Οι κονδυλοφόροι στην υπηρεσία της κυβέρνησης στηρίζουν τις πολιτικές διάλυσης υγείας και παιδείας, συκοφαντούν τους εκπαιδευτικούς και επιδιώκουν τον κοινωνικό αυτοματισμό!
Κάθε νύχτα στὴν αὐλὴ
γάβου-γάβου τὸ σκυλί,
δῶσ᾿ του καὶ γαβγίζει.
Τοῦ σπιτιοῦ ἐδῶ αὐτὸς
εἶναι φύλακας πιστός,
ποιὸς δὲν τὸν γνωρίζει;
Ἀψηλὰ τ᾿ ἀφεντικὰ
κοιμηθήκανε γλυκά,
πέρασε ἡ ὥρα.
Τὸ γνωρίζει τὸ σκυλὶ
καὶ φωνάζει ἀπ᾿ τὴν αὐλὴ
γάβου, γάβου τώρα.
(Γεώργιος Βιζυηνός: Το σκυλί)
Θα μπορούσε να είναι σχέδιο μαθήματος ή πρόταση για σχολική θεατρική παράσταση. Στο ρόλο του σκυλιού: Βερύκιος, Χασαπόπουλος, Παπαχλιμίντζος, Τέλογλου κ.ά. Στο ρόλο του αφεντικού: Κυριακού, Αλαφούζος, Βαρδινoγιάννης, Κράτος κ.ά. Στο ρόλο του προστάτη του αφεντικού: Κυβέρνηση, ΥΠΑΙΘ, ηγεσία Εκκλησίας κ.ά. Μέσα στην πιο δύσκολη κατάσταση για την ελληνική κοινωνία, που προέκυψε μετά την επέλαση του κορωνοϊού, οι «δημοσιολόγοι»-δημοσιογράφοι, οι ίδιες φάτσες που προσπαθούσαν να σώσουν το καταρρέον μνημονιακό σύστημα, που καθύβριζαν το λαό από έδρας καναλιών, ξεμύτισαν και πάλι. Άξιος ο μισθός τους, όταν τα ΜΜΕ παίρνουν 11 εκ ευρώ λόγω κορωνοίού! Ο εχθρός τους δεν είναι τα ιδιωτικά νοσηλευτικά κέντρα που το κράτος δεν τα επιτάσσει – αλλά, αντίθετα, τα χρηματοδοτεί διπλασιάζοντας το ημερήσιο νοσήλιο για μια κλίνη ΜΕΘ, ούτε οι κλινικάρχες με τα 30 εκατομμύρια δώρο της κυβέρνησης για τα tests. Ούτε καν ο Βρούτσης που τρομοκρατεί κάθε μέρα από τα ΜΜΕ με νέες εξασφαλίσεις για το κεφάλαιο, που επιδοτεί τις απολύσεις που γίνονται ανεξέλεγκτες και τη διάλυση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ούτε, βέβαια, εχθρός τους είναι η κυβέρνηση της ΝΔ που παρέλαβε τα κανάλια παραδομένα από το ΣΥΡΙΖΑ σε γνωστά μπουμπούκια. Ούτε οι κυβερνήσεις συνολικά, με πρώτη τη φανατική των ιδιωτικοποιήσεων ΝΔ, και το κράτος που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια την ελληνική κοινωνία στο μεγάλο θανατικό της πανδημίας χωρίς δραστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας σε προσωπικό, υλικοτεχνικά μέσα, ΜΕΘ, πρωτοβάθμια περίθαλψη. Πόσο μάλλον δεν τους πειράζει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων που έχουν επιβάλει, σιγοντάροντας στο μόνο που τους απομένει, στην «ατομική ευθύνη». Αντίθετα, λογοκρίνουν και κόβουν στον τηλεοπτικό αέρα τους αγωνιστές γιατρούς, όταν μιλούν στα ΜΜΕ για την ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος υγείας και την ΑΜΕΣΗ ανάγκη θωράκισής του.
Από την στιγμή που η κυβέρνηση έκλεισε στις 10 Μάρτη τα σχολεία για λόγους δημόσιας υγείας, η Κεραμέως επιδόθηκε σε ένα επικοινωνιακό και υποκριτικό παιχνίδι, παρουσιάζοντας την «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» σα συνέχιση της «κανονικότητας» της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Σε συνεργασία με 3 ιδιωτικές εταιρείες και σύμφωνα με τα ταλέντα της πειραματιζόμενης πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ, έπαιξε το στοίχημα της «εξ αποστάσεως εκπαίδευσης», ενώ, ταυτόχρονα, στόχος για τα στελέχη αυτά των ΜΜΕ, έγιναν οι 160.000 εκπαιδευτικοί. Γιατί; Σε τι αποσκοπούν; Την ίδια κατάσταση που επέβαλλαν όλες οι κυβερνήσεις από το 2009 στην Παιδεία, στην Υγεία, στην κοινωνική πρόνοια, στην ασφάλιση και τη σύνταξη, την πραγματικότητα της υποβάθμισης και της διάλυσης, προσπαθούν επικοινωνιακά να την κρύψουν με το μεγαλεπήβολο εγχείρημα της τηλεκπαίδευσης! Χωρίς καθολικότητα και με ενίσχυση του ταξικού διαχωρισμού, χωρίς προϋποθέσεις και υλικά μέσα, χωρίς τους στοιχειώδεις όρους υλοποίησής της: πόρους, γνώση, εκπαίδευση, επιμόρφωση, εμπειρία της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών και των μαθητών.
Ενώ η «εξ αποστάσεως», ξεκομμένη από τη ζωντανή διαδικασία της τάξης, δε συνιστά εκπαιδευτική διαδικασία, δεν απαντά στις πραγματικές ανάγκες καταρχήν ψυχολογικής, συναισθηματικής και υλικής στήριξης που έχουν οι μαθητές και οι οικογένειές τους μπροστά στα πρωτόγνωρα δεδομένα της εξάπλωσης του κορωνοϊού, αυτοί βομβαρδίζουν την ελληνική κοινωνία για τους «τεμπέληδες» εκπαιδευτικούς που κάνουν «διακοπές» κλπ. Στοχεύουν στην κοινωνική συναίνεση και τους αυτοματισμούς, στήνοντας εχθρούς, για να πετύχουν την «ομοψυχία» και τη συστράτευση γύρω από τους γενικότερους κυβερνητικούς σχεδιασμούς αλλά και τη μηδενική αντίδραση του κλάδου στις πολιτικές του Υπουργείου, σήμερα και αργότερα.
Προβάλλουν τη χυδαία και υποκριτική πολιτική του Υπουργείου που αντιμετωπίζει μαθητές και εκπαιδευτικούς σαν νούμερα για να επιδείξει μια επιτυχία, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ψεύδεται ασύστολα και ως προς τα αριθμητικά δεδομένα συμμετοχής και ως προς την επιτυχία των τηλεμαθημάτων. Αγνοούν και δεν ασχολούνται καθόλου με το γεγονός ότι το σύστημα σέρνεται κυριολεκτικά, δημιουργώντας και προσθέτοντας στρεσογόνες καταστάσεις σε εκπαιδευτικούς και μαθητές. Αποκρύπτουν το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί καλούνται να ανεβάσουν υλικό μεταμεσονύκτιες ώρες τις περισσότερες φορές χωρίς επιτυχία. Ο εκπαιδευτικός-εργαζόμενος σε 24ωρη βάση, αυτοσχεδιάζοντας και διαβάζοντας οδηγίες, με υλικοτεχνικά μέσα δικά του. Δεν είναι τυχαίο ότι το υπουργείο εγκαινίασε τη δημόσια εκπαιδευτική τηλεόραση και παρέτεινε 2 φορές την εγγραφή των μαθητών. Τέτοια επιτυχία! Με πρωτοφανείς μεθόδους και παράνομα «εντέλλεστε», ασκείται μια πρωτοφανής πίεση στους συναδέλφους να συμμετέχουν με εντολές και οδηγίες, τις περισσότερες φορές ανυπόγραφες, από υπουργείο, διευθύνσεις, ΠΕΚΕΣ, συντονιστές, διευθυντές, σχολεία, ιδιωτικές εταιρείες, όπου σκοπίμως συσκοτίζεται ο εθελοντικός χαρακτήρας της συμμετοχής τους. Θέτουν εκβιαστικά ασφυκτικές προθεσμίες για να δηλώσουν οι συνάδελφοι αν συμμετέχουν στη σύγχρονη ή ασύγχρονη εκπαίδευση. Η υφυπουργός μίλησε για σημαντική παρακαταθήκη από την τωρινή χρήση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, βεβαίως γιατί όλα αυτά κινούνται στις βασικές κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε. Στις κατευθύνσεις που η εφαρμογή τους έκλεισε και συγχώνευσε χιλιάδες σχολεία και τμήματα, συρρίκνωσε το εκπαιδευτικό προσωπικό, μια εφαρμογή που θέτει το χαρτί της τηλεκπαίδευσης στην ημερήσια διάταξη για νέα περικοπή προσωπικού στις απομακρυσμένες περιοχές, για καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων των χιλιάδων αναπληρωτών συναδέλφων και του δικαιώματος μονιμοποίησής τους.
Οι δημοσιογράφοι, λοιπόν, και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ως εντολοδόχοι των εργοδοτών τους και της κυβέρνησης αποπειρώνται να πλήξουν συνολικά τον κλάδο και εργασιακά του δικαιώματα, άσχετα που δεν πετυχαίνουν πάντα οι μεταξύ τους εναγκαλισμοί. Ο κλάδος θα πρέπει να βγει ζωντανός και να δώσει μάχες μέσα και μετά την πρωτοφανή κρίση, ίσως την μεγαλύτερη σε θύματα από το λιμό του 1941 και τις αυτοκτονίες με τα μνημόνια. Μάχες για το Δημόσιο σχολείο και τα δικαιώματα των μαθητών, των εκπαιδευτικών και όλης της κοινωνίας. Είναι, πραγματικά, μάχη επιβίωσης. Η κατά συνθήκη αποδοχή των αντιλαϊκών πολιτικών δεν βγήκε ποτέ σε καλό για τους εργαζόμενους. Η πολιτική συνδικαλιστική τακτική της ΟΛΜΕ θα έπρεπε να είναι τακτική διεκδίκησης για τα αιτήματα του κλάδου και των μαθητών, κι όχι κλάψα για το βραδυκίνητο sch.gr. H αποδοχή, όμως, από τον κομματικό συνδικαλισμό των βασικών επιλογών της κυβέρνησης και μέσα στην κρίση και η συναίνεση σε όλα, μετατρέπει την τηλεκπαίδευση σε «κοινωνική προσφορά» και την εκπαίδευση από δικαίωμα για όλα τα παιδιά σε κατά συνθήκη τηλοψία. Εξάλλου στην ιδιωτική εκπαίδευση η συμμετοχή στην «εξ αποστάσεως» δεν έσωσε συναδέλφους από την απόλυση σχολαρχών και φροντιστηριαρχών. Είναι, λοιπόν, μεγάλες οι ευθύνες των παρατάξεων που αποκρύπτουν την πραγματική ουσία του τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή, κάνοντας επικοινωνιακά και κοντόφθαλμα παιχνίδια και έτσι συναινούν και διευκολύνουν τους «πονηρούς» και αντιδραστικούς κυβερνητικούς σχεδιασμούς για το σήμερα και το αύριο στην εκπαίδευση.
