Το δημόσιο σχολείο δε χωράει στην οθόνη ενός κινητού!

Με αφορμή την ανακοίνωση του 2^ου ΠΕΚΕΣ

Όχι τυχαία, στις 6/1 το 2^ο ΠΕΚΕΣ εξέδωσε ανακοίνωση για «Αξιολόγηση μαθητών στη Δ/θμια Εκπαίδευση κατά την εφαρμογή της εξΑΕ». Με το ίδιο θέμα κάλεσε τους εκπαιδευτικούς Χίου και Σάμου, σε «ενημερωτική συνάντηση» την Τρίτη 12/1.

Όσο κι αν είναι δεδομένο ότι τα ΠΕΚΕΣ, δεν είναι άλλο από διοικητικά όργανα εφαρμογής και διεκπεραίωσης της κυβερνητικής πολιτικής, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι το 2^ο ΠΕΚΕΣ, με την υπογραφή μάλιστα όλων των συντονιστών(!) αγωνιά ιδιαίτερα για την επιβολή της. Γιατί παρά τις προφορικές διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, αυτό ακριβώς αποδεικνύει η κινητοποίησή του για αυτό το ζήτημα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Και είναι τουλάχιστον λυπηρό το γεγονός ότι στην ανακοίνωσή του, η τηλεκπαίδευση ορίζεται ως ένα «δύσκολο και επίπονο μοντέλο εκπαίδευσης»! Το 2^ο ΠΕΚΕΣ σπεύδει να χρίσει ως εκπαίδευση το φιάσκο που βιώνουν εκπαιδευτικοί μαθητές και γονείς δύο μήνες τώρα. Και προσπερνώντας με χαρακτηριστική ευκολία τα τεράστια αντιπαιδαγωγικά ζητήματα που εγείρει αυτό το «μοντέλο εκπαίδευσης» και για τα οποία ενημερώνεται μήνες τώρα από τους εκπαιδευτικούς, διασαφηνίζει ότι η αξιολόγηση «…είναι απαραίτητη σε κάθε εκπαιδευτική προσέγγιση, είτε γίνεται δια ζώσης είτε εξ αποστάσεως.». Και βγάζει ανακοινώσεις και καλεί διαδικτυακές συναντήσεις με σαφή κατεύθυνση… την κατάθεση βαθμολογίας από τους εκπαιδευτικούς.

Κόντρα στις πιέσεις και το ρεύμα των καιρών…

Η «τηλεκπαίδευση» δεν είναι εκπαίδευση. Επειδή δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να χωρέσει τους στόχους και τους σκοπούς της δημόσιας εκπαίδευσης. Επειδή απορρίπτει όλες τις κοινωνικές λειτουργίες και παιδαγωγικές αξίες της και μετατρέπει την εκπαιδευτική πράξη σε έναν φροντιστηριακό τεχνοκρατισμό. Επειδή οι τηλεδιασκέψεις δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των παιδιών και των εφήβων, αλλά και επειδή προκαλούνται σωρεία αρνητικών επιπτώσεων από αυτές. Η αλήθεια βρίσκεται μακριά από τις στημένες φιέστες της Κεραμέως. Η πραγματικότητα της τηλεκπαίδευσης είναι αυτή ενός σκληρού ταξικού φίλτρου. Όσο και αν το Υπουργείο και τα ΠΕΚΕΣ το επιδιώκουν, οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να ξεχνούν και να αφήνουν πίσω τους μαθητές που αδυνατούν να βρεθούν στις «ηλεκτρονικές τάξεις». Και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να επιτρέψουν να ισοπεδωθούν με το άθλιο ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» οι μαθητές που αδρανοποιούνται στην καλύτερη περίπτωση, όταν από την κουζίνα ενός αγροτικού νοικοκυριού προσπαθούν να κάνουν «μάθημα» από ένα κινητό. Επειδή οι παιδαγωγικοί «υπεύθυνοι» του υπουργείου και των ΠΕΚΕΣ τους είπαν ότι μάθημα μπορεί να γίνεται από κινητό ή και από σταθερό ακόμα!

