Δημήτρης Παπαδημητρίου

Ο νόμος για το προσοντολόγιο του προηγούμενου Υπουργού κ.Γαβρόγλου, η διάταξη για την αναγνώριση των κολεγίων και τη διαρκή αξιολόγηση επιτήρηση των δημόσιων πανεπιστημίων με πιθανή τιμωρητική ποινή μείωσης της χρηματοδότησής τους, η επερχόμενη αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών ασφαλώς και δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Αντίθετα συνθέτουν με τον καλύτερο και σαφέστερο τρόπο την νέα εικόνα που οραματίζεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για τη δημόσια εκπαίδευση :

    Ελεύθερη αγορά – Αξιολόγηση – Αποκέντρωση αρμοδιοτήτων

   Είναι παραπάνω από σαφές ότι η σημερινή κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδεύει όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τον “βραχνά” της πολιτικής και οικονομικής ευθύνης της δημόσιας εκπαίδευσης ξεκινώντας από τον βασικό πυλώνα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

   Έτσι προβλέπει νέα αυστηρή εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση στα ΑΕΙ και συνδέει το 20% της χρηματοδότησής τους με την Αξιολόγηση και αναστέλλει τη λειτουργία 31 τμημάτων ΑΕΙ που ήταν να ξεκινήσουν από το 2020-2021. Την ίδια στιγμή ετοιμάζει τον νόμο για την αναγνώριση όλων των ιδιωτικών κολεγίων, παρακάμπτοντας ξεκάθαρα το άρθρο 16 του Συντάγματος και προσθέτει και διάταξη η οποία μιλάει και για πτυχία τρίτων χωρών!!!

   Αλήθεια ποιος, πότε και με ποιον τρόπο αξιολόγησε όλα αυτά τα ιδιωτικά κολέγια που σπεύδει να αναγνωρίσει η ελληνική κυβέρνηση;

   Πώς είναι δυνατόν να χρειάζεται η αναγνώριση των πτυχίων από δημόσια πανεπιστήμια του εξωτερικού από τον ΔΟΑΤΑΠ αλλά να μην χρειάζεται κάτι αντίστοιχο για όλα τα ιδιωτικά κολέγια ;   Όσον αφορά τώρα στο τοπίο διορισμού των εκπαιδευτικών εκπαιδευτικών “εγκαινιάζεται” μια πραγματική “αρένα μονομάχων”. Η αξία του βαθμού και της παλαιότητας του πτυχίου δίνει τη θέση της στα “αυξημένα προσόντα”, τα οποία ποτέ δεν θα είναι αρκετά. Η αξία της προϋπηρεσίας στο δημόσιο σχολείο δίνει τη θέση της σε ένα διαρκές κυνήγιο προσόντων από ελληνικά και (βέβαια) ξένα πλέον πανεπιστήμια…Από δω και στο εξής τίποτα δεν θα είναι αρκετό, τίποτα δεν θα διασφαλίζει τον διορισμό σε κανέναν. 

   Παράλληλα η διάταξη για την αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων έρχεται την καταλληλότερη στιγμή, τη στιγμή που ακόμα “τρέχει” η προκήρυξη για διορισμούς εκπαιδευτικών στη γενική αγωγή, δίνοντας το δικαιώμα σε χιλιάδες άλλους αποφοίτους ιδιωτικών κολεγίων να συμμετάσχουν στην προκήρυξη και ανοίγοντας διάπλατα την “πόρτα” της ελεύθερης αγοράς για το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο.

   Η νέα κουλτούρα που διαμορφώνεται είναι κουλτούρα “αρένας” , κουλτούρα που καθιερώνει σχέσεις άκρως ανταγωνιστικές, που σκοπό έχουν να σαρώσουν το συλλογικό πνεύμα, την αξία του δημόσιου λειτουργήματος, την αξία των κοινωνικών αγώνων που καθιέρωσαν στην κοινωνική συνείδηση το πανεπιστημιο ως τον χώρο που γνωρίζουμε όλοι σήμερα. Το σχέδιο όμως δεν τελειώνει εδώ. Απώτερος σκοπός είναι κουλτούρα αυτή να μεταφερθεί πολύ σύντομα μέσα στα δημόσια σχολεία. Πώς ; Μα βέβαια μέσω της ατομικής αξιολόγησης...

   Η ατομική αξιολόγηση πολύ σύντομα θα χρησιμοποιήσει τα ίδια μέσα, τις ίδιες μεθοδεύσεις και την ίδια λογική (τη λογική του προσοντολόγιου) για να διαχωρίσει πλέον σε νέες κατηγοριες και τους “μόνιμους” εκπαιδευτικούς, σε επαρκείς και μη επαρκείς.. Ο νέος “κύκλος” της αξιολόγησης θα απαιτεί νέα “προσόντα” από όλους και έτσι η ίδια κουλτούρα του άκρατου ανταγωνισμού, της βαρβαρότητας και της άγριας εκμετάλλευσης των σημερινών εκπαιδευτικών, θα επιχειρηθεί να καθιερωθεί και μέσα στα δημόσια σχολεία με σκοπό να δοκιμάσει και να διαλύσει και τις τελευταίες αντοχές των συλλόγων διδασκόντων ως πολιτικών – συλλογικών οντοτήτων που έχουν τη δύναμη και το καθήκον να αντισταθούν σε όλη αυτήν την επίθεση…

   Έτσι η εκπαίδευση θα γίνει ένα απέραντο τοπίο μιας τεχνοκρατικής και νεοφιλελεύθερης αντίληψης, ένα πεδίο ανταγωνισμού που δεν θα έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Ένας τόπος όπου κανείς πλέον δεν θα νιώθει ασφαλής…

Μια “αρένα μονομάχων”…

   Και το ερώτημα είναι: ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ;;;