Ε’ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ

Πρόσληψη εκπαιδευτικών καθ΄ υπόδειξη των γονέων!

Η πρόταση του Ευρωβουλευτή της ΝΔ  Κυμπουρόπουλου προς την κυβέρνηση σημαίνει την  περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης

Ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Σ. Κυμπουρόπουλος συναντήθηκε με την Υφυπουργό Παιδείας Ζέτα Μακρή. Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, αφού παρατήρησε ότι για τα κενά βασικά ευθύνονται …οι εκπαιδευτικοί που δεν παρουσιάζονται (προφανώς όχι η έλλειψη διορισμών για μια δεκαετία, οι χαμηλοί μισθοί, ο ξενιτεμός κάθε χρόνο, κ.ά.) ζήτησε το εξής εκπληκτικό: να υποδεικνύουν οι γονείς ποιος εκπαιδευτικός θα προσληφθεί στο σχολείο!!! Μάλιστα, η Υφυπουργός «αντιμετώπισε θετικά» την πρόταση, όπως ο ίδιος αναφέρει σε διαδικτυακή ανάρτησή του.

Μπροστά στα αδιέξοδα που βιώνουν οι οικογένειες των παιδιών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έρχονται οι ίδιοι οι υπαίτιοι γι’ αυτή την κατάσταση να τις καθιστούν για άλλη μια φορά υπεύθυνες να τα λύσουν και μάλιστα δίνοντάς τους τη “δυνατότητα”!

Οι λόγοι για τις απαράδεκτες ελλείψεις και καθυστερήσεις στο θέμα της παράλληλης στήριξης βαραίνουν εξ ολοκλήρου το ΥΠΑΙΘ, που είναι και το αποκλειστικά αρμόδιο για την κάλυψη των κενών στα σχολεία.

• Όλοι οι ειδικοί παιδαγωγοί στην Παράλληλη Στήριξη είναι αναπληρωτές. Η πρόσληψή τους εξαρτάται  από το ύψος στο οποίο θα αποφασίσουν να κόψουν τα κονδύλια του  ΕΣΠΑ, δηλαδή από το πόσο θα κοστολογήσουν κυβέρνηση και ΕΕ  το ύψος των αναγκών των παιδιών,  πόσους θα προσλάβουν, πόσα από αυτά τα παιδιά θα είναι τυχερά. Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων οι προσλήψεις γίνονται σταδιακά μέχρι και τα τέλη Μαρτίου (!!) με αποτέλεσμα, για πολλούς μήνες, οι μαθητές με διάγνωση να μένουν χωρίς καμία στήριξη.
• Ειδικά τη φετινή χρονιά, με προφορική εντολή του Υπουργείου Παιδείας, τοποθετήθηκαν  μέχρι 2 εκπαιδευτικοί παράλληλης στήριξης ανά σχολείο, ανεξάρτητα από τον αριθμό των διαγνώσεων. Το αποτέλεσμα αυτής της βαθιά αντιεκπαιδευτικής οδηγίας είναι σε σχολεία με 5,6 ή 7 διαγνώσεις να υπάρχουν μόνο 2 εκπαιδευτικοί που μοιράζονται σε πολλούς μαθητές με αρνητικές συνέπειες στην ίδια την παιδαγωγική διαδικασία, στα ίδια τα παιδιά που τους έχουν ανάγκη.
• Ακόμα, χειρότερα, με τη διαχείριση της πανδημίας, την έλλειψη προσωπικού, την άρνηση της κυβέρνησης να προσλάβει τον αναγκαίο αριθμό αναπληρωτών για τα κενά που προκύπτουν από την νόσηση των εκπαιδευτικών, επιστρατεύονται οι ειδικοί παιδαγωγοί της Παράλληλης Στήριξης να «κρατήσουν» τάξεις, σε βάρος των παιδιών, για να μπορεί το υπουργείο να πανηγυρίζει ότι τα  σχολεία είναι ανοιχτά, με μια επίπλαστη εικόνα και  τα παιδιά με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να είναι εκτός κάδρου!!
• Σε σχέση με τη δήθεν «μη προσέλευση των εκπαιδευτικών της Παράλληλης Στήριξης για να αναλάβουν στα σχολεία», οι κύριοι και οι κυρίες του ΥΠΑΙΘ θα έπρεπε τουλάχιστον να ντρέπονται. Την φετινή χρονιά οι προσλήψεις στην Παράλληλη Στήριξη είναι τουλάχιστον 1000 λιγότερες σε σχέση με πέρσι και τουλάχιστο 50% λιγότερες από τις διαγνώσεις. Πάει πολύ να στοχοποιούνται οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί που με προσωπικό, οικονομικό και οικογενειακό κόστος γυρίζουν όλη την Ελλάδα για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες.

