Μελιόπουλος Γιάννης, δάσκαλος, μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου

   Υπουργείο  παιδείας, Ν. Κεραμέως και κυβέρνηση ΝΔ επιχειρούν για δεύτερη φορά να επιβάλλουν ηλεκτρονικές εκλογές ανάδειξης αιρετών εκπροσώπων.

   Πριν δύο χρόνια, για την ίδια εκλογική διαδικασία, προφασίστηκαν την πανδημία, όταν σύσσωμος ο εκπαιδευτικός κόσμος γνωρίζει πως δεν «ίδρωσε» το αυτί τους για αυτή. Αδιάψευστος μάρτυρας της κυβερνητικής υποκρισίας η παντελής απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής πολιτικής απόφασης που θα βελτίωνε την τραγική κατάσταση στα σχολεία, σε περιόδους εξαιρετικά δύσκολες για εκπαιδευτικούς και μαθητές. Αδιάψευστοι μάρτυρες όσοι  βίωσαν την πανδημία εκτεθειμένοι στους κινδύνους του κορονοϊού και στην κυβερνητική αδιαφορία.

   Δύο χρόνια πριν οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες ΔΟΕ & ΟΛΜΕ- στο πλαίσιό τους και εκείνες οι παρατάξεις που γλυκοκοίταζαν με ενδιαφέρον το κυβερνητικό εγχείρημα και σύρθηκαν, όπως σήμερα αποδεικνύεται περίτρανα, κάτω από την πίεση των εκπαιδευτικών στην αποχή- το σύνολο των εκπαιδευτικών στάθηκαν περήφανα απέναντι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, ακυρώνοντάς τους στην πράξη. Η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση δε λύγισε μπρος στις πιέσεις και δεν έπεσε στην παγίδα των κυβερνητικών «σειρήνων», μαυρίζοντας τις. Σήμερα υπουργείο παιδείας και κυβέρνηση ΝΔ δε νιώθουν καν την ανάγκη να προφασιστούν «λόγους έκτακτης ανάγκης και προστασίας του εκπαιδευτικού κλάδου», ο οποίος καλείται  να εκλέξει αιρετούς εκπροσώπους , όπως αυτοί θέλουν. Η δεύτερη προσπάθεια αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνώντων… μόνιμη παρέμβαση στα εσωτερικά των συνδικάτων, έλεγχος του εκπαιδευτικού κινήματος.

   Θα ανέμενε κανείς η αντίδραση των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών να είναι η ίδια , αν όχι ισχυρότερη και δυναμικότερη,  γιατί τίποτε δεν έχει αλλάξει από το πρόσφατο παρελθόν. Όχι μόνο δε συμβαίνει αυτό αλλά η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας βρίσκουν συμμάχους, που πρόθυμα τείνουν χείρα βοηθείας. Για άλλη μια φορά , στην πραγματικότητα για πολλοστή, οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού στις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες-ΔΑΚΕ, ΠΕΚ ή ΔΗΣΥ, ΣΥΝΕΚ ή ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΔΙΚΤΥΟ- αποκαλύπτονται. Αποκαλύπτουν το ρόλο τους και την προσήλωσή τους στις εκάστοτε κυβερνητικές διαταγές, την προσπάθεια να χειραγωγήσουν τη σκέψη , τη συνείδηση και την πράξη των εκπαιδευτικών.

   Πραξικοπηματικά η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ-ΔΑΚΕ,ΣΥΝΕΚ,ΠΕΚ- επιχειρεί να υποτάξει τον κλάδο στις κυβερνητικές επιταγές , φοβούμενη την εκπαιδευτική βάση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τις αποφάσεις μη συμμετοχής που λαμβάνονται κατά δεκάδες από τις ΕΛΜΕ της χώρας. Πραξικοπηματικά αποφασίζει να μην συνεδριάσουν οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ, γιατί… δεν μπόρεσε να βρεθεί αίθουσα στη μικρή πόλη της Αθήνας. Πραξικοπηματικά εκδίδει αφίσα υπέρ της συμμετοχής στη φαρσοκωμωδία, πριν ακόμη από τη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, γνωρίζοντας πως αυτή… δε θα πραγματοποιηθεί! Πιο βελούδινα και «δημοκρατικά», ο πλειοψηφικός συσχετισμός του κυβερνητικού συνδικαλισμού στο διοικητικό συμβούλιο της ΔΟΕ-ΔΑΚΕ,ΔΗΣΥ,ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΔΙΚΤΥΟ-  αποφασίζει τη συμμετοχή ρίχνοντας στον κάλαθο των αχρήστων την αγωνιστική παρακαταθήκη του πρόσφατου παρελθόντος. Ζηλεύοντας δε την «αυστηρότητα» που επέδειξε η Ομοσπονδία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καλεί παρατάξεις, δασκάλους, ειδικότητες  και νηπιαγωγούς να μην αψηφήσουν τις εντολές της, γιατί «Σε αυτόν τον αγώνα, που αποτελεί πλειοψηφική απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.,  δεν χωρούν πολεμικές στρατηγικές ακύρωσής του με αποχή από τις εκλογές, ιδιαίτερα από τους συλλόγους εκπαιδευτικών – μέλη της Δ.Ο.Ε.»  , κάνοντας λόγο για θεσμικό και καταστατικό ατόπημα που προσφέρει υπηρεσίες στην πολιτική Κεραμέως!! Τα παραπάνω είναι αποκαλυπτικά για ένα από τα διαχρονικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το εκπαιδευτικό κίνημα και κατ’ επέκταση οι εκπαιδευτικοί, την ύπαρξη, τη δράση και το ρόλο που διαδραματίζουν οι ποικιλόχρωμες δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

   Είναι επίσης φανερό πως εκτός από το μαστίγιο είναι απαραίτητο και το καρότο, εν προκειμένω είναι αναγκαία η ανάπτυξη και μίας ορισμένης «επιχειρηματολογίας». Κι αυτό επιχειρείται όλο και πιο έντονα πλησιάζοντας η ημέρα του ηλεκτρονικού φιάσκου. Στελέχη των συγκεκριμένων παρατάξεων, ανώτερα και μεσαία, αναπτύσσουν το λόγο τους επιδιώκοντας να παγιδέψουν τους εκπαιδευτικούς και να τους οδηγήσουν στην κάλπη.

   Επιχείρημα, που επαναλαμβάνεται με ζέση και επιμονή, προφανώς για να εμπεδωθεί, είναι πως συμμετέχουμε στις ηλεκτρονικές εκλογές, ενώ διαφωνούμε, γιατί ο κλάδος έχει ανάγκη από πραγματικούς αιρετούς και όχι δοτούς, με διαφάνεια και λογοδοσία! Το έωλο του επιχειρήματος γίνεται εύκολα αντιληπτό καθώς κάθε εκπαιδευτικός καταλαβαίνει πως πρόκειται για λογικό άλμα αλλά… προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές επιχειρούν να αποκρύψουν την αλλαγή πλεύσης , εξωραΐζουν την απόφαση σύμπλευσης με τα κυβερνητικά σχέδια. Κρύβουν ότι συμμετοχή  σημαίνει υποταγή σε όσα εδώ και χρόνια υπουργείο, Κεραμέως, ΝΔ απεργάζονται! Υπονοούν αναίσχυντα, αν δεν το δηλώνουν απερίφραστα, πως για την ύπαρξη δοτών «αιρετών»  ευθύνεται η αποχή στις προηγούμενες εκλογές, η αγωνιστική στάση και απάντηση χιλιάδων εκπαιδευτικών, θυμίζοντας άλλες ιστορικές εποχές όταν αγωνιστές και ήρωες του λαού μας κατηγορούνταν ως υπεύθυνοι για αντίποινα και θηριωδίες από τους κατακτητές! Αποκρύπτουν τη μόνη αλήθεια, πως για τους δοτούς και διορισμένους «αιρετούς» υπεύθυνη είναι η κυβερνητική πολιτική και η προσπάθεια καθοριστικής επέμβασης στα εσωτερικά των εκπαιδευτικών και του συνδικαλισμού τους. Αποκρύπτουν πως δοτοί και διορισμένοι αποτελούν εικόνα από το μέλλον , εάν και εφόσον οι εκπαιδευτικοί λυγίσουν και υποταχτούν στις κυβερνητικές επιταγές, τις οποίες οι παρατάξεις αυτές προωθούν. Αποκρύπτουν πως δοτοί και διορισμένοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία αίμα από το αίμα τους, σαρξ εκ της σαρκός τους!  Αποκρύπτουν κάτι που είναι ηλίου φαεινότερο, για όποιον έχει μάτια να δει και αυτιά να ακούσει. Αντιστρέφουν με μαεστρία την μόνη πραγματικότητα, την αλήθεια, τη διαστρεβλώνουν και την κάνουν αγνώριστη!

   Οι εκλογές, που το υπουργείο παιδείας επιχειρεί να διοργανώσει, παρουσιάζονται από τα στελέχη του κυβερνητικού συνδικαλισμού ως μεμονωμένο γεγονός, ασύνδετο με την υπόλοιπη εκπαιδευτική πραγματικότητα. Οι συνδικαλιστές των παραπάνω παρατάξεων στενεύουν τη σημασία τους, κρύβουν πως οι «εκλογές» στις 5 του Νοέμβρη συνδέονται με το σύνολο της αντιεκπαιδευτικής επίθεσης, που ξεδιπλώνει με μανία η κυβέρνηση της ΝΔ επί τρία και πλέον έτη συνεχίζοντας το έργο προηγούμενων κυβερνήσεων. Αποκρύπτουν πως έχουν απόλυτη σχέση με το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών νόμων που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια και επιχειρείται η εφαρμογή τους-αξιολόγηση σχολικών μονάδων και ατομική αξιολόγηση-, πως είναι κομμάτι των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών που προωθούνται με μανία και επηρεάζουν εκπαίδευση και εκπαιδευτικούς. Αποκρύπτουν πολύ περισσότερο πως η επιτυχία των κυβερνητικών σχεδίων συνδέεται στενά με την επιτυχία και το περπάτημα στη ζωή του αντεργατικού και αντιεκπαιδευτικού εξαμβλώματος που ακούει στο όνομα ν. Χατζηδάκη. Αποκρύπτουν πως αν σήμερα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των εκπαιδευτικών η κυβερνητική επιβουλή και επιθυμία, θα ανοίξουν λεωφόροι για την ανεμπόδιστη εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών σχεδιασμών.

   Ωστόσο, κρύβοντας  από τους εκπαιδευτικούς τα παραπάνω, διαστρεβλωνοντας την αλήθεια, εξαφανίζοντας και εξωραΐζοντας στην ουσία τις κυβερνητικές προθέσεις, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός αποκαλύπτεται για το ρόλο που διαδραματίζει με προθυμία, διαχρονικά. Του παράγοντα που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας κρίσιμα καθήκοντα, όταν η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική συναντά εμπόδια και αντιστάσεις. Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να βάλει φρένο στην υπονομευτική για τα εκπαιδευτικά συμφέροντα δράση του είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί.  Αυτοί οφείλουν να δουν κατάματα το πρόβλημα και να δώσουν την αρμόζουσα για τον κλάδο και τις αγωνιστικές του παρακαταθήκες απάντηση. Να καταδικάσουν τις συνδικαλιστικές μεθοδεύσεις αυτού του είδους,  καταδικάζοντας παράλληλα μαζικά την κυβερνητική πολιτική.