Παναγιώτης Κοσμάς

Είκοσι χρόνια μετά την επαναχάραξη των συνόρων στα Βαλκάνια, που στοίχησε χιλιάδες νεκρούς, τεράστιες καταστροφές και τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, οι λαοί των Βαλκανίων βρίσκονται πάλι μπροστά σε θανάσιμους κινδύνους στην προοπτική ενός νέου γύρου αμερικανό-νατοϊκών επεμβάσεων για τον πλήρη έλεγχο της περιοχής. Πρελούδιο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων η συμφωνία των Πρεσπών, οι διαπραγματεύσεις και τα παζάρια ανάμεσα στην Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο κάτω από την αιγίδα της Ε.Ε., η προοπτική επαναχάραξης των συνόρων και η αναζωπύρωση των σχεδίων περί μεγάλης Αλβανίας.

Ο νέος γύρος των αμερικανό-νατοϊκών επεμβάσεων έχει πολύ ευρύτερους και πολύ πιο επικίνδυνους στόχους για τους λαούς και τις χώρες των Βαλκανίων. Η αμερικανική κυρίως πολιτική και διπλωματία κινείται με ιδιαίτερο ζήλο στη βάση των αποφάσεων που πάρθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Ιουλίου στις Βρυξέλες. Οι αποφάσεις αυτές στέλνουν τρομοκρατικά μηνύματα στους λαούς, ανοικτές απειλές σε Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Κορέα. Αναφέρονται στην αύξηση των πολεμικών δαπανών, στους σχεδιασμούς νέων εξοπλισμών, εγκαταστάσεων και επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, στις προετοιμασίες πολεμικής αντιπαράθεσης παντού, στην επίσπευση ένταξης νέων χωρών στη νατοϊκή λυκοσυμμαχία, στην αναβάθμιση και επέκταση στρατηγικών όπλων μεγάλης κλίμακας.

Τελικά στη σύνοδο αποφασίστηκε, με στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας, να δημιουργηθούν νέοι και μεγαλύτεροι στρατιωτικοί σχηματισμοί που θα έχουν τη δυνατότητα γρήγορης μετακίνησης. Στα πλαίσια αυτά σχεδιάζουν τη περικύκλωση της Ρωσίας και σ’ αυτό το σημείο υπολογίζουν το ρόλο των Δ. Βαλκανίων.

Στο σημείο 55 αναφέρεται για τα Δ. Βαλκάνια ότι: «…είναι μία περιοχή στρατηγικής σημασίας, όπως αποδεικνύεται από τη μακρά ιστορία συνεργασίας και επιχειρήσεων που έχουμε στην περιοχή» και διευκρινίζει ότι δεν υπάρχει χρονικό όριο περάτωσης της νατοϊκής παρουσίας στην περιοχή αυτή. Στα πλαίσια αυτά στόχος της αμερικανό-νατοϊκής πολιτικής είναι να θέσουν τα Βαλκάνια κάτω από τον έλεγχό τους είτε με την εγκατάσταση νατοϊκών βάσεων είτε με τον κατακερματισμό τους σε μικρές χώρες εύκολα ελεγχόμενες ή με πολιτική και οικονομική μορφή νέο-αποικιακού τύπου, υποδαυλίζοντας και αξιοποιώντας παράλληλα τα εθνικιστικά κινήματα της περιοχής.

Στόχος τους είναι να σχεδιάσουν και να χρησιμοποιήσουν για γεωστρατηγικούς και οικονομικούς σκοπούς το σύνολο των βαλκανικών χωρών σαν να ήταν μια ενιαία νέο-αποικιοκρατούμενη περιοχή, υποβαθμίζοντας μέχρι εξαφάνισης την όποια αυτοτέλεια και ανεξαρτησία της κάθε χώρας ξεχωριστά. Αυτό επιδιώκουν να το πετύχουν με την πολιτικό – οικονομική εξάρτηση της κάθε χώρας ξεχωριστά, την εγκατάσταση βάσεων και άλλων στρατιωτικών δυνάμεων που θα εκμηδενίζουν την ξεχωριστή στρατιωτική δομή των βαλκανικών χωρών, με τον προσεταιρισμό και την χειραγώγηση εθνικιστικών κινημάτων και πολιτικών δυνάμεων που αντιτίθενται στη ρωσική επιρροή.

Τοποθετώντας σε ένα κάδρο την σημερινή κατάσταση στα Βαλκάνια αντιλαμβανόμαστε πως, εκτός από την Σερβία, αυτά, ήδη βρίσκονται κάτω από νατοϊκή κυριαρχία.

