Η Ιζαμπέλα γεννήθηκε με κληρονομική ασθένεια και οι γιατροί αμέσως προειδοποίησαν ότι χρειάζεται μεταμόσχευση συκωτιού για να ζήσει. Οι γονείς της, Ντάγκλας και Γέλιμπεθ, αντιμετώπισαν άμεσα το ζήτημα, δωρεές, χρηματοδότηση, πού πώς και πότε θα γινόταν η μεταμόσχευση.

Δεν ήταν δύσκολο. Η Γέλιμπεθ είναι συμβατή και μπορούσε να γίνει δότρια για την κόρη της, ενώ η θεραπεία καλύπτονταν από το Ίδρυμα Σιμόν Μπολίβαρ, φιλανθρωπική οργάνωση που χρηματοδοτείται από την αμερικανική θυγατρική της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Βενεζουέλας PDVSA.

Η συμφωνία μεταξύ του Ιταλικού Νοσοκομείου της Αργεντινής και τη Βενεζουέλα ισχύει από το 2007 και 109 παιδιά από τη Βενεζουέλα έχουν υποβληθεί σε μεταμοσχεύσεις όλη αυτή την περίοδο. Οι υψηλής εξειδίκευσης ιατροί του νοσοκομείου διεξάγουν μεταμοσχεύσεις εδώ και 12 χρόνια.

Ο Ντάγκλας και η Γέλιμπεθ άφησαν τα πάντα πίσω τους στη Βενεζουέλα και τον Σεπτέμβριο 2018, χωρίς να ανησυχούν για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, μετακόμισαν στην Αργεντινή. Ο μεγαλύτερος γιος τους Αβραάμ, 12 ετών πήγε σχολείο στο Μπουένος Άιρες.

Όλα πήγαν καλά. Στις 26 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η μεταμόσχευση συκωτιού. Μετά από αυτό η Ιζαμπέλα πέρασε ενάμισι μήνα στην εντατική με μικρές επιπλοκές.

Στις 9 Ιανουαρίου, πήρε επιτέλους εξιτήριο, αλλά οι γιατροί προειδοποίησαν ότι η μετεγχειρητική περίοδος θα ήταν δύσκολη. Το νέο όργανο έπρεπε να δείξει ότι λειτουργεί καλά. Το μικρό κορίτσι είχε μπροστά της έξι μήνες θεραπείας.

Ωστόσο, στις 28 Ιανουαρίου το αμερικανικό ΥΠΟΙΚ ανακοίνωσε την επιβολή νέων αυστηρότερων κυρώσεων κατά της Βενεζουέλας και αυτή τη φορά κατά της Citgo που χρηματοδοτούσε το Ίδρυμα βοηθώντας άρρωστα παιδιά. Τα φιλανθρωπικά κονδύλια μπλοκαρίστηκαν.

Για την ώρα δεν έχει ξεκαθαριστεί που βρίσκονται τα περιουσιακά στοιχεία ύψους 7 δις. Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον υποσχέθηκε ότι η πετρελαϊκή εταιρεία της Βενεζουέλας θα χάσει επιπλέον 11 δις δολάρια την επόμενη χρονιά από τα έσοδα από τις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ. Η Citgo θα συνεχίσει τη λειτουργία της αλλά μόνο στις ΗΠΑ και τα χρήματα δεν θα πηγαίνουν πλέον στη Βενεζουέλα και στις φιλανθρωπίες όπως το Ίδρυμα Σιμόν Μπολίβαρ.

Τα χρήματα πρέπει να κατατίθενται σε κλειστό λογαριασμό και μεταφέρονται στη νέα κυβέρνηση σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν. Όμως, έχουν περάσει τέσσερις μήνες και δεν υπάρχει «νέα κυβέρνηση» και δεν υπάρχουν λεφτά για την Ιζαμπέλα και επτά ακόμα οικογένειες.

Τα χρήματα δεν ρέουν πλέον και το Ιταλικό νοσοκομείο δεν μπορεί πλέον να κάνει μεταμοσχεύσεις. Η πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Αργεντινή παρέχει κάθε δυνατή βοήθεια.

«Το νοσοκομείο μας δίνει στέγη και η πρεσβεία μας προσφέρει οικονομική βοήθεια, αλλά δεν γνωρίζουμε για πόσο θα μπορέσει να κρατήσει αυτό» λέει ο Ντάγκλας.

