γράφει ο Κώστας Κάππας

Ρυθμίζουμε τον κοινωνικό φακό των ματιών μας να διακρίνει καθαρά τον Σπάρτακο και τον Ιησού, την Ιφιγένεια, τον Λεωνίδα, τον Κολοκοτρώνη, τον Λαμπράκη ή τον Μπελογιάννη. Θολώνει όμως η εικόνα με τους δεκάδες χιλιάδες δούλους που εξεγέρθηκαν και σταυρώθηκαν όλοι μαζί, τις καθημερινές γυναικοκτονίες στην Αρχαία Ελλάδα, τους 700 Πλαταιείς στις Θερμοπύλες και τους Μεσσήνιους είλωτες στην Σπάρτη, τους σφαγμένους της Χίου από τον Οθωμανικό στρατό, τους φακελωμένους επειδή διάβαζαν Ριζοσπάστη ή Αυγή, τα βασανιστήρια των εξορισμένων στην Γυάρο και στην Μακρόνησο, τους χιλιάδες του Πολυτεχνείου και της Χούντας που δεν εξαργύρωσαν την αντίστασή τους. Συγκινούμαστε, θυμώνουμε, αφρίζουμε, υπογράφουμε, διαδίδουμε, διαδηλώνουμε όταν: Το ανάλγητο και εκδικητικό κράτος παρατάει να πεθάνει τον απεργό πείνας βαρυποινίτη Βασίλη Δημάκη, ο οποίος διεκδικούσε το δικαίωμά του στην μόρφωση. Υπουργοί με σκοτεινά κίνητρα διαρρέουν την διεύθυνση και το όνομα του 12χρονου παιδιού που εξέδιδε δικό τους έμπορος ανθρώπων και ταυτόχρονα μπλοκάρουν κάθε διαρροή ονομάτων υψηλόβαθμων αστών βιαστών. Οι κατ’ εικόνα και ομοίωση του κράτους – δολοφόνου, κυρ-Παντελήδες (Ράμπο για την περίσταση) σκοτώνουν με κλωτσιές τον Ζακ και όλοι, καθάρματα με πολιτικά και ένστολοι νταήδες, είναι εκτός φυλακής. Βιάζουν οι ανθρωποφύλακες νέα κοπέλα σε αστυνομικό τμήμα της πρωτεύουσας, την πετάνε στον δρόμο αιμόφυρτη και χωρίς να ντραπούν, δηλώνουν ότι “τα ‘θελε, για να εκπληρώσει μία σεξουαλική φαντασίωσή της, σεξ με μπάτσους μέσα στο Τμήμα”. “Χρυσοί νεολαίοι” των κηφήνων της “ανώτερης τάξης” ναρκώνουν νέα γυναίκα σε πολυτελές ξενοδοχείο, την βιάζουν ομαδικά και βάζουν την Δικαιοσύνη τους, να τους ξελασπώσει. Το παρακράτος του αστικού κράτους δολοφονεί τον Καραϊβάζ και αφήνει προκήρυξη πάνω στο αίμα του, με ασυναρτησίες ανάληψης της ευθύνης από δήθεν επαναστατική οργάνωση. Έρευνα δεν ξεκίνησε ποτέ. Το επιβεβαιώνω κάθε μέρα στα ΜΜΕ, στις καθημερινές επαφές, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ναι, έχουμε δημοκρατική συνείδηση και ενσυναίσθηση και αναμενόμενο να επαναστατούμε για όλες αυτές τις αδικίες. Αυτό όμως που ακυρώνει εν μέρει την ιδανική εικόνα που έχουμε για τα αγωνιστικά διαπιστευτήριά μας, είναι η παρατήρηση ότι η ευαισθησία μας εκδηλώνεται μόνο σε ότι έχουμε γνώση (προφανώς), αλλά και σε ότι αγγίζει μόνο άμεσα το κοινωνικό μας περιβάλλον και τον ψυχισμό μας. Οι περισσότεροι αγνοούμε ότι: Δεκάδες χιλιάδες κοριτσόπουλα (και εκατοντάδες ανήλικα και 12χρονα μεταξύ αυτών) βιάζονται καθημερινά στα πορνεία της χώρας και σε οικίες υπεράνω υποψίας. 1,5 εκατομμύρια έλληνες επιβήτορες ετησίως στα καταγώγια με τα κόκκινα λαμπιόνια, 300 χιλιάδες μόνιμοι πελάτες. Τα ναυπηγεία έχουν μετατραπεί επίσημα ή ανεπίσημα σε “Ειδική Οικονομική Ζώνη” όπου δεν ισχύει η επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ούτε κ’ αν η ελληνική εργατική νομοθεσία (κατάργηση δώρων, παροχών, ειδικοτήτων, κ.α.). Το 9% των παιδιών στη χώρα μας, δεν έχει τη δυνατότητα να απολαύσει ούτε ένα γεύμα με πρωτεΐνη (πριν την κρίση 4%). Επιπλέον, το 14% των παιδιών αδυνατεί να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό με κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι κάθε δεύτερη ημέρα, με αποτέλεσμα να υποσιτίζεται. 

