσης και Καλούμενος, έπεσαν κάτω από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος του μοναρχοφασισμού.

Τρία χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου που επέβαλαν στη χώρα μας οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές και η ελληνική αντίδραση, απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλη τη χώρα, στις πόλεις και στα χωριά, στις φυλακές και στις εξορίες, παρέμενε το καθεστώς της βίας και τρομοκρατίας απέναντι στο λαό και τους αγωνιστές του.

Τρία χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ταυτόχρονα, το λαϊκό κίνημα ανασύντασσε τις δυνάμεις του, πρόβαλλε στον στίβο του πολιτικού αγώνα τις απαιτήσεις για εκπλήρωση οικονομικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, για πολιτικές ελευθερίες, για δημοκρατία, για σταμάτημα των πολιτικών διώξεων, για κλείσιμο των εξοριών.

Αυτό το κίνημα, αδιάψευστα, καταμαρτυρούσε πως η νίκη του ξενοστήριχτου μοναρχοφασισμού στον εμφύλιο πέτυχε εν μέρει, μόνο, τους σκοπούς της και δεν μπόρεσε να καθυποτάξει τον ελληνικό λαό.

Αυτό το κίνημα, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του θέλησαν να συντρίψουν οι Αμερικάνοι και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους εξαπολύοντας ένα νέο κύμα άγριων διώξεων, συλλήψεων, κατασκοπολογίας, για να τεθεί στο γύψο κάθε δημοκρατική απαίτηση, για να μην πάρει καμιά ανάσα και να μη βρει καμιά ανακούφιση το καταπιεσμένο λαϊκό αίσθημα.

Η σύλληψη του Μπελογιάννη, μέλους της Κ.Ε του ΚΚΕ, και η παραπομπή του 2 φορές σε δίκη, τη δεύτερη φορά με την αναβίωση του Μεταξικού νόμου 375 περί κατασκοπίας, αυτούς τους σκοπούς εξυπηρετούσε. 

Η πανελλήνια και η παγκόσμια κινητοποίηση για τη σωτηρία του Μπελογιάννη έφτασε στο κατακόρυφο, σαν επιστέγασμα της διεθνούς κατακραυγής για το καθεστώς ανομίας και τρομοκρατίας που συντηρούσαν στην Ελλάδα οι Αμερικάνοι. Που όμως προχώρησαν, αδίσταχτα, στην εφαρμογή των σχεδίων τους και δολοφόνησαν τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο, το λαϊκό κομμουνιστή ηγέτη Ν. Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, νομίζοντας πως έτσι θα λυγίσουν το φρόνημα και θα υποτάξουν τη θέληση του λαού και των κομμουνιστών.

Ο Μπελογιάννης, μπροστά στο στρατοδικείο, χαμογελαστός και αγέρωχος, ξεσκέπασε πέρα για πέρα τους οργανωτές του εγκλήματος, υπεράσπισε το δίκιο του λαού και τα πανανθρώπινα ιδανικά του κομμουνισμού, υπεράσπισε το κόμμα του, το ΚΚΕ, το κόμμα με τις φοβερές εκατόμβες, και έδειξε ότι στο πρόσωπό του και στο πρόσωπο των συντρόφων του δικαζόταν ο αγώνας για ειρήνη, δικαζόταν η ίδια η Ελλάδα.
Η εκτέλεση του Μπελογιάννη συγκλόνισε όλη την υφήλιο, γιατί ο Μπελογιάννης, ηγετικό στέλεχος του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, απλός και σεμνός κομμουνιστής, δραστήριος και γενναίος, έδωσε και την τελευταία σταγόνα του αίματός του για τα υψηλά ιδανικά του, για την υπόθεση του λαού και του κομμουνισμού. Η στάση του στο δικαστήριο, και απέναντι στο απόσπασμα, ήταν στάση ανυπέρβλητη, στάση κομμουνιστή ηγέτη.

Με την εκτέλεση του Μπελογιάννη, ο λαός όχι μόνο δεν υπέκυψε, όπως πίστευαν οι ξένοι και οι ξενόδουλοι, αλλά αντίθετα, εμπνευσμένος από τη θυσία του, προχώρησε πιο πέρα και ανέβασε την πάλη του κατά της αντίδρασης και της ξενοκρατίας. Ο Μπελογιάννης, με την υπέροχη θυσία του, αναπτέρωσε τα αγωνιστικά λαϊκά αισθήματα, φούντωσε την αγανάκτηση απέναντι στους δυνάστες του λαού, πρόσφερε στους αγωνιστές της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος ένα λαμπρό παράδειγμα αδιάλλακτης στάσης, ασυμβίβαστου και ανυποχώρητου αγώνα μέχρι το τέλος.