Είναι 34 ετών και παραιτήθηκε από τη δουλειά του σε εταιρεία της Βενεζουέλας προκειμένου να αφιερωθεί στην φροντίδα της κόρη του.

«Η κόρη μου χρειάζεται αυστηρό έλεγχο για να ολοκληρώσει όπως πρέπει τη θεραπεία της. Για την ώρα το σώμα της δείχνει ελαφρά απόρριψη και αυτό μπορεί να ελεγχθεί μόνο με φαρμακευτική αγωγή» εξήγησε ο Ντάγκλας.

Το Ίδρυμα παρείχε με κάθε απαραίτητη αγωγή μέχρι οι ΗΠΑ να μπλοκάρουν τα κονδύλια. Η Ιζαμπέλα χρειάζεται 16 είδη διαφορετικών χαπιών, που το κάθε ένα κοστίζει περισσότερα από 1.500 δολάρια ανά συσκευασία. Μία κανονική οικογένεια απλά δεν μπορεί να το αντέξει οικονομικά. Για την ώρα, υπάρχουν φάρμακα για ακόμα έναν μήνα.

«Αν η Ιζαμπέλα δεν ακολουθεί το μετεγχειρητικό καθεστώς, μπορεί να χάσει το νέο όργανο και θα χρειαστεί νέα επέμβαση. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή και θα είναι πολύ πιο δύσκολο γιατί η γυναίκα μου δεν μπορεί πλέον να είναι δότρια. Δεν έχουμε τόσο χρόνο» δήλωσε ο πατέρας.

Ο αποκλεισμός χρησιμοποιείται κατά της Βενεζουέλας ως στρατιωτικό όπλο. Πρόκειται για παλιά τακτική. Όποιος κερδίσει τη μάχη της επικοινωνίας θα καθορίσει την πραγματικότητα. Πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας με έδρα την Ουάσιγκτον (CEPR) παρουσίασε μία ανησυχητική στατιστική: Οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Βενεζουέλας  είναι υπεύθυνες για 40.000 θανάτους στη χώρα την περίοδο 2017-2018.

«Οι κυρώσεις στερούν από τους πολίτες της Βενεζουέλας σωτήρια φάρμακα, ιατρικό εξοπλισμό, φαγητό και άλλες ζωτικής σημασίας εισαγωγές» αναφέρει η μελέτη με τίτλο «Οικονομικές κυρώσεις ως συλλογική τιμωρία: Η περίπτωση της Βενεζουέλας».

80.000 άνθρωποι με HIV, 16.000 καρκινοπαθείς και υπερτασικοί είναι θύματα αυτών των κυρώσεων, που η έρευνα αποκαλεί «παράνομες με βάση το διεθνές δίκαιο».

«Από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο παράνομος οικονομικός και χρηματοδοτικός αποκλεισμός που επέβαλε η αμερικανική κυβέρνηση είναι το βασικό εμπόδιο στη διασφάλιση προοπτικής και τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βενεζουέλα» δηλώνει ο Λάρι Ντεβόε, εκτελεστικός γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Βενεζουέλας και εκπρόσωπος της χώρας στο Διεθνές Σύστημα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Παρακολουθεί στενά την υπόθεση της Ιζαμπέλα και άλλων οικογενειών με παρόμοια προβλήματα. «Μόνο στο Καράκας υπάρχουν τουλάχιστον 12 άτομα που έλαβαν άδεια για μεταμόσχευση μυελού των οστών. Επρόκειτο να μεταβούν στην Ιταλία για την επέμβαση, αλλά δεν μπόρεσαν εξαιτίας των κυρώσεων» εξήγησε.

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα 25 παιδιά από τη Βενεζουέλα που βρίσκονται στην Ιταλία, για τα οποία ο υπουργός Εξωτερικών Χόρχε Αρεάτσα μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου στον ΟΗΕ. Επίσης περιμένουν για μεταμόσχευση μυελού των οστών, που τώρα δεν μπορεί να προχωρήσει. Πόσες περιπτώσεις με παιδιά από τη Βενεζουέλα υπάρχουν στον κόσμο; Πόσα από αυτά θα πεθάνουν περιμένοντας; Κάποια έχουν ήδη πεθάνει στην Ιταλία και άλλες χώρες. Ποιος πρέπει να κατηγορηθεί και φέρει την ευθύνη;

Άνθρωποι που επικρίνουν την κυβέρνηση Μαδούρο είναι βέβαιοι ότι δεν είναι οι κυρώσεις που προκαλούν ελλείψεις σε φαγητό και φάρμακα στη Βενεζουέλα καθώς τα προβλήματα υπήρχαν ακόμα και πριν από αυτές.

Από την πλευρά του ο Άντονι Μορένο, γιατρός και εκπρόσωπος της Επιτροπής ασθενών και συγγενών των θυμάτων του οικονομικού αποκλεισμού υποστηρίζει ότι αυτό είναι λάθος.

«Έχουμε κάνει σειρά μελετών και από το 2013 έως το 2015, όταν ο Μαδούρο ήταν ήδη στην εξουσία αλλά πριν την επιβολή του πρώτου γύρου κυρώσεων, κάθε πολίτης της Βενεζουέλας μπορούσε να λάβει έως και 20 διαφορετικούς τύπους φαρμάκων σε περίπτωση ασθένειας. Ακόμα και ο ΟΗΕ επιβεβαιώνει ότι η Βενεζουέλα ήταν συνεπείς στους σχετικούς στόχους (MDGs)» δήλωσε.

«Αλλά όλα άλλαξαν όταν η αντιπολίτευση κέρδισε στην Εθνοσυνέλευση το 2015 και απαίτησε κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας» πρόσθεσε ο Μορένο.

Το 2015, ο Μπαράκ Ομπάμα εξέδωσε διάταγμα που ορίζει ότι τη Βενεζουέλα ως «ασυνήθιστη και έκτακτη απειλή κατά των ΗΠΑ». «Τώρα» ο Μορένο λέει «οι άνθρωποι στη Βενεζουέλα μπορούν να λάβει έως πέντε τύπους φαρμάκων ετησίως».

«Αυτό πρακτικά δεν είναι τίποτα. Η ζημιά είναι τεράστια. Εργάζομαι στον τομέα της επαγγελματικής υγείας και βλέπω τη διαφορά από το 2015» εξηγεί.

Η Βενεζουέλα εισάγει όλα τα «ζωτικής σημασίας» φάρμακα για την αντιμετώπιση του καρκίνου, καρδιαγγειακών ασθενειών, υπέρτασης, HIV και άλλων ασθενειών. Στη Βενεζουέλα δεν υπάρχουν κορυφαία εργαστήρια που είναι εκείνα που εργάζονται με πρώτες ύλες.

Η Βενεζουέλα πάντα έκανε εισαγωγή φαρμάκων από ξένα εργαστήρια χρησιμοποιώντας συνάλλαγμα από τις πωλήσεις πετρελαίου. Όταν το συνάλλαγμα μπλοκαρίστηκε, δεν υπήρχαν πλέον κονδύλια για την αγορά φαρμάκων.

Οι άνθρωποι παλεύουν κατά της κατάστασης οργανώνοντας διαμαρτυρίες και διανέμοντας τα λίγα φάρμακα που λαμβάνουν ή παράγουν. Για την ώρα ο Ντάγκλας, η Ιζαμπέλα και άλλες οικογένειες είναι σε θέση να συνεχίσουν τη θεραπεία τους χάρη στο Ίδρυμα Σιμόν Μπολίβαρ και άλλα κοινωνικά ιδρύματα που τους στηρίζουν στην Αργεντινή.

«Ο υπουργός Εξωτερικών Χόρχε Αρεάτσα έχει ζητήσει να περιμένουν. Αλλά για πόσο;» θέλει να ξέρει ο Ντάγκλας. Ο Ντάγκλας δεν μιλάει για την πολιτική γιατί η κατάσταση που βρίσκεται ο ίδιος και εκατοντάδες άλλες οικογένειες δεν έχουν σχέση με τον Τσαβισμό ή τον αντι Τσαβισμό, την επανάσταση ή την πολιτική επικοινωνία.

«Ο αποκλεισμός δεν είναι πολιτικό ζήτημα. Ο αποκλεισμός κατευθύνεται εναντίον μας. Χτυπάει εμάς, σε κάθε περίπτωση την κόρη μου, όχι τον Νικολάς Μαδούρο ή κυβερνητικούς αξιωματούχους. Φοβάμαι για το τι μπορεί αν συμβεί. Τι θα γίνει αν η κόρη μου χάσει το όργανο που της μεταμοσχεύθηκε;» ρωτά.

Δείτε και αυτό: