Θα τρίζουν τα κόκκαλα μανάδων και πατεράδων από όσα συνέβησαν στο τρίγωνο κρίση –  λαθρεμπόριο – χρυσός. Ο γνωστός Ριχάρδος και δεκάδες συνεργοί του βρίσκονται με χειροπέδες ενώ  -επίσης- δεκάδες καταζητούνται. Γνωστά πράγματα. Στην διάρκεια της κατοχής ο μαυραγορίτης ήταν συνώνυμος του δωσίλογου, του καθάρματος, του ξεζουμιστή. Στις μέρες μας η κρίση έριξε χιλιάδες οικογένειες στο ξεπούλημα και την άμεση ή έμμεση ζητιανιά. Τόννοι ασημικών και χρυσαφικών άλλαξαν χέρια και τα μαύρα κοράκια πληθύνθηκαν όπως η άμμος της θάλασσας. Τα οικογενειακά χνάρια εκποιήθηκαν αντί πινακίου φακής. Μπορούμε να φανταστούμε άπειρες δραματικές σκηνές με τον μαυραγορίτη να ρίχνει την τιμή με ψυχρό και κυνικό τρόπο. (Τουλάχιστον στο έργο «Ματωμένα διαμάντια» ο πρωταγωνιστής Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο τέλος βελτιώνεται και πεθαίνει).

Στο έργο που εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες βλέπουμε ότι η «αδιάφθορη» δικαιοσύνη και αστυνομία ενώ έβλεπαν τους μαυραγορίτες να πληθαίνουν καθυστέρησαν οκτώ(!) χρόνια για να βρουν αυτό για το οποίο βοούσε η αγορά.

Όλως τυχαίως (;) οι συλλήψεις γίνονται λίγες μέρες αφότου ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο, ενώ το τελετουργικό δραματοποιήθηκε πλήρως ώστε να εμπεδωθεί στον λαό – τηλεθεατή.

Κάμερες, μυθιστορίες, σασπένς, αλλοδαποί, Τούρκοι και άλλα τέτοια ώστε να κρύβεται η ουσία.

Πως μας ανάγκασαν να πουλήσουμε τα κόκκαλα της μάνας μας για να επιζήσουμε μέσα στην κρίση.

Πως από την ανθρώπινη δυστυχία πλουτίζουν κάποιοι.

Και πως -τέλος- το κράτος και οι μηχανισμοί του αγρυπνούν.

Γι’ αυτό λέμε «ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός».

prologos.gr