γράφει ο Δημήτρης Αναστασίου (ανάρτηση στο fb)

Την Κυριακή, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντήθηκαν στο Λονδίνο, με επικεφαλής τον Κιρ Στάρμερ, για να συζητήσουν ένα «σχέδιο ειρήνης» για την Ουκρανία. Το αποτέλεσμα; Περισσότερα όπλα, αυξημένες αμυντικές δαπάνες και πιθανή αποστολή στρατευμάτων.

Την επόμενη μέρα, οι αγορές πήραν το μήνυμα και οι μετοχές της πολεμικής βιομηχανίας εκτοξεύτηκαν:

1.  Rheinmetall (Γερμανία): +13,7% τη Δευτέρα (+85% φέτος, +1000% από τον Φεβ. 2022) 🚀

2. BAE Systems (Ην. Βασίλειο): +15% (+40% φέτος)

3.  Thales (Γαλλία): +16% (+60% φέτος)

4. Leonardo (Ιταλία): +16% (+72% φέτος)

5. Saab (Σουηδία): +11,6% (+52% φέτος)

Στη Γερμανία, οι Χριστιανοδημοκράτες του Φρίντριχ Μερτς και οι Σοσιαλδημοκράτες φαίνεται να συμφωνούν απόλυτα στον στόχο των 400 δισ. ευρώ για την άμυνα. Μάλιστα, αυτό μπορεί να περάσει από την παρούσα Βουλή με τη στήριξη των Πρασίνων. Και σαν να μην έφτανε αυτό, συζητούν ακόμη και τη χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών (φρένο χρέους) -κάτι που στην Ελληνική δημοσιονομική κρίση και μέχρι πρόσφατα ήταν ταμπού..

Μικρή λεπτομέρεια: Κανένα κόμμα στη Γερμανία δεν είπε προεκλογικά ότι σκοπεύει να επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην πολεμική βιομηχανία. Οι πολίτες δεν ερωτήθηκαν, αλλά οι μεγαλοεπενδυτές το είχαν ήδη προεξοφλήσει.

Παράλληλα, ο Εμανουέλ Μακρόν προτείνει την αύξηση των αμυντικών δαπανών στην Ευρώπη στο 3 με 3,5% του ΑΕΠ, τονίζοντας την ανάγκη για τουλάχιστον 200 δισ. ευρώ σε επενδύσεις για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνας. Και για να δικαιολογήσει αυτή την κλιμάκωση, επιδίδεται σε ρωσοφοβικές δηλώσεις, προειδοποιώντας για ρωσικές βλέψεις στη Μολδαβία και τη Ρουμανία.

Τυχαίο; Κάθε άλλο. Όταν ζητάς από τους Ευρωπαίους πολίτες να δεχτούν ότι η άμυνα πρέπει να προηγείται του κοινωνικού κράτους, είναι χρήσιμο να τους τρομοκρατήσεις πρώτα. Ας θυμηθούμε ότι πριν από λίγο καιρό ο Μακρόν μιλούσε για την ανάγκη «διαλόγου» με τη Ρωσία. Σήμερα, που το Παρίσι θέλει να επιβάλει την ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας, η ρητορική του αλλάζει δραματικά.

Η Ευρώπη αλλάζει προτεραιότητες: Οι στρατιωτικές δαπάνες μετατρέπονται σε βασικό μοχλό ανάπτυξης, επιβεβαιώνοντας τον τρίτο άξονα της Έκθεσης Ντράγκι.  Ανεξάρτητα από το αν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς εξαιρεθούν από το φρένο χρέους ή αν αυτό αναμορφωθεί, στο τέλος οι πιέσεις θα στραφούν αλλού: στους μισθούς, τις συντάξεις και στο κοινωνικό κράτος.