Αυτό το παράδειγμα Μπελογιάννη δεν γινόταν να χωρέσει στο “νέο” πνεύμα που έφερε στο διεθνές και ελληνικό κίνημα ο ρεβιζιονισμός αμέσως μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ.
Η στάση και ο λόγος, η θυσία του Μπελογιάννη έπεφταν βαριά, ξύλινα και άκαμπτα στο “νέο” πνεύμα των καιροσκοπικών ελιγμών και της προσαρμογής στα αστικά πλαίσια, στη γραμμή της συνδιαλλαγής και συνθηκολόγησης που επιβλήθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα. Γι’ αυτό καταχωνιάστηκαν και έμειναν στην αφάνεια, για πολλά χρόνια, από την ηγεσία του ΚΚΕ και της ΕΔΑ. 

Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, καρπός και συνεχιστής του νέου αντεπαναστατικού πνεύματος του 20^ου συνεδρίου και της 6^ης ολομέλειας αναδεικνύει το Μπελογιάννη, θέλοντας να καπηλευτεί την αίγλη και την παλλαϊκή εκτίμηση της θυσίας του, διαστρέφοντας ταυτόχρονα και κακοποιώντας το πολιτικό της περιεχόμενο.

Το περιεχόμενο του αγώνα και της θυσίας του Μπελογιάννη ασυμβίβαστα στραμμένο απέναντι σε κάθε ξένο ζυγό και σε κάθε ξένη καταπίεση, διαστρεβλώνεται από την ηγεσία του σημερινού ΚΚΕ που αρνείται και εξωραΐζει της ξένη εξάρτηση της χώρας μας και θάβει το μεγάλο αγώνα για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας στο όνομα ενός κούφιου αντικαπιταλισμού.

Σήμερα, 70 χρόνια μετά το θάνατο του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, η ιμπεριαλιστική θηριωδία και οι ιμπεριαλιστικές διενέξεις άναψαν το φιτίλι του δυναμίτη με θύμα τον ουκρανικό λαό απειλώντας όλους τους λαούς με νέες τραγωδίες.

Σήμερα 70 χρόνια μετά η χώρα μας μετατρέπεται σε αμερικανονατοϊκό στρατόπεδο, σε στρατιωτικό προγεφύρωμα του αμερικάνικου και γαλλικού ιμπεριαλισμού υπηρετώντας τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους. Εκεί οδηγούν οι συνθήκες της υποτέλειας της χώρας μας που πιστά υπηρετούν και υπογράφουν τα κόμματα της ΝΔ , του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας το λαό και τη χώρα καταπάνω στη φωτιά του πολέμου που ξανάναψε στην Ευρώπη.
70 χρόνια μετά, το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σπρώχνει τους λαούς στην πείνα και την εξαθλίωση, αρνείται και καταπατά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με τους αιματηρούς αγώνες και τις θυσίες αγωνιστών, σαν αυτούς που τιμούμε σήμερα.

Είναι φανερό πως, 70 χρόνια μετά, τα μεγάλα προβλήματα, για τα οποία ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του έδωσαν τη ζωή τους, παραμένουν άλυτα και βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται ο αγώνας για την ειρήνη, και ο αντιπολεμικός, αντιιμπεριαλιστικός αγώνας

Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται ο αγώνας ενάντια στην ξενοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται ο παλλαϊκός αγώνας για ψωμί και δουλειά. 
Και στην ημερήσια διάταξη, βρίσκεται ο πολιτικός και ιδεολογικός αγώνας για την ανασύνταξη των δυνάμεων του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Ο αγώνας για την ανασύσταση του αυθεντικού κομμουνιστικού κόμματος που γέννησε και ανάθρεψε Μπελογιάννηδες και χιλιάδες ανώνυμους και επώνυμους αφοσιωμένους επαναστάτες και αγωνιστές, αναγκαία συνθήκη για ένα πραγματικά επαναστατικό προσανατολισμό του λαϊκού κινήματος στον αγώνα για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και σοσιαλισμό.