Η Βουλγαρία είναι μέλος του ΝΑΤΟ (2006), συμμετέχει με 500 στρατιώτες στη δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, ενώ έχει συμφωνηθεί η εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης και στρατοπέδου εκπαίδευσης του αμερικάνικου στρατού στη χώρα.

Η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009. Συμμετέχει με φρεγάτα στη νατοϊκή δύναμη του Αιγαίου. Στις 4 Αυγούστου ο αλβανός πρωθυπουργός ΄Εντυ Ράμα ανακοίνωσε ότι το ΝΑΤΟ αποφάσισε να εγκαταστήσει την πρώτη αεροπορική του βάση στα Βαλκάνια.

Η Κροατία συμμετέχει από το 2009 στη νατοϊκή αποστολή στο Κόσσοβο, ενώ είναι μέλος της «Διεθνούς Δύναμης Βοήθειας – Ασφάλειας» στο Αφγανιστάν ήδη από το 2002.

Η Ρουμανία (2004) συμμετέχει στις νατοϊκές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, στην Αγκόλα, στη Βοσνία και έχει διαθέσει περίπου 1000 άνδρες στο Ιράκ. Στη στρατιωτική βάση κοντά στο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας, Κοστάντζα, βρίσκονται ισχυρές αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Το Μαυροβούνιο συμμετέχει από το 2017 και έχει από καιρό ενταχθεί ήδη σε αποστολές στο Αφγανιστάν.

Το Κοσσυφοπέδιο όχι μόνο διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες αμερικανό-νατοϊκές βάσεις στον κόσμο αλλά και οι νατοϊκές δυνάμεις κινούνται σαν να βρίσκονται σε μία υπό κατοχή χώρα.

Όσον αφορά την Ελλάδα τυπικά υπάρχει μια μόνο αμερικανική βάση, αυτή της Σούδας. Όμως στην πραγματικότητα βάση αποτελεί κάθε αεροδρόμιο, κάθε λιμάνι που εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα και όλη η χώρα είναι μια βάση εξόρμησης για τα ιμπεριαλιστικά φιλοπόλεμα σχέδια των νατοϊκών συμμάχων.

Τελικά μόνο η Σερβία βρίσκεται εκτός ΝΑΤΟ και αυτό είναι ένας από τους στόχους της αμερικανικής διπλωματίας.

Αυτή ακριβώς την κατάσταση – με την ιδιαίτερη πολιτική και τις δυνάμεις της κάθε ξεχωριστής χώρας – σπεύδουν οι αμερικανοί να την εντάξουν στους δικούς τους ευρύτερους γεωστρατηγικούς στόχους. Οι χώρες αυτές μπορεί να συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ, οι κυβερνήσεις τους να έχουν αυτή τη περίοδο τη στήριξη λαϊκών τμημάτων, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν λείπει η σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στις δυνάμεις της υποτέλειας και του εθνικισμού από τη μια πλευρά και στις λαϊκές δυνάμεις με γνήσια πατριωτικά αισθήματα και προοδευτικές τάσεις από την άλλη.

Με δεδομένο ότι τα κεντρικά στρατιωτικό-πολιτικά επιτελεία των αμερικάνων ιμπεριαλιστών απαιτούν την επιτάχυνση του εγκλωβισμού και τη στοίχιση των Δ. Βαλκανίων στην πολιτική των ΗΠΑ, έχουν αναπτύξει μια ξέφρενη δραστηριότητα στις Βαλκανικές χώρες, όπως ομολόγησε ο υφυπουργός Γουές Μήτσελ μιλώντας στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας. Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι με τον αμερικανό στρατηγό και ανώτατο διοικητή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Κέρτις Σκαπαρότι, βρίσκονται σε συνεργασία με 49 διπλωματικές αποστολές σε Ευρώπη και Ευρασία, προκειμένου «να αναπτύξουν, να συντονίσουν και να εκτελέσουν λεπτομερή σχέδια δράσης για να αποτρέψουν τις επιχειρήσεις ρώσικης επιρροής στις χώρες αυτές».

Τονίζοντας μάλιστα ότι «η βασική τους εκτίμηση είναι ότι η ρωσική επιρροή έχει εξελιχτεί πέρα από το να είναι απλώς εξωτερική ή στρατιωτική. Συμπεριλαμβάνει την επιρροή σε επιχειρήσεις που ενορχηστρώνονται από το Κρεμλίνο στην καρδιά του δυτικού κόσμου».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις και προτάσεις ειδικών νατοϊκών επιτελείων, όπως αυτού του λεγόμενου «Αμυντικού Κολλεγίου του ΝΑΤΟ», «η παρουσία των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι αναντίστοιχη των πραγματικών αναγκών που υπάρχουν, είναι ασύνδετες μεταξύ τους και περιορίζονται σε μια μικρή «δύναμη στο Κοσσυφοπέδιο» και σε γραφεία συνδέσμων σε άλλα κράτη». Με βάση τα συμπεράσματα της δεκαετίας του ’90 που κατατεμάχισαν τη Γιουγκοσλαβία και έσπειραν το θάνατο σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, το ειδικό αυτό επιτελείο προτείνει ότι «δεδομένης της αποτελεσματικότητας των ευρείας κλίμακας παρεμβάσεων του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια πριν από 20 χρόνια, είναι περίεργο το γεγονός ότι η προβολή της σταθερότητας δεν περιλαμβάνει ρητά την πιθανότητα εξάπλωσης ενός πλήρους φάσματος στρατιωτικών ικανοτήτων για να επιτρέψει επαρκώς στη Συμμαχία να αντιμετωπίσει το ευρύτερο φάσμα προκλήσεων».

Σαν αποτελεσματικό αντίμετρο λοιπόν το Κολλέγιο του ΝΑΤΟ προτείνει να αποφασιστεί και να ανακηρυχτεί το «Θέατρο Επιχειρήσεων Δυτικών Βαλκανίων υπό ένα και μόνο διοικητή του ΝΑΤΟ που θα είναι υπεύθυνος για όλες τις δραστηριότητες της Συμμαχίας στην περιοχή και μέσω του οποίου θα πρέπει να συντονίζονται οι δραστηριότητες των κρατών – μελών της Συμμαχίας».

Φυσικά ο έλεγχος και οι αποφάσεις που θα παίρνονται από τους αμερικανούς και γερμανούς αξιωματούχους δεν αφορούν μόνο το στρατιωτικό σκέλος, αλλά τον τομέα της ενέργειας, την οικονομία και κάθε δραστηριότητα που επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα αυτούς τους τομείς. Βασικός πάντα στόχος η απομόνωση της ενεργειακής δραστηριότητας της Ρωσίας, η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία και η παρεμπόδιση σε αυτή τη φάση της εμπορικής και οικονομικής διείσδυσης της Κίνας. Πετυχαίνοντας αυτό το στόχο θα φροντίσουν σταδιακά να καλύψουν το ενεργειακό κενό και να πετύχουν τη μεγαλύτερη εμπορική – οικονομική διείσδυση των δικών τους κρατών και μονοπωλίων.

Ακριβώς σε αυτά τα επικίνδυνα νατοϊκά πλαίσια, με εντολές και υπαγορεύσεις των αμερικάνων ιμπεριαλιστών – και όχι με εμπνευσμένη διπλωματία των Τσίπρα – Κοτζιά υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, εξυπηρετώντας απόλυτα την αμερικανική πολιτική και όχι βέβαια τα εθνικά συμφέροντα που επαίρεται η ντόπια υποτελής κυβέρνηση. Σε αυτά τα πλαίσια προωθούνται οι διαβουλεύσεις μεταξύ Σερβίας και Αλβανών Κοσσοβάρων, σε αυτά τα πλαίσια θα εξελιχτεί η υπόθεση της «Μεγάλης Αλβανίας». Σε αυτή τη πυριτιδαποθήκη είναι εγκλωβισμένοι οι λαοί και οι χώρες των Βαλκανίων και σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκουν οι ιμπεριαλιστές να διαμορφωθεί ο χάρτης των Δυτικών Βαλκανίων.

Αυτά τα πλαίσια και oι σχεδιασμοί μπορεί να ξεπεράσουν τα διπλωματικά επίπεδα, να εξελιχθούν σε πολεμικές συγκρούσεις ή ωμές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ή ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις. Με αυτό το μάτι πρέπει να δει ο λαός μας και οι άλλοι βαλκανικοί λαοί και να οργανώσουν σωστά τη πάλη τους και τα αντίστοιχα μέτωπα που θα χρειαστούν.

Να αγωνιστούν για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή, ενάντια σε κάθε αλλαγή των συνόρων και για την αποχώρηση όλων των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων κατοχής από τα Βαλκάνια. Τα προβλήματα που αναστατώνουν και διαιρούν όλα αυτά τα χρόνια τους λαούς των βαλκανικών χωρών μπορούν να βρουν μια μόνιμη και δίκαιη λύση μόνο αν ανατραπεί η κυριαρχία του ιμπεριαλισμού και των ντόπιων αντιδραστικών δυνάμεων που αναπαράγουν με την πολιτική τους αυτά τα προβλήματα.

Ο Παναγιώτης Κοσμάς είναι στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