Στη συνέλευση που πραγματοποίησε το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στις 10 Οκτώβρη κεντρικό ζήτημα αποτέλεσαν οι προτάσεις που έφεραν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για απεργία.

Τόσο η Αριστερή Πρωτοβουλία (παράταξη που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ), όσο και η ΕΣΑΚ (παράταξη που πρόσκειται στο ΚΚΕ), μπροστά στην ανάγκη να διεξαχθεί ένας συντονισμένος μαζικός απεργιακός αγώνας των εργαζομένων για τα αιτήματά τους και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική έθεσαν στους εργαζόμενους το δίλημμα να επιλέξουν ανάμεσα στο αν θα γίνει απεργία την 1η Νοέμβρη (πρόταση της συνδικαλιστικής παράταξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ή την 8η Νοέμβρη (πρόταση της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ). Γύρω από αυτό το δίλημμα διεξάχθηκε μια ανούσια αντιπαράθεση, που έγινε φανερό ότι καθορίζονταν από μια λογική αποσπασμένη από το τι έχει ανάγκη το εργατικό κίνημα για να απαντήσει στην παρατεταμένη αντεργατική επίθεση και από τη μικροπαραταξιακή επιδίωξη ποια δύναμη θα επιβάλει την πρότασή της.

Τελικά πλειοψήφησε το “πλαίσιο” για απεργία στις 8 Νοέμβρη. Το “πλαίσιο” που ζητούσε απεργία την 1η Νοέμβρη στήριξαν η Αριστερή Πρωτοβουλία αλλά και και η Ριστάρτ (παράταξη που πρόσκειται στη ΛΑΕ). Η δε Συνάρτηση (παράταξη που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ) υποστήριξε απεργία για την 1η Νοέμβρη, αλλά με δικό της “πλαίσιο” γιατί οι αλλαγές που ζήτησε να γίνουν στο “πλαίσιο” Αριστερής Πρωτοβουλίας – Ριστάρτ δεν έγιναν δεκτές….

Η ΕΡΓΑΣ μαζί με την Ταξική Πορεία με την παρέμβασή τους προσπάθησαν να δείξουν τον λαθεμένο και διασπαστικό προσανατολισμό των απεργιακών προτάσεων που έφεραν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη συνέλευση, προβάλλοντας την ανάγκη της μαζικής ενιαίας απάντησης των εργαζομένων στην αντεργατική επίθεση. Μοίρασαν, επίσης, στη συνέλευση την ακόλουθη προκήρυξη:

 

Κοινή ανακοίνωση ΕΡΓΑΣ και Ταξικής Πορείας

Με όπλο τους αγώνες μας να διεκδικήσουμε μισθούς και δικαιώματα

Ενώ ακόμα μετράγαμε νεκρούς στο Μάτι, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τυμπανοκρουσίες στην Ιθάκη ανακοίνωνε την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια. Στην πραγματικότητα όμως, η εξοργιστική κυβερνητική προπαγάνδα για το τέλος των μνημονίων συντρίβεται καθημερινά μπροστά στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση του λαού μας.

Η κυβέρνηση από τα τέλη του καλοκαιριού ουσιαστικά έχει βάλει τη χώρα μας στο πρόγραμμα μεταμνημονιακής ενισχυμένης εποπτείας. Συνεχίζει την εφαρμογή εκατοντάδων δυσβάσταχτων αντιλαϊκών μέτρων, όπως μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων, τη μείωση του αφορολόγητου, κι ένα νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων. Ενώ φυσικά δεν θα σταματήσουν τριμηνιαίοι έλεγχοι από τους λεγόμενους θεσμούς. Και όλα αυτά για να επιτυγχάνονται σε βάρος του λαού μας αιματηρά πλεονάσματα. Στη βάση του, το κυβερνητικό αφήγημα για το «τέλος των μνημονίων» δεν σημαίνει τίποτε άλλο πέρα από τη συνέχιση και την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής και το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας από τον ιμπεριαλισμό.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου βρίσκονται στριμωγμένοι ανάμεσα στη μέγκενη της ανεργίας και τη δυσβάσταχτη επίθεση στο οικονομικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Οι εισφορές των μηχανικών είναι στα ύψη και οι μισθοί συμπιέζονται προς τα κάτω. Όλα αυτά συμπληρώνονται από την εργοδοτική αυθαιρεσία με απολύσεις εγκύων, δακτυλικά αποτυπώματα και καταστρατήγηση κάθε δικαιώματος ελευθερίας στους εργασιακούς χώρους και επιβολή της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους εργασίας.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον και ενώ θα έπρεπε να ζητάμε τη μαζικότερη και ηχηρότερη απάντηση στα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα έχουν εξαγγελθεί όχι μια αλλά δύο απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα στον μήνα Νοέμβρη, η πρώτη από τον “συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων” για 1η Νοεμβρίου και η δεύτερη από το ΠΑΜΕ για 8η Νοεμβρίου.

Είναι κατανοητό ότι καμία από τις δύο δυνάμεις δεν θέλει να εξυπηρετήσει τη μαζική και ενιαία απάντηση των εργαζομένων, αλλά η κάθε μία το δικό της πολιτικό σχέδιο.

Η επικείμενη απεργία, όποια μέρα τελικά και αν αποφασίσει το σωματείο να την κηρύξει, δεν προτάσσει την απάντηση στα αντιλαϊκά, αντεργατικά μέτρα, αλλά την κόντρα μεταξύ των δυνάμεων που εκπροσωπούν τα “πρωτοβάθμια” και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ που στον ορίζοντα μάλιστα βλέπουν και εκλογές.

Είναι σαφές ότι είναι αναγκαίες οι απεργιακές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αυτό που δεν είναι αναγκαίο είναι άλλη μια αφορμή για να διασπαστούν οι εργαζόμενοι.

Αναγκαίο σήμερα είναι να προσπαθήσει το σωματείο να ανοίξει το ζήτημα της επίθεσης, της Συλλογικής σύμβασης και των αντιλαϊκών μέτρων στους εργαζόμενους. Να κινηθεί δηλαδή πραγματικά στη βάση του σωματείου και όχι να διακηρύττει απεργίες «από τα κάτω» έχοντας πάρει αποφάσεις από τα πολύ πάνω ή απεργίες με τα ολοκληρωμένα πλαίσια των αναγκών μας που καταλήγουν σε προτάσεις νόμου στο αστικό κοινοβούλιο.

Για την ΕΡΓΑΣ και την Ταξική Πορεία το επίδικο είναι να απαντήσουμε με πραγματικά μαζικούς όρους στην αντιλαϊκή πολιτική και το βάθεμα της εξάρτησης, που τόσο αυτή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν φέρει. Για μας, το σωματείο πρέπει να δουλεύει ώστε να υπάρξει ένας ενιαίος και συντονισμένος αγώνας σωματείων και εργαζομένων με στόχο την απόκρουση και ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων. Το σωματείο Μισθωτών Τεχνικών άμεσα να επεξεργαστεί πρόγραμμα δράσεων και κινητοποιήσεων για να ανοίξει το ζήτημα της συλλογικής σύμβασης στους συναδέλφους του κλάδου έτσι ώστε να συμβάλει στην ενιαία έκφραση των εργαζομένων.

– Ενιαίος μαζικός αγώνας ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα

– Συσπείρωση και αγώνας για την υπογραφή ΣΣΕ με αύξηση των μισθών

– Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας

 

ΕΡΓΑΣ – Ταξική Πορεία