Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από εκεί που δρομολογούσε μια προπαγάνδα εξωραϊσμού του έργου της, προσανατολισμένη στις επερχόμενες εκλογές, βρίσκεται αντιμέτωπη με ρήγματα στο εσωτερικό της (παραίτηση Κοτζιά, αντιπαραθέσεις με τον συνεταίρο Π.Καμμένο), με τριβές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με εντάσεις που προκαλεί το άνοιγμα θεμάτων εθνικής κυριαρχίας (επέκταση αιγιαλίτιδας ζώνης, πολιτική της πλήρους παράδοσης της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς), με αναταράξεις στην οικονομία (τραπεζική κρίση), με αντιδράσεις που προκαλεί ο νέος ληστρικότερος κρατικός Προϋ­πολογισμός για το 2019. Η προσπάθειά της να αντιμε­τωπίσει αυτά τα προβλήματα και να ανακόψει το δυσμενές γι’ αυτήν κλίμα εστιάζεται σε μια εντεινόμενη παραπλανητική παρουσίαση των αποτελεσμάτων της πολιτικής της.

Στο ζωτικό οικονομικό θέμα που βαραίνει κατ’ εξοχήν τον ελληνικό λαό, με ηχηρές δημαγωγίες ότι πρώτη φορά το 2019 θα εφαρμοσθεί “όχι ένας προϋπολογισμός λιτότητας” αλλά ένας “ προϋπολογισμός δημοσιονομικής επέκτασης” με μικροεξαγγελίες για μοίρασμα κάποιων οικονομικών ψίχουλων, και κυρίως με την απόκρυψη του μεγάλου δάσους των οικονομικών βαρών που είναι φορτωμένος ο ελληνικός λαός (καθώς διατηρεί άθικτους τους μνημονιακούς νόμους) αλλά και των πρόσθετων που θα επιβάλει το 2019, επιδιώκει να δημιουργήσει την εντύπωση “αλλαγής σελίδας” στην οικονομική ζωή του. Για τη στήριξη αυτής της εντύπωσης εφευρέθηκε και το κυβερνητικό τρικ για τα “δυο σενάρια” του προσχεδίου κρατικού Προϋπολογισμού, το ένα με αναστολή περικοπής των συντάξεων και το άλλο χωρίς την περικοπή, που κατέθεσε η κυβέρνηση όχι κατευθείαν στη Βουλή αλλά στην επιτροπεία της ΕΕ για να πάρει πρώτα την έγκρισή της. Διαδικασία που δείχνει πόσο ψευδής είναι και ο επαναλαμβανόμενος δημαγωγικός ισχυρισμός του Αλ.Τσίπρα για “ανάκτηση της ανεξαρτησίας” της χώρας να “σχεδιάζει και να χαράζει” την οικονομική πολιτική της. Όπως ψευδής είναι και ο κυβερνητικός ισχυρισμός πως η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε “νέα φάση” και “καθιερώνεται ως μία δυναμική οικονομία”, όπως ξαναείπε ο Αλ.Τσίπρας σε πρόσφατη ομιλία του λίγες μόνο μέρες μετά το ταρακούνημα του ελληνικού χρηματιστηρίου και του ελληνικού τραπεζικού συστήματος που προκάλεσε συναγερμό στην κυβέρνηση και που έδειξε τη συνεχιζόμενη βαριά καχεξία της ελληνικής οικονομίας.

Και ακόμα πιο ψευδής ο ισχυρισμός ότι ο κρατικός Προϋπολογισμός για το 2019 ότι δεν είναι “προϋπολογισμός λιτότητας”, αλλά ότι “μετά από 8 χρόνια ανοίγει τον δρόμο για πιο αισιόδοξες μέρες για τον ελληνικό λαό». Κι αυτό λέγεται όταν τα ίδια τα στοιχεία του κυβερνητικού προσχεδίου του προϋπολογισμού προβλέπουν αυξημένη οικονομική αφαίμαξη για το 2019, με τον ελληνικό λαό να πληρώνει 1,2 δις περισσότερους φόρους σε σχέση με το 2018 και με τις κρατικές κοινωνικές δαπάνες που μειώθηκαν κατά 10δις από το 2015 έως το 2018 να μειώνονται ακόμα περισσότερο, κατά μισό δις ευρώ το 2019. Όσον αφορά το “σενάριο μη περικοπής των συντάξεων το 2019”, με το οποίο το κυβερνητικό επιτελείο επιχειρεί να φορέσει μανδύα “φιλολαϊκότητας” στο νέο σκληρότερο αντιλαϊκό Προϋπολογισμό του 2019, πέρα από το ότι τελεί υπό την τελική κρίση της ΕΕ, στην πραγματικότητα αποτελεί μια απόπειρα εξαπάτησης των συνταξιούχων και του ελληνικού λαού με ψηφοθηρική σκοπιμότητα. Γιατί δεν αποτελεί σενάριο ματαίωσης των περικοπών συντάξεων (κάτι που θα προϋπόθετε κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου του Κατρούγκαλου, πράγμα που δεν κάνει η κυβέρνηση) αφού ακόμα και αν το προκρίνει η ΕΕ, θα πρόκειται για μια προσωρινή αναστολή περικοπής των συντάξεων, μια μετάθεση της περικοπής για λίγο αργότερα (αυτό που θα ήθελε η κυβέρνηση για να περάσει το σκόπελο των εκλογών χωρίς να υποχρεωθεί πριν να κάνει μια τέτοια περικοπή), με αντίτιμο ένα ισοδύναμο οικονομικά κόψιμο “κοινωνικών μερισμάτων” που συμπεριλαμβάνονται στο προσχέδιο του κρατικού Προϋπολογισμού. Με άλλα λόγια τα λεφτά που θέλουν να πάρουν η κυβέρνηση και οι δανειστές από τον ελληνικό λαό, και αν προσωρινά δεν επιλέξουν να τα πάρουν από το κονδύλι των συντάξεων, θα τα πάρουν από άλλο κοινωνικό κονδύλι. Το οικονομικό στράγγισμα, δηλαδή, λαϊκών στρωμάτων στο ύψος που θέλουν με τη μια ή την άλλη μορφή θα το κάνουν.