του Μελιόπουλου Γιάννη

Η εκπαίδευση στο πλαίσιο του συστήματος που ζει η ανθρωπότητα είναι ταξική, κι αυτό αποτελεί κοινό τόπο. Λέγοντας κανείς κάτι τέτοιο μοιάζει να «κομίζει γλαύκα εις Αθήνας»! Για τους παροικούντες δε την Ιερουσαλήμ της ταξικής ανάλυσης της κοινωνικής και εκπαιδευτικής πραγματικότητας, τίποτα το νέο.

Τίποτα το νέο επίσης και όταν ο λόγος στρέφεται και στη λεγόμενη «αριστεία», λέγε με αλλιώς κοινωνική καταγωγή, ταξική προέλευση και πορτοφόλι. Κούφιο ιδεολόγημα, πουκάμισο αδειανό ως λέξη, που θα το προσπερνούσαμε αν δεν επιχειρούσε με τη χρήση του να κρύψει τη γκρίζα, και κάποιες φορές μαύρη, κοινωνική και εκπαιδευτική-μορφωτική πραγματικότητα, πίσω από βαριές κουρτίνες.

Φευ! Οι κουρτίνες αυτές γίνονται βαρύτερες από τους τόνους σκόνης και βρωμιάς που κατακάθισαν πάνω τους, δεκαετίες και αιώνες τώρα. Αλίμονο! Πάνω σ’ αυτές έχει κολλήσει ολάκερη η δυσωδία κι η σαπίλα του κόσμου τους. Κι είναι βαριά , αποπνικτική που όσο «αποσμητικό» κι αν χρησιμοποιήσει κανείς αυτή επιμένει. Δε γίνεται να εξαφανιστεί.

«Άριστοι» της κοινωνίας μας, κεφαλές, μεταξοντυμένο κηφηναριό, γονείς και γόνοι σύγχρονων γαλαζοαίματων, εξαγόραζαν, λέει, θέσεις σε μεγάλα πανεπιστήμια!

Σκάνδαλο, λέει, μεγατόνων στη Μέκκα του καπιταλισμού , τις ΗΠΑ, όπου για άλλη μια φορά , σα σύγχρονοι Κολόμβοι, ανακαλύπτουν την Αμερική, δηλαδή…τον εαυτό τους. Μοιάζει με το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, πάνω στο οποίο αποτυπώνεται όλη η ασχήμια, όχι της ψυχής, αλλά της κοινωνίας τους.

Σωρός οι καταγγελίες, δεκάδες οι εισαγγελείς και οι διώξεις που κατηγορούν πολλούς για την εξαγορά μιας θέσης στην υψηλή «μόρφωση». «Είναι πολλά τα λεφτά…» για την είσοδο σε ξακουσμένα Πανεπιστήμια, λέγε με Γέιλ, Στάνφορντ, Τζορτζτάουν κλπ ευαγή τεμένη της γνώσης. Κάποιες δεκάδες , καταπράσινα δολάρια, για τα οποία αγνοούμε ποιον προπάτορα του κράτους των ΗΠΑ εικονίζουν.

Μαθαίνουμε όμως ότι εμπλέκονται «δίκτυα καριέρας» ελληνιστί και αγγλιστί “Career Network”, που εξυπηρετούν πολλούς αστούς και τους μοσχαναθρεμένους γόνους τους.

Όμως θα πει κάποιος…πάλι κακοπροαίρετοι είστε. Δε βλέπετε πως το πουλόβερ της σαπίλας ξηλώνεται; Δε βλέπετε ότι  άνθρωποι διώκονται και συλλαμβάνονται; Και βέβαια το βλέπουμε, απαντάμε. Ξέρουμε όμως πως θα ξηλώσουν  λίγους κόμπους από το κακοφορμισμένο, σάπιο πουλόβερ τους. Θα πιάσουν μόνο την αρχή. Θα αφήσουν όμορφα στην άκρη όλα όσα συνιστούν γι’ αυτούς μόρφωση και εκπαίδευση, βαθιά ταξική, μέσα στο σύστημά μας ( μη με παρεξηγείτε…αυτού που ζούμε θέλοντας και μη).

Η υπόθεση θυμίζει παγόβουνο, γκρίζο. Κι εμείς θεατές βλέπουμε μόνο την κορυφή του, με τη μαυρίλα κρυμμένη βαθιά στην παγωμένη θάλασσα. Χρειάζεται ανάσες κι εξοπλισμό κατάλληλο για να βουτήξει κάποιος στα νερά της και να το αντικρίσει σε όλο του το , σκοτεινό, μεγαλείο. Και εμείς τον έχουμε!

Ο Γιάννης Μελιόπουλος είναι δάσκαλος, μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης