Πανεπιστήμιο Κρήτης:

Όχι στην ηλεκτρονική είσοδο και τις κάμερες!

Η κυβέρνηση έχει ψηφίσει ένα πλήθος αντιδραστικών και επαίσχυντων νομοσχεδίων για την παιδεία και για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα οποία προβλέπουν μεταξύ άλλων, τις διαγραφές και το όριο στη φοίτηση, την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ – Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων), τις ηλεκτρονικές εκλογές, τα ενιαία ψηφοδέλτια και τα συμβούλια φοιτητών, με τελικό στόχο την πλήρη διάλυση του φοιτητικού κινήματος και το χτύπημα των συλλογικών αγώνων που πάλευε και παλεύει ενάντια στην πολιτική των βάρβαρων και των αντιλαϊκών μέτρων όλων των τελευταίων κυβερνήσεων, που στόχο έχουν την επιβολή της φτώχειας, της εξαθλίωσης και του «αποφασίζουμε και διατάζουμε» στον λαό, στους εργαζόμενους, στη νεολαία και στους φοιτητές.

Συγκεκριμένα, ένα από τα αντιδημοκρατικά μέτρα της κυβέρνησης είναι και η εγκατάσταση συστημάτων ηλεκτρονικής επιτήρησης, δηλαδή καμερών με βίντεο παρακολούθησης αλλά και συστημάτων ελέγχου πρόσβασης και ηλεκτρονικής εισόδου (τουρνικέ). Το απαράδεκτο αυτό έργο της παρακολούθησης των φοιτητών και της ζωής τους θέλει η κυβέρνηση να υλοποιηθεί και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης σύντομα, με τη λήξη του διαγωνισμού για την ανάληψη του έργου αυτού να είναι στις 6 Φεβρουαρίου, έπειτα από διακήρυξη της σύμβασης που έκανε η πρυτανεία για την ανάθεση του έργου σε εταιρεία. Στόχος αυτής της απόπειρας από αυτήν την αντιδραστική κυβέρνηση δεν είναι η «μείωση της εγκληματικότητας», η οποία και σύμφωνα με φιλοκυβερνητικά μέσα είναι εξαιρετικά χαμηλή στα πανεπιστήμια, αλλά το χτύπημα των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών που υπερασπίζονται οι συλλογικοί φοιτητικοί και λαϊκοί αγώνες, καθώς και η υπονόμευση των ίδιων των αγώνων αυτών.

Ως τέλεση «αξιόποινων πράξεων» θα μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε διαμαρτυρία, κατάληψη ή και οργανωμένη αποχή από τα μαθήματα. Έτσι, τα συστήματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης μαζί με την αυστηροποίηση των πειθαρχικών κανονισμών για τους φοιτητές, τις συλλήψεις, τις προσαγωγές και διώξεις φοιτητών τα προηγούμενα διαστήματα, τα συμβούλια φοιτητών, τις ηλεκτρονικές εκλογές και τα ενιαία ψηφοδέλτια του νόμου-πλαισίου έχουν στόχο την τρομοκράτηση και το χτύπημα του φοιτητικού κινήματος, αλλά και την «κολλεγιοποίηση» των δημοσίων πανεπιστημίων, τη μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα «νέο πανεπιστήμιο» που λειτουργεί με δίδακτρα, με ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με φοιτητές πολλών ταχυτήτων και έρευνα με όρους αγοράς και ανταγωνισμού, με εντατικοποιημένα προγράμματα σπουδών, αποκομμένο από τις κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες των φοιτητών, χωρίς γενικές συνελεύσεις και φοιτητικό συνδικαλισμό, χωρίς ελεύθερη διακίνηση ιδεών και αγώνες της νεολαίας.

Μόνος δρόμος είναι η κινητοποίηση των φοιτητών, η ενότητα των φοιτητών πάνω σε κοινά αιτήματα για ένα κοινό αγώνα για να εμποδιστεί η επιβολή της ηλεκτρονικής παρακολούθησης και του «φακελώματος» των φοιτητών, όπως έγινε και στην περίπτωση της ανάσχεσης της εισόδου της πανεπιστημιακής αστυνομίας, με στόχο τη νίκη του φοιτητικού κινήματος.