Υπογράφηκαν την προηγούμενη περίοδο οι συμφωνίες της χώρας μας με ΗΠΑ και Γαλλία. Οι υπογραφές αυτές συνοδεύτηκαν από ύμνους των ντόπιων ΜΜΕ της αστικής τάξης για τον αμερικάνικο και τον γαλλικό ιμπεριαλισμό. Από ύμνους των ίδιων των εκπροσώπων της ντόπιας ολιγαρχίας προς τους Αμερικανούς και Γάλλους φονιάδες των λαών. Όλοι αυτοί επιδόθηκαν σε μια μεγάλη προπαγανδιστική εκστρατεία για να παρουσιάσουν το μαύρο, άσπρο. Για να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι αυτές οι συμφωνίες έγιναν “για την προστασία της πατρίδας” και όχι για τα αιματοβαμμένα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. «Είναι μια παρά πολύ καλή μέρα για την πατρίδα μας»  και πρόκειται «για μια εξέλιξη που κατοχυρώνει τα ελληνικά συμφέροντα και δημιουργεί μια ασπίδα προστασίας της χώρας μας» δήλωνε ο Δένδιας υπογράφοντας με τον Μπλίνκεν τη συμφωνία με τις ΗΠΑ. Για «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία από την Επανάσταση του 1821» μιλούσαν Ελληνές και Γάλλοι επιτελάρχες μαζί με τα ΜΜΕ. Όταν τα γεράκια του πολέμου μιλούν για ειρήνη και για προστασία εδαφικής ακεραιότητας, γνωρίζουμε την αλήθεια: μηχανεύονται νέα σχέδια πολέμου και μάλιστα με την άμεση εμπλοκή της χώρας μας, η οποία μετατρέπεται σε μια απέραντη αμερικανική βάση, καθώς και σε νεροκουβαλητής των πολεμικών εκστρατειών της Γαλλίας στην Κεντρική Αφρική.

 Το διεθνές πλαίσιο

Οι πραγματικοί στόχοι των ΗΠΑ

Οι παγκόσμιες εξελίξεις χαρακτηρίζονται από τον άγριο ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τη διαπάλη τους για την αναδιανομή των παγκόσμιων αγορών και των ζωνών επιρροής με βάση τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώνονται. Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ανάμεσα σε ΗΠΑ- Κίνα-Ρωσία-Γαλλία και λοιπές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κάτω από υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί. Πιο συγκεκριμένα, η συνεχής αμφισβήτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ από την Κίνα και τις υπόλοιπες δυνάμεις κάνουν τον αμερικάνικό ιμπεριαλισμό πιο επιθετικό. Πλέον, διακηρύσσει ανοιχτά τον οικονομικό και πολιτικό πόλεμο απέναντι στην Κίνα, η οποία «μετατοπίζει ριζικά την ισορροπία ισχύος», ενώ «το περιβάλλον ασφαλείας είναι πιο περίπλοκο και απρόβλεπτο από ποτέ, με μια πολύ περισσότερο διεκδικητική Ρωσία» (φράσεις από την απόφαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ που συνεδρίασε τον Σεπτέμβρη στην Αθήνα). Σε αυτά τα πλαίσια, οι ΗΠΑ υλοποιούν τη στρατηγική απόφασή τους να μεταφέρουν την αντιπαράθεση στην περιοχή του Ειρηνικού, ώστε να αναμετρηθούν ευθέως με την Κίνα. Η στρατιωτική συμμαχία AUKUS μεταξύ ΗΠΑ-Μεγάλης Βρετανίας-Αυστραλίας αυτό το στόχο υπηρετεί. Είναι μια επικίνδυνη συμμαχία, στα πλαίσια της οποίας οι ΗΠΑ παραβιάζουν διεθνείς συνθήκες και δίνουν πυρηνικό εξοπλισμό(πυρηνικά υποβρύχια) στην Αυστραλία. Μάλιστα, οδήγησαν στη ρήξη των σχέσεων τους με τη Γαλλία, καθώς ακυρώθηκε η συμφωνία της τελευταίας με την Αυστραλία για την πώληση συμβατικών υποβρυχίων. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ κινητοποιούν τη συμμαχία Quad (τετράδα), μαζί με την Ινδία, την Ιαπωνία και την Αυστραλία, με ομολογημένο στόχο το χτύπημα της Κίνας.

Ένας άλλος παράγοντας είναι η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας που εξελίσσεται σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. Στα πλαίσια αυτής της αντιπαράθεσης, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κάθε χρόνο οργανώνουν στην περιοχή αυτή στρατιωτικές ασκήσεις με τη συμμετοχή χιλιάδων φαντάρων. Φέτος, για την άσκηση “Defender 2021” που πραγματοποιήθηκε στη Ρουμανία, απέναντι από την σε υπό ρωσική κατοχή Κριμαία πέρασαν από το ελληνικό έδαφος χιλιάδες αμερικανοί φαντάροι με χιλιάδες πολεμικού εξοπλισμού.

Ταυτόχρονα, η ήττα και η αποχώρηση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από το Αφγανιστάν δημιούργησε νέα δεδομένα. Μετά από 20 χρόνια κατακτητικών πολέμων, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βγαίνει ηττημένος από την αντίσταση των λαών στα πεδία των μαχών του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Συρίας. Σαν να μην έφταναν αυτά, οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς αντιπαράθεσης-διαπραγμάτευσης με τις ΗΠΑ να θέλουν με κάθε τρόπο να επαναφέρουν την Τουρκία στο “μαντρί” της Δύσης. Ωστόσο, αποτελούν έναν απρόβλεπτο παίκτη, μια περιφερειακή δύναμη με επεκτατικές βλέψεις, με στρατιωτική παρουσία σε μια σειρά από χώρες. Μια δύναμη που δεν διστάζει να κλείνει την πόρτα στις ΗΠΑ, όταν δεν ικανοποιούνται τα συμφέροντά της (βλ. 2003, όταν η Τουρκία δεν επέτρεψε στις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τη στρατιωτική βάση του Ιντσιρλίκ για την εισβολή στο Ιράκ).

Συμπερασματικά, οι στρατιωτικές ανάγκες των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, η αποχώρηση τους από το Αφγανιστάν, η ύπαρξη όπλων για τη διαπραγματευσή τους με την Τουρκία καθιστούν τη χώρα μας προκεχωρημένο φυλάκιο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Καθιστούν τη χώρα “μεντεσέ” των αμερικανικών συμφερόντων, όπως κυνικά είχε δηλώσει ο αμερικανός πρέσβης και τοποτηρητής, ο Πάιατ. Για αυτό και προώθησαν τον άξονα-συμμαχία της Ελλάδας με την Κύπρο, το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου. Για αυτό επιθυμούν την πλήρη παράδοση της χώρας μας στα οικονομικά και στρατιωτικά τους σχέδια.

Οι πραγματικοί στόχοι της Γαλλίας

Η πρόσφατη οικοδόμηση της AUKUS και η συνακόλουθη ακύρωση της σύμβασης πώλησης υποβρυχίων στην Αυστραλία γέννησε και ένα ακόμα πολιτικό πρόβλημα: οι ΗΠΑ πλέον αγνοούν τη Γαλλία στην περιοχή της ΝΑ Ασίας σε μια περιοχή που οι Γάλλοι έχουν παραδοσιακά αποικιακές κτήσεις και συμφέροντα. Ταυτόχρονα, η μεταφορά της αμερικανικής ισχύος σε Ασία- Ειρηνικό θα αφήσει κενά στην Ευρώπη. Η Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις δεν θα δεχθούν ούτε την αγνόηση τους από τις ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα έχουν την ανάγκη να καλύψουν το κενό που αφήνουν οι ΗΠΑ στην περιοχή. Σε αυτά τα πλαίσια, αναζωπυρώνεται μετά από δεκαετίες η «Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας», καθώς 7 δεκαετίες τώρα, είτε είχε εκχωρηθεί στον αμερικανικό έλεγχο, είτε δεν προχωρούσε λόγω των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Από την άλλη, είναι διαρκής και οξυμμένη η αντιπαράθεση Γαλλίας-Τουρκίας. Η Τουρκία έχει αποκτήσει ρόλο στη Βόρεια, την Κεντρική Αφρική και τη Μέση Ανατολή, περιοχές δηλαδή που διαχρονικά εκμεταλλεύεται η Γαλλία. Η αντιπαράθεση τους έχει φτάσει μάλιστα μέχρι και σε επίπεδο ανοιχτής στρατιωτικής αντιπαράθεσης στη Λιβύη, όπου ο τούρκικος στρατός υπερασπίζεται την κυβέρνηση και τα συμφέροντα της ιταλικής εταιρίας εξόρυξης πετρελαίου “ENI”, ενώ η Γαλλία πολεμάει με την αντιπολίτευση για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της δικής της εταιρείας εξορύξεων, της “Total”. Τα πετρέλαια είναι το διακύβευμα και όχι τα δίκαια των λαών.

Αυτή τη συνθήκη μαζί με την ανάγκη του γαλλικού ιμπεριαλισμού να αναπληρώσει τα χαμένα δισεκατομμύρια που έχασε από την Αυστραλία, μαζί με την ανάγκη του να πιέσει την Τουρκία, οδήγησαν τον γαλλικό ιμπεριαλισμό στο να επιβάλλει τη συμφωνία υποτέλειας με τη χώρα μας.

Η Τουρκία και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

Σε αυτά τις περίπλοκες διεθνείς συνθήκες εξελίσσονται και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η περιφερειακή Τουρκία διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή. Έχει στρατιωτική παρουσία σε μια σειρά από χώρες και μόνιμη κατοχή εδαφών σε Κύπρο και Συρία. Τα όνειρα της τουρκικής ολιγαρχίας για τη «Γαλάζια Πατρίδα» την οδηγούν σε ανοιχτή αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων και της Συνθήκης της Λωζάνης. Λόγω αυτής τη πολιτικής, υπέγραψε με τη Λιβύη το τουρκολιβυκό μνημόνιο που χαράζει ΑΟΖ με τη Λιβύη, καταπατώντας προκλητικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Μετά από ένα χειμώνα ηρεμίας, η Τουρκία εκδίωξε το πλοίο “Nautical Geo”, 10 ναυτικά μίλια από την Κρήτη, καθώς θεωρεί πως εκεί έχει η ίδια κυριαρχικά δικαιώματα λόγω τουρκολιβυκού μνημονίου. Εκδίωξε ερευνητικό πλοίο από την χαραγμένη κυπριακή ΑΟΖ. Στέλνει ξανά τα ερευνητικά της πλοία στο Αιγαίο, ανεβάζοντας την ένταση. Στέλνει γράμμα στον ΟΗΕ που δηλώνει ότι ελληνικά νησιά με στρατεύματα δεν είναι ελληνικά. Δηλώνει ότι ΑΟΖ μπορεί να χαράξει και μόνη της. Αντίστοιχα στο Κυπριακό στις πολυμερείς συναντήσεις, εδώ και καιρό, λαμβάνει μέρος η κυβέρνηση του ψευδοκράτους ως αντιπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων. Πλέον, ο εγκάθετος του Ερντογάν και πρωθυπουργός του ψευδοκράτους, Τατάρ θέτει ανοιχτά τη “λύση” της διχοτόμησης της Κύπρου και των “δύο κρατών”.

Απέναντι σε αυτήν την επεκτατική πολιτική, οι ιμπεριαλιστές κοιτούν τα συμφέροντα τους. Η ελληνική ολιγαρχία παραδίδει όλη τη χώρα σε αυτούς, ειδικά τώρα με τις δύο συμφωνίες της υποτέλειας για να εξασφαλίσει την προστασία τους. Ωστόσο, η ΕΕ για άλλη μια φορά αρνείται να επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία που «παραβιάζει ευρωπαϊκά σύνορα». Η Μέρκελ σε πρόσφατη επίσκεψή της στην Τουρκία μίλησε για την ανάγκη «αποκλιμάκωσης» και «εποικοδομητικής συνεργασίας» με την Τουρκία, χαϊδεύοντας τα αυτιά του τούρκικου επεκτατισμού. Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ από τη μία “θωρακίζουν τη χώρα μας” και από την άλλη διαπραγματεύονται με την “εχθρό” Τουρκία την πώληση αεροπλάνων F-16. Η ύπαρξη τελωνειακής ένωσης μεταξύ ΕΕ –Τουρκίας (ανταλλαγή όσων προϊόντων συμφωνηθούν χωρίς δασμούς), η μόνιμη στρατιωτική-οικονομική συνεργασία Γερμανίας-Τουρκίας, μέχρι και τα παζάρια για πώληση αντιαεροπορικών συστημάτων στην Τουρκία από την Γαλλία πριν δύο χρόνια, αποδεικνύουν ότι οι ιμπεριαλιστές μια χαρά συναλλάσσονται με την Τουρκία όταν θέλουν. Και μια χαρά χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως μοχλό πίεσης, όταν θέλουν, σε αυτήν την διαπραγμάτευση. Αυτή είναι η ουσία και όχι η υπεράσπιση της ελληνικής επικράτειας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι ΗΠΑ. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την τύχη των Κούρδων που επίσης πίστεψαν στην αμερικανική προστασία. Χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ απέναντι στον Άσαντ στη Συρία, τους υποσχέθηκαν κράτος και όταν τα βρήκαν με τον Ερντογάν, παρέδωσαν τους Κούρδους στις δολοφονικές ορέξεις του τουρκικού στρατού, το φθινόπωρο του 2019. Αυτή είναι η τύχη κάθε έθνους, λαού, κράτους που εναποθέτει τα εθνικά συμφέροντά του στον ιμπεριαλισμό.

Οι συμφωνίες της υποτέλειας:

 Η συμφωνία με τις ΗΠΑ

Η «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» τελικά περιλαμβάνει την επέκταση των στρατιωτικών βάσεων των Αμερικάνων. Μέχρι σήμερα, οι ΗΠΑ έχουν τη βάση στη Σούδα (τη μεγαλύτερη στη Μεσόγειο), στον Άραξο, στη Λάρισα τα drones, στο Στεφανοβίκειο τα ελικόπτερα, στο λιμάνι του Βόλου έχουν εγκαταστάσεις, στη Νέα Αγχίαλο ετοιμάζεται νέα πτέρυγα για τους αμερικανούς πιλότους. Στην Καλαμάτα χρησιμοποιούν το στρατιωτικό αεροδρόμιο. Στην Νέα Σάντα στο Κιλκίς υπάρχει στρατιωτική βάση, όπως και στο στρατόπεδο «Κανδηλάπτης» στην Αλεξανδρούπολη. Η βάση της Σούδας επεκτείνεται με την προσθήκη της Ναυτικής Βάσης. Προστίθενται στις υπάρχουσες στρατιωτικές βάσεις, το στρατόπεδο «Γιαννούλης» στην Αλεξανδρούπολη, το Πεδίο Βολής στο Λιτόχωρο, καθώς και το στρατόπεδο «Γεωργούλα» έξω από το Βόλο, ανάμεσα από τα drone στη Λάρισα και το Στεφανοβίκειο. Προβλέπεται ακόμα η επέκταση των βάσεων σε Ξάνθη και Καβάλα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων σε νησιά του Αιγαίου, ήταν όμως οι ΗΠΑ που αρνήθηκαν για να μην προκαλέσουν την “εχθρό” Τουρκία, θεωρώντας το μισό Αιγαίο «αμφισβητούμενα νερά». Είναι φανερό ότι όλη η χώρα μετατρέπεται σε μια απέραντη αμερικανική βάση, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Σούδα και από το Κιλκίς μέχρι την Καλαμάτα. Για να μην υπάρχουν αυταπάτες ότι η συμφωνία στρέφεται απέναντι στην Τουρκία,  ο πρωθυπουργός  δήλωσε κυνικά ότι η συμπερίληψη στρατιωτικής εγκατάστασης στην Αλεξανδρούπολη παρέχει «δυνατότητα ταχείας μεταφοράς και στάθμευσης αμερικανικών δυνάμεων στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία». Δηλαδή στην ταχεία μεταφορά στρατευμάτων απέναντι στη Ρωσία.

Όσον αφορά τη χρονική διάρκεια, αν και οι προηγούμενες ανανεώσεις της Συμφωνίας γινόταν απρόσκοπτα σε ετήσια βάση, τώρα οι ΗΠΑ απαίτησαν μέχρι και «επ’αόριστον» ανανέωση, αν και τελικά υπογράφηκε με 5ετή διάρκεια. Οι ΗΠΑ, με βάση τον πρόσφατο «Νόμο περί Άμυνας και Διακοινοβουλευτικής Εταιρικής Σχέσης ΗΠΑ – Ελλάδας 2021» του Μενέντεζ, επιθυμούν η «Αναπτυξιακή Τράπεζα των ΗΠΑ» (DFC) να κάνει επενδύσεις σε ναυπηγεία και λιμάνια προς όφελος των πολεμικών σχεδίων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Για να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις τους υπέγραψαν τώρα 5ετούς διάρκειας συμφωνία. Με λίγα λόγια, οι ΗΠΑ χαλκεύουν νέα δεσμά για τη χώρα μας. Δυναμώνει η ιμπεριαλιστική εξάρτηση, η αμερικανική κυριαρχία στη χώρα. Όλη η χώρα παραδίδεται στα φιλοπόλεμα σχέδια των ΗΠΑ, απέναντι στη Ρωσία για τους επιθετικούς σκοπούς τους στη Μέση Ανατολή. 

Η συμφωνία με τη Γαλλία

  Η «Στρατηγική Εταιρική Σχέση για τη Συνεργασία στην Άμυνα και στην Ασφάλεια», δηλαδή η συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας προβλέπει πρώτα και κύρια την αγορά από το ελληνικό κράτος 3 γαλλικών φρεγατών “Belharra”, με δυνατότητα προμήθειας άλλης μίας τα επόμενα δύο χρόνια, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο απόκτησης 4 κορβετών “Gowind” στο προσεχές μέλλον. Η συμφωνία αυτή έρχεται ως συνέχεια της αγοράς των 24 γαλλικών αεροσκαφών “Rafale” και το κόστος της υπολογίζεται στα 5 δισ. ευρώ. Συνυπολογίζοντας το κόστος αγοράς ακόμη μίας φρεγάτας και 4 κορβετών και σε συνδυασμό με τα 2 περίπου δισ. που κόστισαν τα “Rafale” και τα πυρομαχικά τους, ο ελληνικός λαός φορτώνεται στις πλάτες του πάνω από 10 δισ. μέσα σε ένα χρόνο. Την ίδια στιγμή που πετσοκόβονται εργασιακά δικαιώματα και πάνω από το 1/3 της ελληνικής κοινωνίας ζει στο όριο και κάτω από το όριο της φτώχειας, αποτελεί πραγματική πρόκληση η νέα εξοπλιστική συμφωνία που για μια ακόμη φορά θα πληρωθεί με τον ιδρώτα και τις θυσίες του λαού μας. Δεύτερον, η συμφωνία προβλέπει την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο..Σαχέλ. Το Σαχέλ είναι μια ζώνη χωρών, ανάμεσα στις ερήμους της Βόρειας Αφρικής και τις σαβάνες της υπόλοιπης. Ξεκινάει από τον Ατλαντικό με τη Σενεγάλη και περνά από τη Μαυριτανία, το Μάλι, την Μπουργκίνα Φάσο, το Νίγηρα, τη Νιγηρία, το Τσαντ, το Σουδάν, το Νότιο Σουδάν, καταλήγοντας στην Ερυθραία στην Ερυθρά Θάλασσα. Σε όλες αυτές τις χώρες, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός έχει διαχρονική παρουσία, απομυζεί τον πλούτο τους, καταπιέζει τους λαούς εκεί και δημιουργεί πολιτικές αναταραχές για τα συμφέροντά του. Όπως και οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, έτσι και οι Γάλλοι στο Σαχέλ έχουν ματώσει από τη διαχρονική παρουσία τους εκεί και επιθυμούν την ενίσχυση των στρατευμάτων τους από τους “συμμάχους” τους. Για αυτό θέλουν τους Έλληνες φαντάρους εκεί, να πολεμούν για τα συμφέροντα των Γάλλων κεφαλαιοκρατών. Η υποτελής ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε να γίνει νεροκουβαλητής του γαλλικού ιμπεριαλισμού, εμπλέκοντας το λαό μας σε επικίνδυνα πολεμικά σχέδια, άσχετα με τα συμφέροντά του.

Κοινό σημείο και των δύο συμφωνιών είναι η τοποθέτηση για αμοιβαία δέσμευση υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας των χωρών που συνομολογούν τις συμφωνίες. Αυτό γράφτηκε στην Εισαγωγή της συμφωνίας Ελλάδας-ΗΠΑ. Δέσμευση για υπεράσπιση της «επικράτειας» σε περίπτωση απειλής προβλέφθηκε στο άρθρο 2 της Συμφωνίας Ελλάδας-Γαλλίας. Ωστόσο, εδώ προκύπτει το εξής ζήτημα, όσον αφορά και τα ελληνοτουρκικά ζητήματα: στους όρους «εδαφική ακεραιτότητα» και «επικράτεια» εντάσσεται το έδαφος της χώρας, καθώς και η αιγιαλίτιδα ζώνη, στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία και την οποία η χώρα μας έχει χαράξει στα 6 ναυτικά μίλια. Πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης, η χώρα έχει κυριαρχικά δικαιώματα και όχι πλήρη κυριαρχία, για αυτό και πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης, δεν υφίσταται «επικράτεια». Συνεπώς, οι συμφωνίες δεν δεσμεύουν τις ΗΠΑ και τη Γαλλία για παροχή βοήθειας προς τη χώρα μας, όταν συμβαίνουν οι τουρκικές προκλήσεις πέραν των 6 ναυτικών μιλίων. Δηλαδή, όταν χαράζουν ΑΟΖ, με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, στα 7 ναυτικά μίλια από την Κρήτη, όταν προκαλούν στα ανοιχτά τα πολεμικά τους πλοία, ή όταν στέλνουν ερευνητικά και πολεμικά πλοία μέσα στο Αιγαίο.

 Η στάση των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων

Την ελληνογαλλική συμφωνία ψήφισαν οι ΝΔ-ΚΙΝΑΛ-Ελληνική Λύση και αντίστοιχα στηρίζουν την ελληνοαμερικανική. Πανηγυρίζουν για την προστασία της χώρας, η οποία υποτίθεται ότι ενισχύεται. Η κυβέρνηση και τα στελέχη της, πρωί βράδυ, παρουσιάζουν τα γεράκια του πολέμου, σαν “αθώες περιστερές” που έρχονται για να αποτελέσουν ασπίδα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Καθαγιάζουν πλήρως τα ξένα αφεντικά τους, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τη δική τους υποτελή στάση. Το ΚΙΝΑΛ παρά τη φραστική διαφοροποίησή του σε κανα δύο ζητήματα, στοιχίζεται κανονικά με τις φιλοπόλεμες συμφωνίες. Άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ έχει υπηρετήσει πολλά χρόνια τους ξένους ιμπεριαλιστές και τα σχέδια τους. Ενδιαφέρον προκαλεί η στάση της Ελληνικής Λύσης και του λοιπού ακροδεξιού χώρου. Από τη μια πουλάνε “πατριωτισμό” και από την άλλη υποστηρίζουν τις υποτελείς συμφωνίες πρόσδεσης της χώρας στο άρμα του αμερικάνικου και του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Υποστηρίζουν την πλήρη παράδοση των δομών και του εδάφους της χώρας στα φιλοπόλεμα σχέδια των ξένων πατρώνων. Συνεχίζουν την παράδοση του χώρου τους να υπηρετεί με “πατριωτικές κορώνες” πάντοτε είτε τις δυνάμεις Κατοχής, είτε τον ιμπεριαλισμό. Ο τουρκοφαγικός εθνικισμός όχι απλά δεν είναι άρνηση αυτής της ξενόδουλης στάσης, αλλά αναγκαίο συμπλήρωμά της. Από εκεί και πέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δημαγωγικά καταψήφισε την ελληνογαλλική συμφωνία και εξίσου δημαγωγικά διαφώνησε με την ελληνοαμερικανική. Όσον αφορά την ελληνογαλλική, ο ΣΥΡΙΖΑ αρχικά τη θεωρούσε «στρατηγικής σημασίας» και την οποία αποδέχεται «επί της αρχής». Στη συνέχεια, προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί στο ζήτημα του Σαχέλ και του ύψους του κόστους των εξοπλισμών. Ωστόσο, είναι ο ίδιος που το 2015 ξεκίνησε τις συζητήσεις για την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας με το γαλλικό ιμπεριαλισμό. Είναι ο ίδιος που το 2018 ξεκίνησε τη συζήτηση για τις φρεγάτες.  Όσον αφορά, την ελληνοαμερικανική συμφωνία, νομίζουμε ότι την καλύτερη απάντηση στις δημαγωγίες του ΣΥΡΙΖΑ, τη δίνει ο πρώην αμερικανός πρέσβης, Πάιατ: «Τα τέσσερα μέρη που συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε ως μέρος της αμυντικής συμφωνίας, είναι μέρη που εντοπίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκινήσαμε να λειτουργούμε στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη και το Στεφανοβίκειο κατά τη διάρκεια της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα είναι δημοκρατία, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι δημοκρατία. Και ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να αντιτίθεται. Αλλά γνωρίζω επίσης από τις συνομιλίες μου με τον Πρόεδρο του κόμματος κ. Τσίπρα, με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος, θυμάστε, ήταν στην προεδρία του πρώτου Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας – ΗΠΑ το 2018, και άλλων στο κόμμα ότι κατανοούν τη σημασία της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας-ΗΠΑ και μοιράζονται αυτή τη δέσμευση….Και θα ήθελα να τονίσω στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι όροι που χρησιμοποιούνται στη συμφωνία δεν είναι διαφορετικοί. Είναι όροι που ευθυγραμμίζουν τη συμφωνία με αυτές με άλλους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ». Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί στρατηγικά υπηρέτη του ιμπεριαλισμού και της ολιγαρχίας, αυτών τα σχέδια προχώρησε ως κυβέρνηση, αυτό θα κάνει κι αν ξαναβγεί. Οι φραστικές του διαφοροποιήσεις αποτελούν μόνο δημαγωγίες εν όψει εκλογών.

Το ΚΚΕ στέκεται απέναντι στις δύο συμφωνίες. Ωστόσο, τη στιγμή που παραδίδεται όλη η χώρα στον αμερικάνικό ιμπεριαλισμό, τη στιγμή που η χώρα μετατρέπεται σε νεροκουβαλητής των Γάλλων, το ΚΚΕ για άλλη μια φορά δεν βλέπει το δυνάμωμα της εξάρτησης και της υποτέλειας. Ακόμα και τώρα δεν βλέπει την ανάγκη του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, τον οποίο τον έχει ξεγράψει σαν “εκτός εποχής”. Ακόμα χειρότερα, στα πλαίσια των αναλύσεων του, βλέπει ότι «Η Συμφωνία με τις ΗΠΑ, όπως και η αντίστοιχη με τη Γαλλία, υπηρετεί τελικά το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης του ελληνικού κεφαλαίου». Ακόμα και τώρα το ΚΚΕ βλέπει αναβάθμιση (!) του ελληνικού κεφαλαίου, τη στιγμή που αυτό παραδίδει όλη την επικράτεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα στον ιμπεριαλισμό! Είναι αξιοσημείωτο ότι, παρά τις πομπώδεις κραυγές και καταγγελίες των συμφωνιών, στις 14 Οκτώβρη, ημέρα υπογραφής της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας, το ΚΚΕ δεν οργάνωσε διαδήλωση σε καμία πόλη της χώρας!

Απέναντι στις δύο αυτές συμφωνίες, ο λαός και η νεολαία πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους. Πρέπει να δυναμώσουν τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα τους ενάντια στην πολτιική της εξάρτησης και της υποτέλειας. Να απαιτήσουν να μη γίνει η χώρα πολεμικό ορμητήριο των Αμερικανών και Γάλλων ιμπεριαλιστών. Να κλείσουν οι στρατιωτικές βάσεις και να μην πολεμήσει κανένας Έλληνας φαντάρος για τα συμφέροντα του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Να παλέψουν, ιδιαίτερα μπροστά στις επικίνδυνες εξελίξεις παγκόσμια για την υπεράσπιση της ειρήνης σε κοινό μέτωπο με τους άλλους λαούς, καταγγέλλοντας τη νέα κούρσα εξοπλισμών. Εξοπλισμούς άσχετους με τα συμφέροντα των λαών, τους οποίους όμως καλούνται να πληρώσουν οι ίδιοι, μεταξύ αυτών και ο δικός μας, τη στιγμή που στενάζει κάτω από βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Σε τελίκή ανάλυση, λαός και νεολαία πρέπει να παλέψουν για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας για μια λεύτερη πατρίδα, φιλειρηνική, χωρίς ξένους προστάτες και ντόπιους λακέδες.

Γιώργος Ρ.

πηγή: περιοδικό Πορεία, τ. 53