Μεγάλη πικρία και αναστάτωση υπάρχει στους εκπαιδευτικούς με ειδικές ανάγκες με τις ξαφνικές αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας σε βάρος τους.

Όπως επισημαίνουν, η νέα εγκύκλιος καταργεί όλα τα κοινωνικά κριτήρια που αφορούσαν την τοποθέτηση των αναπληρωτών στα σχολεία, χωρίς να εξαιρεί ούτε τους εκπαιδευτικούς με σκλήρυνση κατά πλάκας και μεσογειακή αναιμία, οι οποίοι είχαν προτεραιότητα στην τοποθέτηση όπως επίσης καταργεί και την προτεραιότητα στην τοποθέτηση που είχαν οι γονείς με ανάπηρο τέκνο.

Με το ΦΕΚ B 3344 – 10.08.2020 και την υπ. αριθμ. 104627/ΓΔ5 υπουργική απόφαση καταργούνται όλα τα κοινωνικά κριτήρια που αφορούσαν την τοποθέτηση των αναπληρωτών στα σχολεία, χωρίς να εξαιρούνται ούτε οι εκπαιδευτικούς με σκλήρυνση κατά πλάκας και μεσογειακή αναιμία, οι οποίοι είχαν προτεραιότητα στην τοποθέτηση. Επίσης καταργείται και η προτεραιότητα στην τοποθέτηση που είχαν οι γονείς με ανάπηρο τέκνο. Λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι παραπάνω κατηγορίες εκπαιδευτικών, ο νομοθέτης τους είχε προστατεύσει ώστε να μην τοποθετούνται σε απομακρυσμένα και δυσπρόσιτα μέρη.

Μετά την κατάργηση των παραπάνω διατάξεων με ποιον τρόπον θα εξασφαλιστεί ότι ένας εκπαιδευτικός με μεσογειακή αναιμία δεν θα τοποθετηθεί σ’ ένα απομακρυσμένο μέρος αλλά αντιθέτως θα τοποθετηθεί σ’ ένα προσβάσιμο μέρος που θα μπορεί να πηγαίνει για τις τακτικές του μεταγγίσεις; Το Υπουργείο Παιδείας, ένα υπουργείο το οποίο θα πρέπει να δείχνει με έμπρακτο τρόπο την αλληλεγγύη στις ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες εκπαιδευτικών και να μην τις αγνοεί επιδεικτικά και συστηματικά, με ποιόν τρόπο ακριβώς θα προστατεύσει τις ομάδες αυτές;

Οι εκπαιδευτικοί σημειώνουν στην Επιστολή τους στην Υπουργό Παιδείας τα παρακάτω: Θεωρούμε ότι πλέον το «τρένο» της πολιτικής σας και των νομοθετημάτων σας έχει εκτροχιαστεί πλήρως από τις «ράγες» της ορθής κοινωνικής πολιτικής. Η ιστορία κύρια Υπουργέ εάν ποτέ θελήσετε να ακούσετε την «πραγματική αλήθεια» μας χτυπά αλύπητα από το 2014 με την κατάργηση του Πίνακα Α (το τελευταίο, αληθινό ευεργέτημα για τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία). Από εκεί και έπειτα ενώ όλος ο κόσμος εξελίσσεται, προοδεύει, καταργεί τις προκαταλήψεις και τον φόβο για το διαφορετικό, συμπεριλαμβάνει στο κοινωνικό γίγνεσθαι την αναπηρία γιατί κυρία Υπουργέ να φτάνουμε στο σημείο να επηρεαζόμαστε από παραφιλολογίες και ψευδείς αναφορές οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να τροφοδοτούν τον κοινωνικό αυτοματισμό ; Γιατί να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, όπου μια ομάδα εκπαιδευτικών να στέλνει κραυγή απελπισίας για το αυτονόητο, την συμπερίληψη ! Βαδίζετέ σε σκοτεινά και επικίνδυνα μονοπάτια τα οποία είναι συνδεδεμένα χαλεπούς καιρούς και όχι με την εποχή στην οποία βαδίζουμε!»

Κραυγή αγωνίας από τους Εκπαιδευτικούς-Γονείς παιδιών με Αναπηρία

Παράλληλα οι εκπαιδευτικοί γονείς παιδιών με αναπηρία αδυνατούν να εργαστούν και έχουν ως βασικό αίτημα τους την τροποποίησή της απόφασης 4589/2019, η οποία τους υποχρεώνει σε 2ετή παραμονή στον τόπο διορισμού χωρίς κανένα δικαίωμα απόσπασης ή μετάθεσης. Διαφορετικά, κάνουν λόγω για αναγκαστική απόσυρση από όποια εργασιακή δραστηριότητα ως εκπαιδευτικοί.

Σε Επιστολή τους στον Πρωθυπουργό επισημαίνουν, ανάμεσα σε άλλα ότι χωρίς καμία προειδοποίηση, ζύμωση, συνάντηση κοινωνικών ομάδων έγιναν μάρτυρες της πιο επαίσχυντης υπουργικής απόφασης, η οποία τους οδηγεί αποκλειστικά στην απόσυρση από όποια εργασιακή δραστηριότητα ως εκπαιδευτικοί.

Συγκεκριμένα, εκδόθηκε η υπ. αριθμ. 104627/ΓΔ5/10-08-2020 από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, η οποία στην παρ. 10α αρθ. 5 ορίζει και τον τρόπο τοποθέτησης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Στο τρόπο λοιπόν δεν ορίζεται κάποια διαφοροποίηση στους Εκπαιδευτικούς Γονείς Παιδιών με Αναπηρία ούτε στους Εκπαιδευτικούς ΑΜΕΑ, προφανώς εκτιμώντας ότι το κοινωνικό κριτήριο έχει μοριοδοτηθεί για την κατάταξη στον πίνακα διορισθέντων – αναπληρωτών οπότε όλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο στην τοποθέτηση.

Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο άνισο από την ίση αντιμετώπιση άνισων, όταν μάλιστα είναι σε όλους γνωστές οι υποχρεώσεις που πηγάζουν ευθέως από το συνταγματικό κείμενο για τον κοινό νομοθέτη αλλά και για τη διοίκηση σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση που οφείλει να έχει απέναντι σε πολίτες με αναπηρίες. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του Συντάγματος τα άτομα με αναπηρίες ή ειδικές ανάγκες πρέπει να τυγχάνουν ειδικής κρατικής φροντίδας. Με την παρ. 6 μάλιστα του αυτού άρθρου ορίζεται ότι «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν ιδιαίτερων προστατευτικών μέτρων από το Κράτος που να εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας».

«Πώς είναι δυνατόν», σημειώνουν οι εκπαιδευτικοί γονείς με αναπηρία, «να εξηγούμε ξανά και ξανά τις συνθήκες διαβίωσης μας οι οποίες κατά κύριο λόγο έχουν να κάνουν με την ΥΓΕΙΑ των παιδιών μας – πόσο μάλλον τώρα μέσα στην επικίνδυνη εποχή της πανδημίας – νιώθουμε ότι γινόμαστε επαίτες του αυτονόητου. Πώς είναι δυνατόν ένας γονέας παιδιού με αυτισμό ή συγγενή καρδιοπάθεια ή καρκίνο ή εγκεφαλική παράλυση κ.ο.κ. – δεν υπάρχει τελειωμός στη λίστα – να βρεθεί ως αναπληρωτής ή μόνιμος σε ένα χωριό μακριά από κέντρα περίθαλψης ή νοσοκομεία;»

Πώς είναι δυνατόν αυτές τις εύλογες απορίες να μην τις είχε ο εμπνευστής αυτής της απόφασης όταν είναι γνωστά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς με παιδιά με αναπηρία;

Πρακτικά η παραπάνω απόφαση αποτελεί ταφόπλακα για τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία ή γονείς παιδιών με αναπηρία.

Χρήστος Κάτσικας