Πληρώσαμε ακριβά τις πλατείες και τις διαδηλώσεις, αλλά δεν πληρώσαμε ακριβά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την παραμέληση ακόμα και της ασφάλειας μας και την βίαιη ιδιωτικοποίηση των πάντων.

Πληρώσαμε ακριβά τις πλατείες και τις διαδηλώσεις, αλλά δεν πληρώσαμε τη διάλυση της οικονομίας, την εξαφάνιση των μικρών επιχειρήσεων, την εξόντωση των μισθών, των συντάξεων, των επιδομάτων, τους νόμους του εργασιακού μεσαίωνα, την εξάλειψη κάθε συνθήκης εργασιακής ασφάλειας και νομιμότητας, την ατιμωρησία σε κάθε μορφή εργοδοτικής ασυδοσίας, την κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων 2 αιώνων.  

Πληρώσαμε ακριβά τις πλατείες και τις διαδηλώσεις, αλλά δεν πληρώσαμε ότι μπήκαμε σε έναν θάλαμο οικονομικών βασανιστηρίων μόνο και μόνο για να δίνει η κυρίαρχη τάξης της Ευρώπης το παράδειγμα σε επίδοξους «στασιαστές» κι αρνητές του αλάθητού της. Δεν τους ενδιέφερε καν η ανάπτυξη έστω με καπιταλιστικούς όρους, τους ενδιέφερε μόνο η τιμωρία, προτεσταντικά και παραδειγματικά. Για αυτό και σήμερα το χρέος είναι εκεί που είναι γι’ αυτό και το ΑΕΠ είναι εκεί που είναι. Η σωτηρία μας βρίσκεται στους πίνακες αγοραστικής δύναμης… Μια Ευρώπη που αφού κακοποίησε φρικτά την Ελλάδα, που έγινε ο αυστηρότερος δυνάστης της, με το που έκλεισε τον φάκελο των μνημονίων κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος μπροστά στις εσωτερικές κι εξωτερικές γεωπολιτικές εξελίξεις, εξορίστηκε από κάθε τραπέζι διεθνούς πολιτικής, βυθίστηκε στην πολιτική ανικανότητα αποτυχημένων χαρτογιακάδων και τώρα προστρέχει μεθυσμένη και ξεδοντιασμένη ακόμα και στους ναζιστές για βοήθεια και βγάζει γλώσσα να γλείψει τις μπότες του Τραμπ, ακόμα και του Πούτιν.

Πληρώσαμε ακριβά τις πλατείες και τις διαδηλώσεις, αλλά δεν πληρώσαμε που αυτό το οικονομικό Ολοκαύτωμα οδήγησε σε ένα τεράστιο κοινωνικό χάος, ότι διαλύθηκαν οριστικά κι αμετάκλητα η Υγεία, τα νοσοκομεία μας, το κράτος πρόνοιας, η ψυχική υγεία, τα σχολεία μας, η ανώτατη εκπαίδευση, η πυροσβεστική, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι κοινωνικές ασφαλίσεις, οι δήμοι, οι δρόμοι. Δεν πληρώσαμε ακριβά που αυτή η ζούγκλα γέμισε την χώρα σβάστικες και μαχαιροβγάλτες, που μπήκαν στην Βουλή και στις κυβερνήσεις εγκληματίες, μπράβοι και νοσταλγοί της Χούντας, που χάσαμε παιδιά μας από αυτήν την λέπρα, τον Ζακ, τον Παύλο, τον Λουκμάν. 

Πληρώσαμε ακριβά τις πλατείες και τις διαδηλώσεις, αλλά δεν πληρώσαμε τη συσσώρευση πλούτου στους λίγους, το τρύπημα των νόμων και του κράτους Δικαίου, τα φαντς, τη νομιμοποίηση της τοκογλυφίας και του λαδεμπορίου, τους Ριχάρδους, την βίαιη κατάργηση της ιδιοκατοίκησης, τους νέους άστεγους, τους νεόπτωχους, τους νέους που εγκλωβίστηκαν στα σπίτια των γονιών τους, που δε μπορούν να κάνουν οικογένεια, που δεν έχουν οξυγόνο, τους χιλιάδες νέους που έφυγαν κακήν κακώς στο εξωτερικό και βλέπουν τη ζωή τους μέσω Skype, τη συρρίκνωση του πληθυσμού, την αρχή του τέλους της χώρας που τόσο λένε πως αγαπάνε, την διάχυτη κατάθλιψη και ματαιότητα που ρουφάει τα πνευμόνια μας.

Πληρώσαμε ακριβά τις πλατείες και τις διαδηλώσεις, αλλά δεν πληρώσαμε την μαφιοζοποίηση της οικονομίας, τα συνεχή ξεκαθαρίσματα λογαριασμών στις καφετέριες, στους δρόμους, στις γειτονιές μας, την εξαθλίωση της δημοσιογραφίας, την ναζιστικοποίηση της αστυνομίας που λειτουργεί σαν μοντέρνα ομάδα Χιτών και ταγματασφαλιτών σκοτώνοντας, βασανίζοντας και συλλαμβάνοντας πολίτες με το έτσι θέλω, δεν πληρώσαμε που φτιάξαμε στα νησιά μας στρατόπεδα συγκέντρωσης για όσους πρόσφυγες δεν προλάβαμε να πνίξουμε, κι όλα αυτά για να ζητιανέψουμε λίγες ευρωπαϊκές δεκάρες βαμμένες στο αίμα. 

Είναι victim blaming Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι victim blaming να κουνάς στο δάκτυλο στους κακοποιημένους, στους τραυματισμένους, στους διαλυμένους γιατί τόλμησαν να φωνάξουν και να αντισταθούν όπως όπως σε ένα οργανωμένο σχέδιο συντριβής των ίδιων, των παιδιών και των ονείρων τους. Κι είναι ακόμα χειρότερο γιατί δεν τα λες περνώντας βιαστικά από τη βιτρίνα του προβλήματος, εσύ κι η τάξη σου, η εδώ κι η απ’ έξω είστε οι ηθικοί κι οι φυσικοί αυτουργοί αυτής της καταστροφής. Το δάκτυλο λοιπόν θα το κατεβάσεις. Όχι κουνημένο δάκτυλο σε εμάς, όχι στα θύματά σου. Ενηλικιωθήκαμε ως παιδιά της ανάγκης, ως ώριμα τέκνα μιας ιερής οργής. Κι αυτήν την οργή να τη σέβεσαι, γιατί θα σε/σας ποδοπατήσει μια ημέρα. 

Ραντεβού την Παρασκευή.

Από το προφίλ Κυκλοθυμικός