Η αγωνία και η απόγνωση τούς έχουν κυριεύσει. Δεν βρίσκουν σπίτια, ούτε χώρο στα στρατόπεδα. Όλες οι πόρτες κλειστές και η πολιτεία δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει το βάρβαρο έργο των εξώσεων.
Η φωτογραφία είναι από την καθιστική διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία της Ύπατης Αρμοστείας στη Μιχαλακοπούλου την Παρασκευή 29/5 οικογένειες προσφύγων από τη Συρία, το Ιράκ, το Κουρδιστάν, την Παλαιστίνη και το Αφγανιστάν.

Ζητούν να μην πεταχτούν στο δρόμο, όπως τους έχουν ειδοποιήσει ότι θα συμβεί από τη Δευτέρα 1/6 με απόφαση της κυβέρνησης

Τη Δευτέρα 1/6 θα γίνει νέα κινητοποίηση.  

Σημειώνουμε ότι ακόμα και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος (εφημερίδα Η Καθημερινή) έγραψε σε κύριο άρθρο της την προηγούμενη εβδομάδα ότι είναι έγκλημα η έξωση 11.000 (σ.σ. είναι πολύ παραπάνω) προσφύγων χωρίς προγραμματισμό κοινωνικής ένταξης.

 

Η κυβέρνηση προχωρά σε εγκληματική κίνηση, μετά την απόφασή της να οδηγήσει από σήμερα χιλιάδες αναγνωρισμένους πρόσφυγες στο δρόμο.

Η απόφαση είναι ένα ακόμη δείγμα ιδεοληπτικής και καταστροφικής διαχείρισης, την ίδια ώρα που ο αρμόδιος υπουργός Νότης Μηταράκης επιχειρεί με ανυπόστατες εξαγγελίες να ανατρέψει την πραγματικότητα, ενώ ο ίδιος προσωπικά είναι εκτεθειμένος μετά τις αποκαλύψεις για έγγραφο διεθνούς οργανισμού που του προσάπτει ατασθαλίες με ευρωπαϊκά κονδύλια, κακοδιαχείριση, αλλά και έλλειψη σχεδιασμού και ανεδαφικές εξαγγελίες.

Την ίδια στιγμή, οι πραγματικές συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης θεωρούνται από πολλές πλευρές απρόβλεπτες.

«Δεν είναι δυνατό να επιτραπεί να μείνουν άστεγοι και χωρίς άμεση έμπρακτη υποστήριξη επίσημα αναγνωρισμένοι πρόσφυγες» υπογραμμίζουν χαρακτηριστικά σε κοινή τους ανακοίνωση οκτώ οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανθρωπιστικής βοήθειας (Διοτίμα, ΕλΕΔΑ, ΕΣΠ, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Help Refugees / Choose Love, HumanRights360, Κέντρο Ημέρας Βαβέλ, Terre des hommes Hellas).

« Καλούνται, πλέον, να ενταχθούν, να βρουν δουλειά και σπίτι, να μάθουν ελληνικά, να πάνε στο σχολείο, να ανακτήσουν την αυτόνομη ζωή που εγκατέλειψαν στις φλόγες του πολέμου και των διώξεων. Αλλά μπορούν;
Πολλοί είναι ευάλωτοι, σωματικά και ψυχικά και χρήζουν υποστήριξης για να προσπελάσουν τα γλωσσικά, γραφειοκρατικά και άλλα προσκόμματα, που διαχρονικά τους στερούν την πρόσβαση σε απαραίτητες υπηρεσίες και αγαθά. Πολλές είναι γυναίκες με μικρά παιδιά, ακόμη και μηνών. Πώς θα ψάξουν για δουλειά, όταν δε θα έχουν καν μια στέγη για να προστατεύσουν το παιδί τους; Πώς θα συνεχίσουν τα παιδιά το σχολείο; Πολλές γυναίκες είναι επιζώσες ενδοοικογενειακής, έμφυλης βίας ή/και trafficking. Πώς θα υποστηριχθούν αν μείνουν άστεγες και εκτεθειμένες σε πολλαπλούς κινδύνους; »

Η διαδικασία της ένταξης, η προετοιμασία για τη μετάβαση στη «βιοπάλη», ξεκινάει από τη στιγμή της υποδοχής, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η έξωση να θεωρηθεί σημείο εκκίνησης για μια εν δυνάμει και χωρίς καμία απολύτως υποστήριξη διαδικασία ένταξης.

Προϋποθέτει την κατάρτιση και υλοποίηση μιας μακροπρόθεσμης ενταξιακής πολιτικής, με ολιστικά προγράμματα υποστήριξης των προσφύγων, ώστε να έχουν ισότιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στην ελληνομάθεια και στην εύρεση στέγης. Η ισονομία των αναγνωρισμένων προσφύγων με τους Έλληνες πολίτες, τουλάχιστον σε τυπικό/ θεσμικό επίπεδο χωρίς την απαιτούμενη ενταξιακή πολιτική, ακυρώνει στην πράξη την ισονομία και παράγει ανισότητες, διακρίσεις ως προς μια σειρά θεμελιώδη δικαιώματα όπως είναι η στέγη, η ασφάλεια, η υγεία, κ.λπ.

Δεν είναι δυνατόν η πολιτεία, οι θεσμοί, η κοινωνία των πολιτών και κάθε δημοκρατικός πολίτης αυτής της χώρας να επιτρέψει να μείνουν άστεγοι και χωρίς άμεση έμπρακτη υποστήριξη άνθρωποι που είναι επίσημα αναγνωρισμένοι πρόσφυγες».