Το μικρότερο κακό

Αν κυνηγάς το κακό θα βρεθείς αιχμάλωτός του

(Σοφή ρήση)

Όσο πλησιάζουν οι βουλευτικές εκλογές τόσο πυκνώνουν οι φοβέρες για το μικρότερο κακό.

Ήδη οι Σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ  βγήκαν στους τηλεοπτικούς, ραδιοφωνικούς και εφημεριδιακούς άμβωνες και απευθύνονται στην αριστερά και τους αριστερούς με το γνωστό, δοκιμασμένο και αποτελεσματικό απολυτίκιο του «μικρότερου κακού».

Η συζήτηση όμως για το μικρότερο κακό μεταφέρει την έγνοια μας στο έδαφος του κακού. Το καλό ξεχνιέται. Η κουβέντα για το «μικρότερο κακό» κινεί την αξιολόγηση στην κλίμακα των κακών. Γίνεται στη βαθμολόγηση των κακών και όχι στην «αντίπερα όχθη».

Η συζήτηση για το μικρότερο κακό αναζητά συνενόχους και ιδανικούς αυτόχειρες στο έδαφος των αντιπάλων, θέλει να γίνει συμμαχία των ανθρώπων και κοινωνική συνενοχή με τους απέναντι. Έτσι όμως ξεχνιέται το πρόγραμμά μας και τρέχουμε σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα στο αστικό γήπεδο.

Όχι! Η θεωρία του μικρότερου κακού δεν αφορά στο φαγητό και το ποτό μας.

Αφορά στη ζωή μας. Εκεί όπου πρέπει να βασιλεύει η αξιοπρέπεια.

Το μικρότερο κακό είναι δήλωση υποταγής και πολιτικού συμβιβασμού.

Θανάσης Τσιριγώτης

————Δείτε και αυτό: