Οι θριαμβολογίες υποχωρούν. Το κυβερνητικό αφήγημα για το περίφημο «αναπτυξιακό ελατήριο» και τη «νέα εποχή ισχυρής και βιώσιμης ανάπτυξης» χλομιάζει. Η υπεραισιόδοξη προπαγάνδα της κυβέρνησης και των διατεταγμένων ΜΜΕ, που προκλητικά σκηνοθετούν μια εικόνα επερχόμενης -τάχα- οικονομικής κοσμογονίας, καταρρέει μπροστά στην αμείλικτη παγκόσμια και εγχώρια πραγματικότητα.

Η διεθνής οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, αφού σημείωσε κατά τα ενδιάμεσα χρόνια υφέσεις και εξάρσεις, τώρα εμφανίζεται με ένα νέο ισχυρό κύμα. Μετά τη μεγάλη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας κατά την περίοδο της πανδημίας, η αναδυόμενη -τώρα- ενεργειακή κρίση πλήττει επιπλέον και πολλαπλά τις καπιταλιστικές οικονομίες. Και όλα δείχνουν πως δεν είναι παροδική. Τα αστικά επιτελεία και θεσμοί, στη δίνη γεωπολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων και ανατροπών, πνιγμένα σε συγχύσεις και αντιφάσεις, δεν μπορούν να εκτιμήσουν ούτε τη διάρκειά της ούτε το εύρος των επιπτώσεών της. Οι αποφάνσεις τους αυθαίρετες και αλληλογρονθοκοπούμενες.

Το μόνο βέβαιο και ήδη δεδομένο είναι πως η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ξεσπούν με μανία πάνω στις εξουθενωμένες κοινωνίες, σε όλο τον κόσμο. Το δεύτερο, επίσης βέβαιο και δεδομένο, είναι πως το χάσμα ανάμεσα στην ελάχιστη μειοψηφία των πλουσίων και την τεράστια πλειοψηφία των φτωχών μαζών μεγαλώνει αδιάκοπα. Οι ταξικές ανισότητες γιγαντώνονται, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα απογειώνονται, η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση εξαπλώνονται ραγδαία στη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας, ενώ τα κέρδη της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας εκτοξεύονται σε ασύλληπτα μεγέθη. Μια νέα μεγάλη βίαιη αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου συντελείται.

Στη χώρα μας, οι εξωφρενικές ανατιμήσεις στην ενέργεια και στα είδη πρώτης ανάγκης επιβάλλονται σε μια πολλαπλά εξουθενωμένη κοινωνία. Επί έντεκα χρόνια, ο ελληνικός λαός αντιμετώπισε συνεχείς επιθέσεις από την ελληνική ολιγαρχία και τους πάτρωνές της ιμπεριαλιστές, με τα μνημόνια να διαδέχονται το ένα το άλλο. Αντεργατικές ανατροπές, δραστικές μειώσεις στο λαϊκό εισόδημα, φοροεπιδρομές, συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, κατάργηση δημοκρατικών και εργατοσυνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ολοκληρωτικό ξεπούλημα των υποδομών και του πλούτου της χώρας στους δανειστές. Μια επιθετική αντιλαϊκή πολιτική την οποία, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, η κυβέρνηση ΝΔ κλιμάκωσε, με πρόσχημα, άλλοθι και εργαλείο την πανδημία. Το μείγμα της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, η οποία συνεχίζει να καταγράφει μαύρες επιδόσεις, και μιας εξοντωτικής πολυμέτωπης αντιλαϊκής πολιτικής δημιουργεί μια δραματική και, ταυτόχρονα, εκρηκτική κατάσταση.

Ολέθριοι κυβερνητικοί χειρισμοί

Οι ανατιμήσεις στην ενέργεια και στα είδη πρώτης ανάγκης είναι εξωφρενικές. Οι λογαριασμοί ρεύματος που καταφθάνουν προκαλούν σοκ στις λαϊκές οικογένειες. Και είναι βέβαιο πως τους επόμενους μήνες η κατάσταση θα είναι πολύ χειρότερη, παρά τα μέτρα υποτιθέμενης «ανακούφισης». Όταν, ήδη, η ενεργειακή φτώχεια -η αδυναμία φτωχοποιημένων πολιτών να καλύψουν τις ανάγκες τους σε θέρμανση- αγγίζει το 28%(!) του ελληνικού πληθυσμού. Η ακρίβεια καλπάζει. Το λεγόμενο «καλάθι της νοικοκυράς» ζορίζεται να συμπεριλάβει τα στοιχειώδη. Το λαϊκό εισόδημα συρρικνώνεται κι άλλο, η ανεργία εκτινάσσεται πάλι, τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, οι μαζικοί πλειστηριασμοί επανέρχονται απειλώντας χιλιάδες λαϊκές κατοικίες και μικρές επιχειρήσεις. Και ακόμη δεν έχουν ξεσπάσει όλες οι επιπτώσεις από την υπολειτουργία της οικονομίας κατά την περίοδο της πανδημίας. Ένα ζοφερό οικονομικό και κοινωνικό τοπίο έχει εδραιωθεί, με το ένα τρίτο -τουλάχιστον- της ελληνικής κοινωνίας να ζει σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.

Ο χειμώνας που έρχεται ίσως είναι ο πιο δύσκολος, ο πιο «βαρύς» των τελευταίων ετών. Δεν φτάνει η γενικευμένη ανασφάλεια και η νέα υποβάθμιση των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας των εργατολαϊκών στρωμάτων, κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης πανδημίας. Μετά από ένα καλοκαίρι ανυπολόγιστων καταστροφών από τις πυρκαγιές, ήρθαν οι αναμενόμενες πλημμύρες. Η ανυπολόγιστη περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή που προκλήθηκε στη Βόρεια Εύβοια από τις πυρκαγιές, με όλες τις δραματικές επιπτώσεις στη ζωή των κατοίκων της, αυτές τις μέρες παίρνει μεγαλύτερες, «πλημμυρικές», διαστάσεις. Τα «άμεσα», όπως είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, αντιπλημμυρικά έργα μάταια αναζητούνται στην πυρόπληκτη Βόρεια Εύβοια. Και έπεται η καμένη Αττική… Και είναι και οι σεισμοπαθείς στην Κρήτη…

Οι ολέθριοι κυβερνητικοί χειρισμοί δεν σταμάτησαν στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, δεν σταμάτησαν στη διαχείριση των πυρκαγιών του Αυγούστου. Συνεχίζονται σε όλα τα πεδία των «ακραίων» υποτίθεται φαινομένων -φυσικών, οικονομικών και κοινωνικών. Το περίφημο «επιτελικό κράτος», μετά την κατάρρευσή του στις πυρκαγιές, έδειξε τη γύμνια του και την ολοκληρωτική αναποτελεσματικότητά του με τις πρώτες σταγόνες της βροχής. Και πριν, με τους σεισμούς στην Κρήτη. Αναποτελεσματικότητα που οφείλεται, πρωτίστως, στη σκανδαλώδη διαχρονική αδιαφορία όλων των αστικών κυβερνήσεων -και της παρούσης του Κυρ. Μητσοτάκη- να διαμορφώσουν τους κατάλληλους μηχανισμούς και να πάρουν τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, για την προστασία της ζωής, της περιουσίας, της εργασίας των εργατολαϊκών στρωμάτων. Πολύ περισσότερο τώρα που η κλιματική κρίση θέτει επιτακτικά την αναγκαιότητα της άμεσης και εντατικής λήψης δραστικών μέτρων πρόληψης και αποτροπής. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να καταφεύγουν σε επικοινωνιακές φλυαρίες, να ψευδολογούν, να τάζουν χωρίς αντίκρισμα, να αρνούνται αλαζονικά τις ευθύνες τους και να τις ρίχνουν στον καιρό, στο Θεό κ.ο.κ.

Πρόκληση και εμπαιγμός

Τα κυβερνητικά μέτρα, οι αποζημιώσεις, τα επιδόματα, οι παροχές είναι σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας, των κατεστραμμένων περιουσιών και ζωών από την οικονομική κρίση, την πανδημία, τις πυρκαγιές, τους σεισμούς, τις πλημμύρες. Αποτελούν πρόκληση και εμπαιγμό των εργατολαϊκών στρωμάτων, όταν δεν είναι καθαρή απάτη, εξαγγελίες χωρίς αντίκρισμα. Τα ψίχουλα που πέφτουν από το χρυσό τραπέζι της ολιγαρχίας δεν μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες, τη μεγάλη ληστεία σε βάρος των εργατολαϊκών στρωμάτων.

Κανένα επικοινωνιακό σόου, καμιά παραπλανητική υποσχεσιολογία, κανένα κυβερνητικό αφήγημα δεν μπορεί να συγκαλύψει το ακραία ταξικό πρόσημο μιας κυβερνητικής πολιτικής που συσσωρεύει πάσης φύσεως δεινά στο λαό και προσφέρει προκλητικά προνόμια και πλούτη στην ολιγαρχία. Αυτή είναι η «ανάπτυξη» για την οποία θριαμβολογεί η κυβέρνηση ΝΔ. Ιλιγγιώδης ανάπτυξη της ασυδοσίας και του πλούτου των «ολίγων». Έφοδος στα εργατολαϊκά στρώματα με σαρωτικές ανατροπές στους όρους και τις συνθήκες εργασίας και ζωής τους. Με την επίδειξη πυγμής, τον αυταρχισμό, την ανοιχτή αστυνομοκρατία και καταστολή να παίρνουν όλο και πιο σκληρή έκφραση.

Για το λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, ένας δρόμος υπάρχει. Η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση, η οργή τους να μετατραπoύν σε μαζικό αγώνα, σε ένα ισχυρό λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα αποτροπής της αντιδραστικής, αντιλαϊκής επίθεσης, υπεράσπισης και περιφρούρησης των εργατολαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων στη δουλειά, την παιδεία, την υγεία, τη ζωή.
Ο λαός θα βγει στους δρόμους, θα αγωνιστεί, θα διεκδικήσει το δίκιο του. Ό,τι και να επιστρατεύσουν, όση παραπλανητική δημαγωγία και αν χρησιμοποιήσουν, όση ανοιχτή καταστολή και αν ασκήσουν, δεν μπορούν να ανακόψουν αυτή την εξέλιξη. Η μεγαλειώδης συμμετοχή στην απεργία-αποχή και τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών στέλνουν ελπιδοφόρο μήνυμα.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος