Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται η πολιτική αντιπαράθεση γύρω απ’ το σήριαλ των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων και υποκλοπών. Καθημερινά και νέα δημοσιεύματα εμφανίζουν και νέες παρακολουθήσεις κεντρικών στελεχών του κρατικού μηχανισμού. Σύμφωνα με τα νέα δημοσιεύματα, στο στόχαστρο των παρακολουθήσεων έχουν μπει και στελέχη της ηγεσίας του στρατού, όπως ο νυν και πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να ακολουθεί το ίδιο μοτίβο, αρνούμενη ότι γίνονται παρακολουθήσεις τουλάχιστον με επίσημο τρόπο. Αρνείται κατηγορηματικά την κρατική χρήση του παράνομου λογισμικού predator, χωρίς όμως να βεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν πιθανά κέντρα εξωθεσμικά που μπορεί να κάνουν παράνομες παρακολουθήσεις και με τη χρήση του predator. Παρά όμως τις όποιες διαψεύσεις, μπορεί κανείς να διακρίνει στις κυβερνητικές τοποθετήσεις μία αλλαγή πλεύσης, αφού οι διαψεύσεις δεν είναι και τόσο κατηγορηματικές και όλο και περισσότεροι κυβερνητικοί παράγοντες αφήνουν ανοιχτό το παράθυρο για το να είναι πραγματικότητα οι παρακολουθήσεις.

Απ’ τη μεριά τους, τα κόμματα της αντιπολίτευσης σύσσωμα επιτίθενται στην κυβέρνηση για τις υποκλοπές, εκφράζουν βεβαιότητα για την ύπαρξη των παρακολουθήσεων και απαιτούν απ’ την κυβέρνηση να υπάρξει διαφάνεια γύρω απ’ το ζήτημα αυτό. Μάλιστα ο Τσίπρας έχει προκαλέσει αρκετές φορές τον Κυριάκο Μητσοτάκη να απαντήσει σε κοινοβουλευτικές ερωτήσεις για το ζήτημα των παρακολουθήσεων, κάτι που έχει αρνηθεί κατηγορηματικά ο πρωθυπουργός.

Με αφορμή όμως το νομοσχέδιο για την αναμόρφωση της ΕΥΠ που έφερε η κυβέρνηση για ψήφιση στη Βουλή, φούντωσε η πολιτική αντιπαράθεση μέσα στο κοινοβούλιο. Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας, δεν αλλάζει το καθεστώς των παρακολουθήσεων, ενώ οι υποτιθέμενες βελτιώσεις εξακολουθούν να διατηρούν το καθεστώς της σκοτεινής και ανεμπόδιστης ύπαρξης και δράσης των νευραλγικών κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών.

Αν και η πολιτική αντιπαράθεση έχει το ενδιαφέρον της, οφείλουμε να τονίσουμε ότι τα σημεία της αντιπαράθεσης δεν αφορούν στην ουσία της πολιτικής, αλλά στη διαχείριση του ζητήματος. Έτσι λοιπόν, πρώτον να ξεκαθαρίσουμε ότι σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τα αστικά κόμματα του κοινοβουλίου (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) δεν αμφισβητούν την ανάγκη της διεξαγωγής των υποκλοπών- παρακολουθήσεων, αρκεί αυτές να γίνονται με νόμιμο τρόπο! Άλλωστε, όπως κυνικά είχε ομολογήσει και ο ίδιος ο Τσίπρας, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κάθε χρόνο γίνονταν τουλάχιστον 15.000 παρακολουθήσεις. Δεύτερον, κανείς δεν διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν παράκεντρα που παρακολουθούν πολίτες, κυβερνητικά στελέχη, όπως και στελέχη του κρατικού μηχανισμού, που συνδέονται τόσο με σκοτεινά κέντρα μέσα στη χώρα, όσο και με κέντρα που έχουν τη βάση τους έξω απ’ τη χώρα.

Είναι άγνωστο μέχρι πού θα φτάσει η πολιτική αυτή αντιπαράθεση γύρω απ’ το ζήτημα των υποκλοπών. Είναι επίσης άγνωστο πόσα απ’ αυτά που καθημερινά σερβίρονται από διάφορα δημοσιογραφικά κέντρα -και που φυσικά ελέγχονται για την αξιοπιστία τους- είναι πραγματικά ή όχι. Όμως, αυτό που έχει αναδειχθεί με απόλυτη βεβαιότητα είναι το γεγονός ότι το καθεστώς του αυταρχισμού και της πολιτικής που ελέγχει την πολιτική και κοινωνική ζωή υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, αφού είναι απαραίτητο συστατικό της ύπαρξης του ίδιου του συστήματος. Είναι επίσης βέβαιο ότι οι κρατικοί μηχανισμοί δεν έχουν καμία δυσκολία να χρησιμοποιούν «νόμιμα» όσο και παράνομα μέσα, όπως το predator, για να ελέγξουν πρώτα απ’ όλα τις πολιτικές απόψεις και δράσεις και φυσικά για την εξυπηρέτηση των ντόπιων μεγάλων συμφερόντων και των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος