Κατά βάθος, δεν το πιστεύω ότι το έκαναν για την ονομαστική της εορτή. Οχι ότι τους έκραξε κανένας (κανένας όμως!), όχι ότι το σχολίασε κάποιος έστω κι απ’ έξω απ’ έξω (κανένας όμως!), άρα δεν χρειάζονται και καμία (καμία όμως) υποστήριξη, ωστόσο εγώ θα τη δώσω. Ετσι. Γιατί με είδα… large!

Τι έκαναν; Πάρτι. Τι πάρτι; Με τα όλα του. Με τον νοικιασμένο χώρο του στην παραλιακή, τα φουστάνια του τα χρυσοποίκιλτα, τα μποτοξάκια του τα χρυσοπληρωμένα, μέχρι και τα νύχια τους είχαν πάνω την Αρτα και τα Γιάννενα. Η Μαρίνα η Πατούλη γιόρταζε και το γιόρτασε. Αλλά εγώ πιστεύω ότι τόση χλίδα επίτηδες τη μοστράρανε ακριβώς για να δείξουν στους Τούρκους που μας πήραν την Αγια-Σοφιά ότι κι εμείς δεν βάλαμε πλερέζα και να ξοδέψουμε έχουμε και πάρτε να ’χετε. Κατάλαβες; Είχε κρυφό νόημα το προκλητικό αυτό ξεφάντωμα.

Δυο μέρες μετά, πάλι μου σενιαρίστηκαν και μου πήγαν και μου στήθηκαν στο Μάτι και φωτογραφήθηκαν κι έκαναν και δηλώσεις. Δεν θα σχολιάσω την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που δεν ξέρω τι πραγματικά νιώθει μέσα της, αλλά τουλάχιστον είχε μια αξιοπρεπή παρουσία και στις φωτογραφίες το πρόσωπό της ήταν μετρημένα λυπημένο και σοβαρό. Ενώ ο Πατούλης; Γαλάζιο (εννοείται) λινό σακάκι, πατούσι σένιο, μούσι τριών ημερών, μισάνοιχτο μάτι (μπορεί να ’ταν κι απ’ το ξενύχτι του πάρτι) και υποβλητικό βλέμμα. Και τι είπε ο μισάνοιχτος; Οτι «θα θωρακίσει» λέει την Αττική, για να μην «ξαναζήσουμε τέτοια τραγωδία». Πες το μας ντε να ησυχάσουμε. Και πες το μας όπως ξέρεις: διόλου υποκριτικά. Βαθιά ουσιαστικά.

Νόρα Ράλλη – efsyn.gr