Αλήθεια τι γίνεται με τις διευρύνσεις στη λεγόμενη κεντροαριστερά; Κόσμος πάει κι έρχεται, οι μεταγραφές και οι μετακομίσεις δίνουν και παίρνουν. Διάφορα «πολιτικά ρετάλια» χρησιμοποιούνται για να μπαλωθούν οι τρύπες στο ύφασμα του -τάχα- αριστερού πόλου. Και στη δεξιά ακροβολίζονται φασίστες και νεοφιλελεύθεροι, με τις διαφορές να είναι δυσδιάκριτες και τα πολιτικά σύνορα πορώδη, σαν σφουγγάρι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τα εθνικιστικά δεκανίκια των ΑΝΕΛ, δημιουργεί εισπηδήσεις στο ΚΙΝΑΛ (πρώην ΔΗΣΥ, Ελιά, ΠΑΣΟΚ) και οι τριγμοί είναι εμφανείς και ορατοί. Το πράγμα είναι εξηγήσιμο. Και τα δύο κόμματα πατούν στον ίδιο χώρο. Στο αστικό έδαφος τρυγούν τους μικροαστούς, μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το μαχαίρι και το πιρούνι της κυβερνητικής εξουσίας. Έτσι ήταν και το βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως θα ’λεγε ο Άμλετ του Σαίξπηρ.

▲▼▲

«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν», έγραφε το γνωστό άσμα. Αυτό θυμηθήκαμε ακούγοντας και βλέποντας την… Πολακιάδα. Όπου ο σέρτικος υπουργός νταραβερίζονταν με τον κεντρικό τραπεζίτη Γ. Στουρνάρα για να τακτοποιήσει το δάνειο των 100.000 ευρώ. Ο αράθυμος υπουργός μαγνητοφωνούσε τον Στουρνάρα, το πράγμα βγήκε στη φόρα, άλλα στελέχη του αστικού κόσμου πήραν ανάλογα δάνεια, τα κόμματα χρωστούν της Μιχαλούς, δανεικά κι αγύριστα και ο χορός καλά κρατεί. Ο απλός κόσμος το βλέπει, βιώνει τη φτώχεια, του παίρνουν το σπίτι οι τράπεζες, διάφορα «εργαλεία» βρέθηκαν για τη λαϊκή κατιούσα, οι δικαστές κάνουν το καθήκον τους. Γνωστά έργα, γνωστό σενάριο, να δούμε και πώς θ’ αντιδράσει ο απλός λαός. Για τα γνωστά, συμπαθή κι ευτραφή τετράποδα κυκλοφορεί η έκφραση πως «όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη». Οι ομοιότητες με την ιστορία είναι επιτρεπτές.

Νικηφόρος Ζερβός