Στο δικό του παράλληλο σύμπαν εξακολουθεί να βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της -κατά τα άλλα- αξιωματικής αντιπολίτευσης. Την ώρα που η ακρίβεια καλπάζει και σαρώνει τα λαϊκά εισοδήματα, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει ανενόχλητη το αντιλαϊκό της έργο φέρνοντας για ψήφιση νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, ετοιμάζοντας νέα επίθεση στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, την ίδια ώρα που ο κόσμος συγκλονίζεται από την θηριωδία του ισραηλινού φασισμού σε βάρος των Παλαιστινίων και τεράστιες διαδηλώσεις αλληλεγγύης πραγματοποιούνται σε όλες τις χώρες, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να κινείται στον «αστερισμό» των δικών του εσωτερικών κλυδωνισμών.

Η εσωκομματική σύγκρουση μαίνεται με αμείωτη ένταση και η πόλωση ανάμεσα στα αντιμαχόμενα στρατόπεδα οξύνεται, παρά τις προσχηματικές προσπάθειες εκτόνωσης. Στον απόηχο της πολύκροτης ομιλίας του Κασσελάκη στο ΣΕΒ, μνημείο εξωραϊσμού του μεγάλου κεφαλαίου, ένα προς ένα τα κεντρικά στελέχη απ’ όλες τις πτέρυγες έχουν πιάσει «στασίδι» στα ΜΜΕ και εκτοξεύουν βολές εκατέρωθεν, μετατρέποντας τη μεταξύ τους αντιπαράθεση σε ένα κανονικό ριάλιτι προσφέροντας μπόλικο θέαμα και ελάχιστη ουσία. Το δε ταξίδι του Κασσελάκη στις ΗΠΑ για το γάμο του με το σύντροφό του αποτέλεσε κεντρικό θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ σε όλες τις ζώνες από τα πρωινάδικα ως τα δελτία ειδήσεων. Στήνεται έτσι ένα σκηνικό αποπροσανατολισμού, το οποίο είναι πολύ βολικό για την κυβέρνηση της ΝΔ.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετατρέπει την εσωτερική του αντιπαράθεση σε ένα τηλεοπτικό σόου, επιχειρώντας να θολώσει τα νερά για τους πραγματικούς λόγους που το οδήγησαν ως εδώ. Τις αλυσιδωτές δηλαδή συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής που επέβαλε. Βολεύει, δε, ιδιαίτερα τη ΝΔ η εσωκομματική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και η ανύπαρκτη αντιπολίτευση, γιατί βρίσκει μπροστά της ελεύθερο πεδίο για να εφαρμόσει όλο το βαρύ αντιλαϊκό της πρόγραμμα.

Επιβεβαιώνοντας το αρχηγικό προφίλ που έχει εδραιωθεί πλέον στο ΣΥΡΙΖΑ, ο Κασσελάκης επέλεξε να δώσει απάντηση στον εσωκομματικό πόλεμο με την απόφασή του να διαγράψει τέσσερα κεντρικά στελέχη του κόμματος, τους Φίλη, Βίτσα, Σκουρλέτη και Τζουμάκα. Η επιλογή του αυτή, εκτός από τον αυταρχισμό που την διέπει, τονίζει εμφατικά και την αδυναμία του να διαχειριστεί και να επιβληθεί στην εσωκομματική κρίση.

Κι αν θεωρούσε ότι οι διαγραφές θα αποτελέσουν μια εύκολη υπόθεση, σαν απογευματινός περίπατος, η πραγματικότητα τον διέψευσε. Ο Φίλης με δημόσια δήλωσή του είπε πως «ο Κασσελάκης δεν μπορεί να απολύει σαν να είμαστε εταιρία και αυτός CEO», ενώ καταγγέλλει ανοιχτά την προσπάθεια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψει το κόμμα σε «Δημοκρατικό Κόμμα Μπάιντεν». Στο ανάλογο μήκος κύματος ο Σκουρλέτης δήλωσε πως «ο Κασσελάκης γελοιοποιεί το ΣΥΡΙΖΑ» ενώ ο Βίτσας υπογράμμισε ότι «δεν έχει καμία διάθεση να φύγει από το ΣΥΡΙΖΑ». Και τα τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σήκωσαν το γάντι της αντιπαράθεσης με τον Κασσελάκη και την «αυλή» του, ενώ μάλιστα ο Βίτσας έσπευσε να προεξοφλήσει την απόφαση τόσο της Επιτροπής Δεοντολογίας όσο και της Κεντρικής Επιτροπής με προφανή στόχο να απαξιωθεί ο πρόεδρος του κόμματος. Από την άλλη μεριά, τα στελέχη εκείνα που στηρίζουν τον Κασσελάκη, όπως η Τζάκρη και ο Πολάκης, τον καλούν να μην υποχωρήσει στην αντιπαράθεση αυτή, ενώ η εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Δώρα Αυγέρη, δήλωσε πως ήταν «πεθαμένο λικέρ ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τον Κασσελάκη».

Μέσα σε αυτό το κάδρο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φανερά στριμωγμένος καλεί τώρα τα στελέχη του κόμματός του να ρίξουν τους τόνους της εσωκομματικής αντιπαράθεσης, ενώ -σε μια κίνηση ελιγμού και προσπαθώντας να δραπετεύσει από τα αδιέξοδά του- επιδίδεται σε μπαράζ δημόσιων εμφανίσεων επικοινωνιακού χαρακτήρα για να ασκήσει τάχα αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ. Όμως οι εμφανίσεις του και οι δηλώσεις του περισσότερο θυμίζουν ξαναζεσταμένη σούπα, αφού αναπαράγει την ίδια ξοφλημένη ρητορική όπως και ο Τσίπρας. Στήνει μια κούφια προσωπική αντιπαράθεση με τον Μητσοτάκη κατά τα πρότυπα του πρώην αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, περνοδιαβαίνει τους διαδρόμους του Αρείου Πάγου και των ανεξάρτητων αρχών (ΑΔΑΕ) και μιλά για έλλειμμα δημοκρατίας και διαφάνειας της κυβέρνησης της ΝΔ, μοιράζει ψεύτικες υποσχέσεις σαν να είμαστε παραμονές των εκλογών. Έτσι για παράδειγμα απέναντι στη νέα φοροεπιδρομή που ετοιμάζει η κυβέρνηση σε εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, το «αντίδοτο» του Κασσελάκη είναι η υποσχετική για «μηδέν φόρο» σε όσους έχουν εισοδήματα κάτω από 10.000€. Εύκολα γεννιέται η απορία πώς μπορεί να μοιράζει προεκλογικού τύπου υποσχέσεις με τόση άνεση και μάλιστα μόλις 4 μήνες μετά τη διπλή εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως βέβαια εύλογα γεννιέται και η απορία ποια σχέση έχουν αυτές οι υποσχέσεις με μια πραγματικά αριστερή πολιτική την οποία επικαλείται. Διότι ένα αριστερό κόμμα θα καλούσε σε μαζικό αγώνα για να μην περάσουν τα νέα κυβερνητικά μέτρα φοροεπιδρομής και δεν θα επιδίδονταν σε κάλπικες υποσχέσεις σε ένα αβέβαιο μέλλον για να εγκλωβίσει ξανά τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Στο μεταξύ είναι αποκαλυπτική η παλιότερη αρθρογραφία του Κασσελάκη την μνημονιακή περίοδο του 2012 που ξεσκεπάζει την πραγματική πολιτική του. Μια πολιτική δεξιά και νεοφιλελεύθερη που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτή που εφάρμοσε η ΝΔ. Υπέρμαχος των ιδιωτικών πανεπιστημίων, εχθρός του πανεπιστημιακού ασύλου και του φοιτητικού συνδικαλισμού, θιασώτης των απολύσεων στο Δημόσιο που του φάνηκαν λίγες 15.000 απολύσεις και προέτρεπε σε ακόμα περισσότερες. Ακόμα είναι ο ίδιος που έβλεπε ως θετικό τη μείωση του κατώτατου μισθού ως μοχλό για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας. Είναι τέλος ο ίδιος που έβλεπε ως κίνδυνο την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο του 2012 και προέτρεπε σε συσπείρωση με την παράταξη της Δεξιάς.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς όπως την παρουσιάζουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Ο Κασσελάκης δεν είναι ένας «άσχετος» με την πολιτική. Το επιτελείο που τον περιβάλλει στήνει ένα επικοινωνιακό προφίλ που επενδύει στην εικόνα και όχι στην πολιτική, ακριβώς για να συγκαλύψει το πραγματικό περιεχόμενό της.

Η σύγκρουση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που μαίνεται αμείωτη, αφορά στον πολιτικό προσανατολισμό που θα υιοθετήσει το επόμενο διάστημα. Αν δηλαδή θα μετασχηματιστεί πλήρως σε ένα αρχηγικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα -ή και ακόμα πιο δεξιό- ή αν θα συνεχίσει στη γραμμή που καλλιεργεί αυταπάτες και ρεφορμιστικές πλάνες με αριστερούτσικη δημαγωγία, που θα εγκλωβίζει το λαό και θα εκτονώνει ανώδυνα τη λαϊκή οργή που γεννά η κυβερνητική πολιτική. Είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε παραμείνει ενιαίος ή ακόμα κι αν διασπαστεί κάτω από το βάρος της αντιπαράθεσης, κανένα σενάριο δεν βγάζει το λαό στο ξέφωτο.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος