Γίνεται μεγάλη κουβέντα για το μικρό νησί της Ελλάδας, το Καστελόριζο, που απέχει πάνω από 72 μίλια απ’ τη Ρόδο και μόλις 1,5 μίλια απ’ τις ακτές της Τουρκίας. Υπάρχουν δύο πλευρές που υποτίθεται ότι έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις γύρω απ’ την ελληνοτουρκική κρίση, που όμως κατά περίεργο τρόπο και με διαφορετικά επιχειρήματα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Ποιο είναι αυτό; Μα το Καστελόριζο είναι μικρό και πολύ μακριά απ’ την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια, άρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να καθορίζει την κατάσταση στην περιοχή αυτή της Μεσογείου στις ελληνοτουρκικές διαφορές.

Ο Ταγίπ Ερντογάν με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο τονίζει: Το Καστελόριζο είναι ένα νησί μερικών τετραγωνικών χιλιομέτρων και δεν μπορεί να έχει επήρεια δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στην Μεσόγειο! Απ’ την άλλη μεριά διάφοροι αστοί κονδυλοφόροι της σχολής του κατευνασμού και της υποχώρησης απέναντι στην τούρκικη επιθετικότητα (Ροζάκης, Ιωακειμίδης, Ηρακλείδης κλπ), αλλά και ορισμένοι επίσης υποστηρικτές της ίδιας άποψης που θέλουν όμως να δηλώνουν ότι ανήκουν στην αριστερά (Λαπατσιώρας, Παπαδάτος – μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ) αναγνωρίζουν το «δίκαιο» αίτημα της Τουρκίας σχετικά με το Καστελόριζο, αλλά και την γενικότερη στάση της Τουρκίας και φτάνουν μάλιστα στο σημείο να τονίζουν με απόλυτη αμετροέπεια ότι η Τουρκία δεν έχει επιθετική επεκτατική πολιτική και μόνο η Ελλάδα είναι υπεύθυνη για την ελληνοτουρκική κρίση. Να αναφέρουμε ενδεικτικά τη συνέντευξη του Ηρακλείδη στο press project και τη μελέτη του Σπύρου Λαπατσιώρα: διεκδικήσεις του ελληνικού και τουρκικού κράτους στο Αιγαίο και Μεσόγειο.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των απόψεων είναι η απόκρυψη ή και η παραμόρφωση των στοιχείων του διεθνούς δικαίου αλλά και της γεωπολιτικής πραγματικότητας.  Ανακάλυψαν τώρα πως το Καστελόριζο είναι δίπλα στις τουρκικές ακτές και άρα καλείται να υποστεί τις συνέπειες, ανοίγοντας έτσι επικίνδυνο δρόμο για όλα τα νησιά που είναι κοντά στη γειτονική χώρα. Όμως η γεωγραφική θέση του νησιού δεν οδηγεί σε λιγότερα δικαιώματα από άλλες ελληνικές περιοχές, κι αυτό ισχύει για όλα τα νησιά. Συνεπώς, η προβολή νομολογιών διεθνών δικαστηρίων -στις οποίες επιδρούν γεωστρατηγικά συμφέροντα- για να δικαιολογηθεί μηδενική ή μειωμένη επήρεια των νησιών, είναι εκ του πονηρού και καταπατά το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, που προβλέπει πλήρη επήρεια, όπως οι ηπειρωτικές ακτές.

   Στην πραγματικότητα αυτό που αμφισβητείται με τις επιδιώξεις της τούρκικης μεγαλοαστικής τάξης και υποθάλπεται από τις απόψεις των ελλήνων «σοφών» είναι η αμφισβήτηση των συνόρων και η επαναχάραξή τους, δηλαδή η κατάργηση της συμφωνίας της Λοζάνης, κάτι που ανοιχτά και προκλητικά δηλώνει ο Ερντογάν και συναινεί και η πτέρυγα εκείνη της ελληνικής μεγαλοαστική τάξης που εφαρμόζει την πολιτική του κατευνασμού.

Αν τελικά γίνει αποδεκτή η απαίτηση της τούρκικης πολιτικής γύρω απ’ το Καστελόριζο -και όχι μόνο-, ανοίγει το δρόμο για την αμφισβήτηση της κυριαρχίας και άλλων ελληνικών νησιών που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση απ’ τα παράλια της Τουρκίας. Οι θεωρίες ότι η Τουρκία «πνίγεται» απ’ τα ελληνικά νησιά και τις ελληνικές απαιτήσεις στο Αιγαίο, βάζουν στο τραπέζι της αμφισβήτησης συνολικά την κρατική κυριαρχία της χώρας, είτε αυτό το αντιλαμβάνονται κάποιοι είτε όχι.

Τέλος πρέπει να τονίσουμε ότι οι κινήσεις του Ερντογάν στην περιοχή γίνονται είτε με την ανοχή ή και με τη στήριξη των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καθώς και της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικές άλλωστε οι δηλώσεις του Τραμπ αλλά και αξιωματούχων της Γερμανικής κυβέρνησης που -κρατώντας δήθεν ίσες αποστάσεις από Ελλάδα και Τουρκία- ανοίγουν το δρόμο για την επαναχάραξη ακόμα και των συνόρων στην περιοχή. Όσον αφορά την ελληνική κυβέρνηση, επιδιώκει να δημιουργήσει συμμαχίες πότε με τον Μακρόν, πότε με την Γερμανία και πότε με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, οργανώνοντας στρατιωτικές ασκήσεις οπερέτας  στην περιοχή της Μεσογείου που βράζει και στην οποία αλωνίζει το τουρκικό ναυτικό. Μια τέτοια πολιτική που έχει παραδώσει όλη της την ύπαρξη στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της περιοχής όχι μόνο δεν εξασφαλίζει έστω και μια στοιχειώδη αμυντική πολιτική, αλλά παραδίνεται χωρίς όρους στις επιθυμίες και τα σχέδια των δυναστών της χώρας και του λαού μας, τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Σε ό,τι μας αφορά θέλουμε να δηλώσουμε ότι για μας κανένα τμήμα της χώρας δεν είναι ούτε μικρό ούτε απομακρυσμένο. Θα υπερασπιστούμε αν χρειαστεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας χωρίς κόμματα και υποσημειώσεις. Είμαστε βέβαιοι ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση της πατρίδας, αποτελεί φόρο τιμής για τους κομμουνιστές και είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στη πολιτική της εξάρτησης και την πολιτική της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.

    Σόφης Γιώργος, μέλος της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