Τα πληρώματα των πλοίων στις εσωτερικές γραμμές, λόγω έναρξης της τουριστικής περιόδου, άρχισαν ήδη να δουλεύουν 15ωρα καθημερινά, χωρίς ρεπό. Άρχισαν και στην Ελλάδα κάποιοι εργοδότες να απαιτούν οι εργαζόμενοι να φορούν pampers, για να μην χάνουν χρόνο από την δουλειά, πηγαίνοντας στην τουαλέτα. Απολύονται εκατοντάδες εργαζόμενοι στα “Πετρέλαια Καβάλας”, για να δοθούν οι δουλειές σε εργολάβους. Στις Σκουριές της Χαλκιδικής , η καναδική μεταλλευτική εταιρεία “Ελληνικός Χρυσός Α. Ε.” δηλητηριάζει σε εξωφρενικό βαθμό την γη, αποψιλώνει τα δάση. Οι οικοδόμοι, λόγω των ελλιπών μέτρων ασφάλειας, της εντατικοποίησης και της υποστελέχωσης, μετρούν 1 νεκρό ανά 5 ημέρες και 100δες βαριά και ελαφρά τραυματίες. Οι καθηγητές στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση που πρόσκεινται στην ΝΔ, πήραν όλοι άριστα στις πρόσφατες κρίσεις για τις εξελίξεις σε θέσεις Διευθυντών. Θα βαθμολογούν με την σειρά τους, τους καθηγητές που δεν πρόσκεινται στην ΝΔ. Οι ιερείς δημόσιοι υπάλληλοι είναι περισσότεροι από τους δημόσιους ιατρούς. Σε κοσμικό νησί, σε ξενοδοχείο με 1000 -3000 ευρώ / δωμάτιο / ημέρα, η πινακίδα στο υπόγειο αφορά στο πρόγευμα που δικαιούται το προσωπικό και γράφει “Δικαιούσαι μία φέτα

μορταδέλα και μια φέτα τυρί. Εάν πάρεις επιπλέον φέτα, θα λείψει από κάποιον άλλο συνάδελφο”. Η ΛΑΡΚΟ και ο λιγνίτης αργοπεθαίνουν, οι εργαζόμενοι στέλνουν γράμμα στην Βουλή, για μικρή χρηματική ενίσχυση, να βγάλουν τον μήνα…

Τα παιδο-ογκολογικά τμήματα των νοσοκομείων αποσπώνται από το Δημόσιο και γίνονται ΝΠΙΔ (Ιδιωτικές Επιχειρήσεις). Ο κ. Πλεύρης δήλωσε ότι ΟΛΑ τα νοσοκομεία θα γίνουν άμεσα ΝΠΙΔ. Ο παιδικός καρκίνος γίνεται κερδοφόρα επιχείρηση για τους ιδιώτες και το ΕΣΥ διαλύεται.

Η μέριμνα (εκπαίδευση, περίθαλψη και εργασιακή διασφάλιση) για άτομα με σωματικές αδυναμίες, παραπληγικούς ή προβλήματα ψυχικής υγείας ευρίσκεται σε αξιοθρήνητα επίπεδα. Σπανίζουν ή κλείνουν τα ειδικά σχολεία. Η Φυσική Ιατρική και η Αποκατάσταση έχει αφεθεί εντελώς και πλήρως, στα χέρια των ιδιωτών.

 Διαλύουν το ΚΕΘΕΑ και γενικότερα τις δομές κ οινωνικής επανένταξης των ουσιοεξαρτώμενων. Ξεμπερδεύουν παρέχοντας μεθαδόνη για συντήρηση νέων παιδιών σε καθεστώς ζόμπι και όχι για απεξάρτηση. Η Διοίκηση της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) εφαρμόζει εξοντωτικό και εξευτελιστικό ποινολόγιο στους ανέργους, για να βρίσκει δικαιολογίες να διακόπτει το βοήθημα σε αυτούς. Οι νέοι των εποχικών επαγγελμάτων (τουρισμός, γεωργία, οικοδομή, κ.α.) δεν θα θεμελιώσουν ποτέ σύνταξη, είτε λόγω ανεπαρκών μεροκάματων ή το συνηθέστερο λειψά ένσημα από τους εργοδότες.

Περισσότερα από το 50% των σχολικών κτιρίων είναι κτισμένα πριν από 40-50 χρόνια, με τον αντισεισμικό κανονισμό και την ποιότητα ασφάλειας και ανέσεων της εποχής εκείνης. Και άλλα πολλά και άγνωστα… Δεν αναφέρομαι στα κόκκινα δάνεια, στην ανεργία, στην αστεγία, στην επίθεση στην Τέχνη, στους μισθούς πείνας, στην εγκληματικότητα, στις νατοϊκές βάσεις και στην εμπλοκή μας στον ρωσο-ουκρανο-νατοϊκό πόλεμο. Θεωρώ ότι αυτά μας είναι ήδη γνωστά. 

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, τα εργατικά συνδικάτα, οι υγειονομικοί, οι ενώσεις κατοίκων, ασθενών, γονέων, γυναικών, κ.α., διαμαρτύρονται, παλεύουν, καταγγέλλουν, απεργούν, μηνύουν, μηνύονται, δέρνονται, απολύονται, φυλακίζονται, συσπειρώνουν, κερδίζουν και χάνουν, κρατούν όμως πάντα ζωντανή την ελπίδα. Δεν θα τους δείτε ποτέ στην τηλεόραση, δεν τους καλούν οι Πορτοσάλτες γιατί πρέπει να μείνουν αόρατοι, να μην χαλάνε το αφήγημα.

Η ανέγερση των Πυραμίδων και της Ακρόπολης, τα βασανιστήρια του Μεσαίωνα, η κατοχική πείνα, η καταστροφή των γερμανικών στρατιών στο Στάλινγκραντ, οι στρατηγικοί βιασμοί στην Αφρική και το trafficking στην Ευρώπη, οι θάνατοι από παράνομες αμβλώσεις, η εξαθλίωση κατά την οικονομική κρίση, οι θάνατοι από Covid-9 αλλά και τα τεχνολογικά επιτεύγματα έχουν μαζική βάση. Οι λαοί υποφέρουν μαζικά, οι λαοί υποδουλώνονται ή νικούν και ανατρέπουν, οι λαοί γράφουν ιστορία.

Να τιμούμε τους μπροστάρηδες και τους γνωστούς μάρτυρες. Να θυμόμαστε όμως πάντα ότι χιλιάδες ανώνυμοι, εξ ίσου μάρτυρες ή ήρωες σαν και αυτούς, υπάρχουν γύρω μας. Η ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος έχει σαν σημαία τους πρώτους αλλά στηρίζεται στις μάζες. Καιρός να ψάξουμε αυτούς, που σε πρώτη ανάγνωση νομίζουμε ότι δεν ακουμπάνε άμεσα την ζωή μας, να μάθουμε για τον πόνο τους ή/και τον αγώνα τους και να τους στηρίξουμε. Στηρίζουμε στην ουσία τον δικό μας αγώνα, διασφαλίζουμε την δική μας λύτρωση.

πηγή: artinews.gr