Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη συμφωνία και των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων, συμμετέχει στη μεγαλύτερη αμερικανονατοϊκή άσκηση των τελευταίων δεκαετιών, στην άσκηση Trident Juncture 2018, με πολεμικά αεροσκάφη και ειδικευμένο στρατιωτικό προσωπικό σε επιτελικές θέσεις.

Τι σημαίνει όμως η συμμετοχή μας σε μια τέτοια άσκηση; Τι σημαίνει η στρατηγική συμμαχία της Ελλάδας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό; Τι σημαίνει, όχι απλά η προσχώρηση μια – δυο στρατιωτικών βάσεων, αλλά η μετατροπή της χώρας σε ένα επιθετικό πολεμικό ορμητήριο; Τι σημαίνει για το λαό και τη χώρα  η αναβάθμιση της Ελλάδας στα σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού;

Τα ηγετικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας το πρώτο διάστημα που πήραν την κυβερνητική εξουσία φρόντιζαν να κρύβουν τις υπόγειες συνεννοήσεις με την αμερικανική ηγεσία και την πρόθεσή τους να ενταχθούν στη φιλοπόλεμη τυχοδιωκτική συμμαχία δίνοντας γη και ύδωρ και όλη τη χώρα στις διαθέσεις των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Εξαπατούσαν το λαό μας και δημαγωγούσαν για την εφαρμογή, τάχα, μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Ήταν αρκετά δύσκολο σε κείνη τη φάση να εξαγγείλουν πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα πρέπει να γίνει στρατηγικός σύμμαχος της Ελλάδας.

Ο απόηχος των συνθημάτων των αντιαμερικανικών-αντινατοϊκών   διαδηλώσεων, ακόμα και από τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκκωφαντικός-αποφασιστικός. «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, Έξω οι βάσεις από την Ελλάδα, Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ» ήταν τα κυρίαρχα συνθήματα σε επετείους όπως του Πολυτεχνείου, και στις μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις της δεκαετίας του 2000.

Όμως αδίστακτα και κυνικά ο Τσίπρας και τα επιτελικά στελέχη του συνέχισαν να προετοιμάζουν το έδαφος για την πιο στενή πρόσδεση στο άρμα του  αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί από την ωμή επέμβαση των δυτικοευρωπαϊκών ισχυρών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, τις ανάγκες του λαού για την καθημερινή του επιβίωση με τα μνημόνια, που το τρίτο οι ίδιοι υπόγραψαν και εφάρμοσαν μέχρι την τελευταία τελεία, έμπασαν με φόρα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στη χώρα.

Αρχικά «ψιθυριστά», σε χαμηλούς τόνους καλλιεργούσαν την ιδέα πως η αμερικανική κυβέρνηση βοηθά την Ελλάδα απέναντι στους Ευρωπαίους συμμάχους και πως αρκετές «κατακτήσεις» ήταν αποτέλεσμα των παρεμβάσεών της. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ο Τσίπρας αισθάνθηκε «ώριμος», και διαπίστωσε πως μέσα σε πολύ μικρό διάστημα ο Τραμπ μεταλλάχτηκε από «συμφορά» που θα μας εύρισκε αν κέρδιζε τις εκλογές, και έγινε ένας σύμμαχος με «κοινές αρχές».

Από κει και πέρα η Ελλάδα άρχισε να γίνεται ένας «στρατηγικός εταίρος» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, μετατράπηκε σε ένα «φυτώριο» στρατιωτικών βάσεων, ολόκληρη σε μια αμερικανική στρατιωτική βάση και ορμητήριο για τους επιθετικούς τυχοδιωκτισμούς των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών.

Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την πολιτική του πήρε κι αυτή στροφή 180ο. Με τη  «βοήθεια» των Αμερικάνων, τις “επενδύσεις” που είναι στα σκαριά, με την αξιοποίηση των υποδομών της, την εκμετάλλευση της γεωγραφικής της θέσης η Ελλάδα θα εξελιχθεί σε μια ανθούσα ισχυρή οικονομία με πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια. Σύμφωνα πάντα με αυτή την προπαγάνδα θα γίνει ενεργειακός κόμβος Ανατολής – Δύσης, Α. Μεσογείου και Ευρώπης και άλλα παρόμοια. Όσον αφορά την παρουσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού θα ενισχύει την Ελλάδα σαν χώρα ασφάλειας και σταθερότητας. Φυσικά όλα αυτά βρίσκονται στην προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ και μακριά από την πραγματικότητα.

Σχετικά με την Τουρκία, η ενίσχυση της παρουσίας των αμερικανονατοϊκών δυνάμεων κάθε άλλο παρά βάζει φρένο στις διεκδικήσεις του Ερντογάν. Οι διεκδικήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ακόμα και εδαφών, όλο και πιο έντονες γίνονται. Πολύ περισσότερο τώρα που η Τουρκία «παίζει» διπλό παιχνίδι με τους Αμερικάνους και τη Ρωσία.  Όσο για τις αναμενόμενες επενδύσεις, ακόμα και αν πραγματοποιηθούν, αυτοί που θα βγουν κερδισμένοι είναι τα  αμερικανικά μονοπώλια. Το σοβαρό­τερο και το πιο κρίσιμο ζήτημα είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μία βάση ορμητήριο και θα αποτελέσει το βασικότερο στόχο σε περίπτωση κρίσης είτε στην περιοχή των Δ. Βαλκανίων, είτε της Α. Μεσογείου είτε του Βόσπορου.

Οι δηλώσεις από τον Πούτιν και τους ρώσους αξιωματούχους που αναφέρονται στο παραπάνω κείμενο,  δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνείες και διπλωματικούς χειρισμούς.  Ανάλογες ήταν και οι δηλώσεις του Ρώσου υπουργού Άμυνας στον Π. Καμ­μένο κατά την επίσκεψή του στη Ρωσία.

Βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα πως η παρουσία των αμερικανονατοϊκών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, στα επίπεδα μάλιστα που προχωρούν, όχι μόνο δεν αποτελούν ασπίδα για το λαό και τη χώρα μας, αλλά αντίθετα γίνονται «μαγνήτης» που θα δεχτεί ισχυρά στρατιωτικά κτυπήματα, ιδιαίτερα σε περίπτωση που η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης των  μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων λά­βει ανυπολόγιστη ένταση. Σε μια φάση μάλιστα όπου η διαμόρφωση των αντίπαλων στρατοπέδων  μέρα με τη μέρα σχηματίζεται πιο κα­θαρά.

Ο λαός μας κάθε άλλο παρά θα ήθελε να βρεθεί στο ίδιο μέτωπο με  μια χώρα που τόσα δεινά έχει σπείρει στη χώρα μας και που  προοιωνίζονται κι άλλα. Οι στόχοι για το λαό μας πρέπει να μείνουν αταλάντευτα σταθεροί και στην επέτειο του Πολυτεχνείου να βροντοφωνάξουμε: « Έξω οι βάσεις και τα πυρηνικά, Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι».

πηγή: Λαϊκός Δρόμος