Εννέα μήνες μετά ακολουθεί το Πολυτεχνείο

Στις 21 Φεβρουαρίου 1973, 4.000 φοιτητές καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής Αθηνών στην οδό Σόλωνος. Από την ταράτσα του κτιρίου καλούν το λαό της Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους κατά της χουντας και για δημοκρατικές ελευθερίες και απαγγέλλουν τον όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ’ όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων». Ο δρόμος για το Πολυτεχνείο (17 Νοεμβρίου 1973) είχε ανοίξει.

Σαν σήμερα, στις 21 Φεβρουαρίου 1973, πραγματοποιείται η πρώτη μαζική κινητοποίηση φοιτητών κατά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών. Πρόκειται για την κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών.

Το Νοέμβριο του 1972 η δικτατορία, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για δικούς της διορισμένους ανθρώπους στα όργανα των φοιτητών, προκήρυξε εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, θέλοντας να θολώσει τα νερά. Τις εκλογές κέρδισαν οι προσκείμενοι στο καθεστώς φοιτητές, ενώ πολλά περιστατικά νοθείας που καταγράφηκαν συνετέλεσαν στη δημιουργία ένας μαχητικού και ριζοσπαστικοποιημένου φοιτητικού κινήματος.

Λίγο καιρό αργότερα, στις 26 Ιανουαρίου 1973, η χούντα δίνει στη δημοσιότητα τον Καταστατικό Χάρτη για την Ανώτατη Παιδεία, με τον οποίο, εκτός πολλών άλλων περιορισμών, επιχειρεί την κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού.

Στις 5 Φεβρουαρίου οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφασίζουν γενική αποχή από τα μαθήματα. Η Χούντα απαντά στις 13 Φεβρουαρίου με τη δημοσίευση του νομοθετικού διατάγματος 1347, με το οποίο δινόταν η δυνατότητα στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να ανακαλεί τις αναβολές στράτευσης των φοιτητών που απείχαν από τα μαθήματά τους. Την ίδια ημέρα και την επομένη γίνεται συγκέντρωση και διαδήλωση μέσα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Στις 14 Φλεβάρη, η αστυνομία παραβιάζει το άσυλο, εισβάλλει στο Πολυτεχνείο, διαλύει με ιδιαίτερη βιαιότητα φοιτητική συγκέντρωση και συλλαμβάνει 11 φοιτητές που τους παραπέμπει σε δίκη.

Σχεδόν αμέσως και παρά τις αντιδράσεις, 88 φοιτητές έλαβαν φύλλο πορείας για να παρουσιαστούν στο στρατό. Στις 21 Φεβρουαρίου 1973, 4.000 φοιτητές όλων των σχολών καταλαμβάνουν το κτήριο της νομικής Σχολής Αθηνών και καλούν τον λαό να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους. Γύρω από το κτίριο της νομικής εκτός από τους φοιτητές συγκεντρώθηκε και απλός κόσμος.

Από την ταράτσα του κτιρίου καλούν το λαό της Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους για δημοκρατικές ελευθερίες και απαγγέλλουν τον όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ’ όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων».

Οι φοιτητές χορεύουν και τραγουδούν το «Πότε θα κάνει ξαστεριά», ρίχνουν στα πεζοδρόμια αυτοσχέδια τρικ και χειρόγραφες προκηρύξεις. Τα συνθήματα που κυριαρχούν είναι: «Λευτεριά στα αδέλφια μας», «Δημοκρατία», «Δεν περνά ο φασισμός», «Κάτω η χούντα», «Ελλάς Ελλήνων Φυλακισμένων».

Η αστυνομία επιτίθεται και διαλύει βίαια τους συγκεντρωμένους. Ο κόσμος όμως συγκεντρώνεται και πάλι μετά από λίγο στην οδό Ακαδημίας. Η κατάληψη της Νομικής έληξε αναίμακτα το απόγευμα της άλλης μέρας. Οι φοιτητές αποχωρούν συντεταγμένα, έχοντας σημειώσει μια ουσιαστική νίκη.

Η κατάληψη της Νομικής αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το φοιτητικό κίνημα την περίοδο της χούντας. Η πολιτικοποίησή της και η ανοιχτή συμπαράσταση του αθηναϊκού λαού μαζικοποιεί τον αγώνα των φοιτητών που απηχεί παράλληλα όλο και πιο έντονα τις αντιδικτατορικές διαθέσεις της πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Η λαϊκή κινητοποίηση εμψύχωσε τους φοιτητές, που προχώρησαν και σε δεύτερη κατάληψη της Νομικής (20 Μαρτίου 1973). Αυτή τη φορά, οι πρυτανικές αρχές ζήτησαν την επέμβαση της αστυνομίας και η κατάληψη τελείωσε με δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις φοιτητών και διαδηλωτών. Όμως, ο δρόμος για το Πολυτεχνείο (17 Νοεμβρίου 1973) είχε ανοίξει.