Η μελέτη για το παρελθόν της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας Audi , που έγινε από το ιστορικό τμήμα της γερμανικής εταιρείας του οποίου προΐσταται ο Μάρτιν Κουκόφσκι, σε συνεργασία με τον ιστορικό Ρούντολφ Βοκ από το Πανεπιστήμιο του Κέμνιτζ, καταλογίζει στην Auto Union – εταιρεία από την οποία προήλθε η Audi – μεγάλο μερίδιο «ηθικής ευθύνης» για τον θάνατο 4.500 ανθρώπων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Φλόσενμπεργκ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα, η Auto Union χρησιμοποίησε για τις ανάγκες της περισσότερους από 20.000 εργάτες-σκλάβους. Οι στρατιώτες των Ες-Ες είχαν κατασκευάσει συνολικά επτά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, με περισσότερους από 3.700 κρατουμένους. Το 25% εξ αυτών ήταν Εβραίοι. Αλλοι 16.500 άνθρωποι εργάζονταν υπό τις διαταγές των Ες-Ες στα εργοστάσια της Auto Union στο Τσβίκαου και στο Κέμνιτζ της Σαξονίας. Οπως σημειώνεται στην έρευνα, σε ένα από τα επτά στρατόπεδα εργασίας, στο Λάιτμεριτς, εργάστηκαν 4.500 κρατούμενοι οι οποίοι κατόπιν εξοντώθηκαν στο Φλόσενμπεργκ, με την Auto Union να φέρει ακέραια την ηθική ευθύνη για τον θάνατό τους. Επίσης, ο δρ Ρίτσαρντ Μπρουν, ο ιδρυτής της Auto Union, είχε ισχυρές διασυνδέσεις με την ηγεσία των ναζιστών έχοντας τιμηθεί για την «προσφορά» του στο ρατσιστικό και μιλιταριστικό καθεστώς, λίγο μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1939.

Τα στοιχεία της έρευνας που έχει τον τίτλο «Πολεμική οικονομία και εργατική χρήση από την Auto Union στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» βασίζεται κυρίως σε υλικό το οποίο βρισκόταν στα χέρια του καθεστώτος της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Η ηγεσία της Audi κάνει λόγο για «σοκ» από την αποκάλυψη όλων αυτών των στοιχείων και εξετάζει την παροχή αποζημίωσης στα θύματά της που βρίσκονται ακόμη στη ζωή.

Daimler, Porsche, VW και BMW είναι μερικές από τις γερμανικές εταιρείες που στήριξαν τον ναζισμό στη Γερμανία, με την τελευταία να υπήρξε βασικός προμηθευτής του ναζιστικού κράτους επί Αδόλφου Χίτλερ. Τη σκοτεινή εκείνη εποχή η BMW προσανατολίστηκε στη μαζική κατασκευή κινητήρων αεροσκαφών για τη Λουφτβάφε, ενώ διέκοψε την παραγωγή πολιτικών αυτοκινήτων και προσανατόλισε την παραγωγή δικύκλων και τρικύκλων (με καλάθι στο πλάι) μοτοσικλετών στα μοντέλα ΒΜW R12 και BMW R75 για τη Βέρμαχτ. Ως το 1945 κατασκευάστηκαν περίπου 30.000 κινητήρες πολεμικών αεροπλάνων, όγκος τεράστιος, έργο που έγινε πραγματικότητα με την καταναγκαστική εργασία χιλιάδων εργατών-σκλάβων, κυρίως φυλακισμένων από τα ναζιστικά στρατόπεδα. Στα τέλη του πολέμου το 50% των «εργαζομένων» της BMW ήταν ξένοι αιχμάλωτοι, μια απάνθρωπη «προσφορά» των ναζιστών στη βαυαρική βιομηχανία.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε στους νεότερους τη μεγαλειώδη ειρηνική αντίσταση του λαού της Αθήνας, την άνοιξη του 1943, στα σχέδια των κατακτητών να μετατρέψουν χιλιάδες Ελληνες σε εργάτες-σκλάβους. Τη σχετική απόφαση ανέλαβαν να υλοποιήσουν ο δωσίλογος κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος και ο υπουργός Εργασίας Νικόλας Καλύβας, με το διαβόητο διάταγμα «περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος». Οι Γερμανοί έπνιξαν στο αίμα τις μαζικές καθημερινές διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων στο κέντρο της πρωτεύουσας, πυροβόλησαν και σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους, αλλά στο τέλος αναγκάστηκαν να ακυρώσουν την «επιστράτευση». Ο ανοικτά ναζιστής Λογοθετόπουλος διέφυγε στη Γερμανία όπου και συνελήφθη από τους Αμερικανούς. Δικάστηκε στην Ελλάδα αλλά έμεινε στη φυλακή μόνον πέντε χρόνια. Τον Καλύβα, μεταμεληθέντα πρώην κομμουνιστή και συνδικαλιστή, τον εκτέλεσε το 1944 απόσπασμα ενόπλων της παραστρατιωτικής οργάνωσης ΟΠΛΑ του ΚΚΕ.