Όλοι/ες οι εκπαιδευτικοί, αυτή την κρίσιμη στιγμή, προσπαθούμε να στηρίξουμε τους μαθητές μας και τις οικογένειές τους με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας και η καθεμία. Με ανθρώπινη επικοινωνία, ψυχολογική και υλική στήριξη, με πραγματική και ουσιαστική βοήθεια στο μαθησιακό επίπεδο. Η επαφή μας με τους μαθητές μας, είναι μια ζωντανή σχέση που δίνει κουράγιο και δύναμη και σε μας. Οφείλουμε να συλλογικοποιήσουμε τα ζητήματα, να βγούμε έξω από ψεύτικα διλήμματα. Τα σωματεία μας είναι ο μόνος οργανισμός που μπορεί να μας οδηγήσει αγωνιστικά σε πραγματικές λύσεις και να δώσει διεξόδους ζωής και υπεράσπισης δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Με οδηγό την ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη και τη συνέχιση των συλλογικών αγώνων, για τη δημόσια καθολική εκπαίδευση και υγεία, για αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα.
Στηρίζουμε τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις των σωματείων γιατρών και υγειονομικών για την ενίσχυση και θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας για την επιτυχή αντιμετώπιση του κορωνοϊού!
Όχι στη νέα εκατόμβη θυμάτων του κεφαλαίου, που συντελείται με την πανδημία!
Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές!
Είμαστε εκπαιδευτικοί, δε θα γίνουμε αριθμοί!
31 Μάρτη του ‘20Υ.Γ.: Εύστοχος είναι ο παραλληλισμός που έγινε σχετικά με την υποκρισία και τη συγκάλυψη των επιλογών του Υπουργείου. «Στην Κατοχή οι Ναζί κράτησαν ανοιχτή τη λυρική σκηνή, αδιαλείπτως, για να επιβάλλουν την αντίληψη πως όλα είναι μια χαρά, πως και η ναζιστική κατοχή είναι μια κανονικότητα και πως η ζωή συνεχίζεται. Έτσι, όταν έσπαγαν το χέρι του σαλταδόρου για μια φρατζόλα ψωμί, οι τενόροι στα ψιλά και οι βαρύτονοι στα μπάσα, κάλυπταν τα ουρλιαχτά του πραγματικού κόσμου». Το κράτος και η κυβέρνηση προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρύψουν το μεγάλο θανατικό που έρχεται και τις ευθύνες τους. Το ίδιο πράττουν και στα εκπαιδευτικά. Αφού δεν δίνονται τώρα ένα εκατομμύριο υπολογιστές και το καταρρέον ηλεκτρονικό σύστημα δεν μπορεί να σωθεί κι ενώ οι δημοσιογράφοι θέλουν άμεση γονυκλισία από την πλειοψηφία της ΟΛΜΕ κι όχι με high tech προϋποθέσεις, τα ΣΥΝΕΚ ανακάλυψαν τον… φταίχτη. Αποδίδουν ξεδιάντροπα στις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις και άλλες αριστερές δυνάμεις την ευθύνη γιατί τα σταυραδέρφια τους της ΔΑΚΕ ξεπαγιάζουν στα τηλεπαράθυρα και εκτίθενται. Και συνεχίζουν μαζί να παρέχουν υπηρεσίες προς την κάθε κυβέρνηση. Το δε μεταμοντέρνο ΠΑΜΕ ανακάλυψε ότι φταίνε οι Παρεμβάσεις που τα ιδιωτικά σχολεία κάνουν τηλεκπαίδευση, θυμίζοντάς μας ακριβώς την εξ αποστάσεως σχέση που έχει η ηγεσία του με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας σήμερα. Η επιχειρούμενη «εθνική ομοψυχία» της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ και της «υπεύθυνης αριστεράς», που γίνονται σήμερα ουρά και στήριγμα των αντιλαϊκών πολιτικών της κυβέρνησης, δημιουργεί στα κομματικοσυνδικαλιστικά τους επιτελεία ένα εκνευρισμό, όταν δεν στοιχίζονται όλοι πίσω από τις επιλογές τους.
| ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ |
e-prologos.gr