Κανένα τάμπλετ δεν μπορεί να αλλάξει αυτή τη σκληρή πραγματικότητα της τηλεκπαίδευσης. Τα «καθρεφτάκια» τους δεν μπορούν να αμβλύνουν τη γιγάντωση των ανισοτήτων που αυτή προκαλεί. Είναι δεδομένο ότι οι μαθητές ξεκινούν από διαφορετικά σπίτια κάθε πρωί και με διαφορετικές μορφωτικές αποσκευές. Αυτή είναι η αλήθεια μιας ακραία ταξικής κοινωνίας. Όμως στο σχολείο αντιστοιχεί σε όλους μια καρέκλα, ένα θρανίο, ένας εκπαιδευτικός που μπορεί να τους κοιτάξει στα μάτια, τα ίδια εκπαιδευτικά εργαλεία και το ίδιο μορφωτικό περιβάλλον. Η εκπαιδευτική πράξη τυπικά αποκτά έναν ισότιμο χαρακτήρα για όλους. Είναι αστείο και αποτελεί ύβρη για τη δημόσια εκπαίδευση, να ισχυρίζονται κάποιοι ότι η παροχή τάμπλετ λύνει το πρόβλημα της ισότιμης πρόσβασης σε αυτήν.

… οι δάσκαλοι έχουν χρέος να σταθούν όρθιοι!

Το Υπουργείο γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει. Απαιτεί βαθμούς τετραμήνου, επειδή ακριβώς θέλει να βάλουν την υπογραφή τους οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί κάτω από την παρωδία της «τηλεκπαιδευσης». Εκμαιεύοντας έτσι την συμφωνία τους, ότι αυτό που ο καθένας αναγνωρίζει ότι αποτελεί τον ευτελισμό του δημόσιου σχολείου και της εκπαιδευτικής πράξης, μπορεί να υποκαταστήσει τη δια ζώσης διδασκαλία. Στοχεύοντας στην παγίωση της τηλεκπαίδευσης και την αξιοποίησή της για τους διακηρυγμένους αλλά και τους ανείπωτους αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς τους. Για αυτό και παρά τα όσα συμβαίνουν επιμένει να απαιτεί απουσίες, ύλη και βαθμούς.

Είναι επικίνδυνες οι «παιδαγωγικές» προτροπές των ΠΕΚΕΣ για βαθμολόγηση μόνο των μαθητών που μπαίνουν στο webex και των υπολοίπων όχι. Γιατί αυτό αποτελεί ένα σκληρό μήνυμα απόρριψης για τους τελευταίους. Για αυτούς που το δημόσιο σχολείο και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να πασχίσουν. Είναι σαν να τους ανακοινώνουμε ότι το σχολείο και η εκπαιδευτική διαδικασία συνεχίζεται και χωρίς αυτούς. Είμαστε δάσκαλοι όλων των μαθητών και όχι όσων «μπορούν»! Και δεν το ξεχνάμε όσο και αν το θέλουν οι παιδαγωγοί των ΠΕΚΕΣ και του Υπουργείου. Για αυτό, όσο τα σχολεία μένουν κλειστά καμία κουβέντα για βαθμούς και απουσίες δεν μπορεί να γίνεται. Και καμία ύλη δεν μπορεί να θεωρηθεί διδαχθείσα. Για όλους τους μαθητές.

Και μια τελευταία υπενθύμιση με αφορμή τα όσα ακούστηκαν στη διαδικτυακή συνάντηση του 2ου ΠΕΚΕΣ. Το δημόσιο σχολείο δε χωράει στην οθόνη ενός κινητού. Όσοι προσπαθούν να παρουσιάσουν αυτό που συμβαίνει ως ένα άλλο «μοντέλο εκπαίδευσης» και επιδιώκουν ως τέτοιο να κατοχυρωθεί, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Πάντως κανείς δεν απαλλάσσεται από αυτές επειδή απλά «κάνει τη δουλειά του».  Δυστυχώς για όλους το διακύβευμα τεράστιο. Απαίτηση των καιρών οι καθαρές κουβέντες και κυρίως οι θέσεις.

Πετράκης Βασίλης,  εκπαιδευτικός Γυμνασίου Αγίου Κηρύκου Ικαρίας