• Όσον αφορά το θεσμικό πλαίσιο, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης έχει χτιστεί απ’ όλες τις κυβερνήσεις. Με το νόμο 3699/2008 προβλέφθηκε η πρόσληψη ιδιώτη  με επιβάρυνση του γονέα στο δημόσιο γενικό σχολείο, στην συνέχεια στο νόμο 4186/2013 επέκτεινε την πρόσληψη ιδιώτη ειδικού βοηθού και σχολικού νοσηλευτή στα ειδικά σχολεία. Οι δηλώσεις του ευρωβουλευτή σηματοδοτούν την στόχευση της κυβέρνησης για επέκταση και εφαρμογή αυτών των πολιτικών επιλογών, για να ριζώσει ακόμα καλύτερα στη συνείδηση και το πορτοφόλι του γονέα ότι είναι δική του ευθύνη η κάλυψη των κενών στην εκπαίδευση. Δεν είναι η πρώτη φορά που ανοίγει η συζήτηση για κατάργηση της Δημόσιας και Δωρεάν Παράλληλης Στήριξης μέσω της μετατροπής σε ιδιωτικοποιημένη «υπηρεσία» με επιχορηγούμενα voucher.

Το 2018, κατά παραγγελία της τότε κυβέρνησης, ο ΟΟΣΑ συνέταξε έκθεση για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Με αυτή έκανε σαφές ότι,

«η παιδαγωγική αυτονομία μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνο αν πηγαίνει χέρι-χέρι με τη θεσμική αυτονομία και την ενίσχυση της θέσης των διευθυντών, την ικανότητά τους να αξιολογούν και να επιλέγουν το προσωπικό της σχολικής μονάδας. Χωρίς αυτή την κρίσιμη πλευρά, η παιδαγωγική αυτονομία δεν έχει νόημα». Σε άλλο σημείο τόνιζε ότι,

«η λύση των μόνιμων διορισμών όχι μόνο είναι ακριβή, αλλά θα επαναφέρει ακαμψίες στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα», ενώ σε ένα άλλο προσθέτει,

«διαφόρων κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων….. θα μπορούσαν να προσφέρουν μια αρκετά σταθερή αλλά όχι απαραίτητα δια βίου απασχόληση, για παράδειγμα για πέντε χρόνια, πριν την απόκτηση μια οργανικής θέσης και εργασιακής εξασφάλισης… για παράδειγμα το παιδαγωγικό προσωπικό στα σχολεία και στα πανεπιστήμια μπορεί να έχει κατά κάποιον τρόπο διαφορετικούς ρόλους και διαδικασίες – καθώς και αμοιβές». 

Η  επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η πολλαπλή κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών και μέσω της αξιολόγησης και η προώθηση της αυτονομίας της σχολικής μονάδας σε συνδυασμό με  τη δυνατότητα επιλογής σχολείου από τους γονείς  θα διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις και θα βάλουν τις βάσεις για την άρση της μονιμότητας. Οι κυβερνήσεις με τη βοήθεια των υπερεθνικών οργανισμών τύπου Ο.Ο.Σ.Α. προωθούν τα σχέδιά τους. 

Είναι χρέος μας ως εκπαιδευτικοί να καταδικάσουμε τα νέα σχέδια για τις προσλήψεις των αναπληρωτών που επεξεργάζονται και με τα σωματεία μας και τους αγώνες μας να βάλουμε τώρα φρένο σε αυτό τον κατήφορο. Αγώνας τώρα για μαζικούς διορισμούς και κάλυψη όλων των κενών με μοναδικό  κριτήριο το πτυχίο και την προϋπηρεσία.