Eκατοντάδες εκπαιδευτικοί από όλη την Ελλάδα και δεκάδες σωματεία και εκπαιδευτικοί φορείς διαμαρτύρονται για την απαράδεκτη παραπομπή ενός δασκάλου που το αμάρτημά του είναι ότι έλαβε μέρος στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, δηλαδή, επειδή με άλλους εκπαιδευτικούς και πολίτες της Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε ενάντια στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας.

Το γεγονός έχει ως εξής: Τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, η Διευθύντρια Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης προχώρησε στην παραπομπή στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, του εκπαιδευτικού Σμήλιου Ηλία, βασιζόμενη στα άρθρα του νόμου 3528/2007 (όπως έχουν τροποποιηθεί το 2012), τα οποία αναφέρονται σε «αναξιοπρεπή ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας».

Ως αναξιοπρεπής και ανάρμοστη συμπεριφορά, κρίθηκε από τη συγκεκριμένη Διευθύντρια, η υπεράσπιση από τον Ηλία Σμήλιο του δικαιώματος των συνανθρώπων μας στη στέγη, μέσα από τους αγώνες που έδωσε ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ επί δυόμισι χρόνια στα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης (και το κίνημα κατά των πλειστηριασμών σε όλη τη χώρα), ενάντια στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας από τράπεζες και funds. Για τη δράση του αυτή, ο Ηλίας Σμήλιος και άλλοι πολίτες του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, σέρνονται τα τελευταία χρόνια συνέχεια σε δίκες, με σαθρό κατηγορητήριο, το οποίο πάντοτε αποδομείται.

Είναι προφανές ότι όλα τα παραπάνω συνηγορούν στη διαπίστωση, πως η συγκεκριμένη παραπομπή αποτελεί μια καθαρά πολιτική δίωξη. Μια δίωξη με πολλαπλά μηνύματα εκφοβισμού προς τους εκπαιδευτικούς, αλλά και προς κάθε εργαζόμενο που αγωνίζεται, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματά του και διεκδικώντας λύσεις στα προβλήματα και τις ανάγκες του, ιδιαίτερα σε μια περίοδο, όπου, μετά από 13 χρόνια λιτότητας και μείωσης μισθών και συντάξεων, η ακρίβεια κατατρώει τα πενιχρά πια εισοδήματά τους, υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο το επίπεδο διαβίωσής τους.

Εμείς έχουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω: Ο δάσκαλος Ηλίας Σμήλιος παραπέμπεται σε δίκη γιατί «υποκίνησε μία ομάδα 100 περίπου ατόμων που φωνασκούσαν, εμποδίζοντας την πρόοδο του πλειστηριασμού» και γιατί «εμπόδισε με βία τον ελεύθερο συναγωνισμό και κατέκλεισε (!) την αίθουσα του Ειρηνοδικείου και οδήγησαν στην ματαίωση του πλειστηριασμού». Για φαντάσου!

Δηλαδή την ώρα που τα κοράκια της αγοράς εκποιούσαν το βιος μιας ζωής, ο δάσκαλος Ηλίας έπρεπε να κάθεται ήσυχος και να παρακολουθεί από το σπίτι του τους τηλεοπτικούς σκουπιδοντενεκέδες.

Δηλαδή όταν οι τράπεζες εφορμούν στη λαϊκή κατοικία, ο δάσκαλος Ηλίας έπρεπε να περπατάει αμέριμνος στην παραλία της Θεσσαλονίκης.

Δηλαδή όταν η αγορά αποφασίζει το ξεσπίτωμα, ο δάσκαλος Ηλίας έπρεπε να αναμασά το «τι με νοιάζει εμένα» και να χαϊδεύει ένα άρρωστο «εγώ».

Ύστερα να πάει στην τάξη του και να κλίνει σ’ όλες τις πτώσεις τις λέξεις αξιοπρέπεια, αγώνας και αλληλεγγύη, τυφλός για όσα συμβαίνουν γύρω του και κουφός στο βογκητό των ανθρώπων. Ένα διχασμένο κορμί, μία σερνόμενη αντίφαση, ένας ασπόνδυλος δάσκαλος, δείγμα προς αποφυγή.

Αντ’ αυτού ο δάσκαλος Ηλίας προτίμησε να βγει στον δρόμο, να ενωθεί με άλλους «δραστήριους δυσαρεστημένους», να σταθεί στο πλευρό των αδύναμων ανθρώπων και στο ύψος των περιστάσεων.

Δηλαδή να σαρκώσει το επάγγελμά του και να κοιμάται ήσυχος τα βράδυα χωρίς να τον «τύπτει» η συνείδησή του.

Γιατί έτσι πρέπει να ζουν οι δάσκαλοι…