Ήταν ένας μικρός αναπληρωτής που πήγε αταξίδευτος. Απαγορευτικά στην Ραφήνα, περιπλανήσεις ανά την επικράτεια, μάθε παιδί μου γράμματα, του Γαβρόγλου τα σπουδάγματα, σεμινάρια, προσόντα, γλώσσες, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, αληθινά, όχι μούφα σαν του Πατούλη κι όλο γέμιζε το portfolio. Αλλά το πορτοφόλι άδειο.

Είχε κι αυτή την ψυχολογία του looser, δεν φούλαρε βενζίνη ο αθεόφοβος, γιατί παρά το χλιδάτο portfolio το πορτοφόλι παρέμενε πεισματικά άδειο.

Αυξήσεις σε τρόφιμα, καύσιμα, νοίκια κι αυτός εκεί υποταγμένος, ανεπρόκοπος, μπατίρης, αχαϊρευτος, τεμπέλης κατά του Σκάι τις ειδήσεις, άξιος της μοίρας του.

Αυτά τους πρώτους χρόνους της εργασιακής του ομηρίας. Γιατί από του χρόνου στις τάξεις ή ξύλο θα παίζουμε ή τον Επιθεωρητή του Γκόγκολ. Υπόβαλε φόρμες, σχέδια μαθήματος, στόχους, κενοτόμες δράσεις μέσα στις κρύες αίθουσες, για να φουσκώσεις το portfolio και τα άδεια από ελπίδα και όραμα μάτια των μαθητών.

Απόδειξε ότι εργάζεσαι σε όσους δεν εργάστηκαν ποτέ, στα παιδιά του κομματικού σωλήνα, που έδιναν σημειώσεις και οργάνωναν εξορμήσεις στα σκυλάδικα για τους φοιτητές στα τραπεζάκια της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Μας ξεπουλήσανε στο γιουσουρούμ για ένα κοστούμ, κατά πως έλεγε και ένας από τους αγίους των Εξαρχείων. 

Κι αναρωτιέσαι ως μόνιμος, βολεμένος και με τον παχυλό μισθό των 1000 και κάτι ευρώ: από πού τόση κατρακύλα, πώς ξεφτιλίστηκε η αξιοπρέπεια, πώς χτίστηκε η ανοησία της αγέλης που διαβουκολειται από τους τσαρλατάνους που τσιρίζουν στα τηλεπαράθυρα, ενώ οι άνεργοι πληθαίνουν, τα μαγκάλια της εξαθλίωσης σκοτώνουν με τις βλαβερές αναθυμιάσεις του νεοφιλελευθερισμού, η άναρχη, οριζόντια και όχι η επαναστατική βία αυξάνει, οι άστεγοι τουρτουρίζουν στα πεζοδρόμια κι εμείς στα σπίτια μας κάπως λιγότερο. 

Δεν ξέρω τι να διδάξω στα παιδιά, την αγορά του αύριο, είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά κι έχω ένα μέλλον άγριο. 

Σκέψεις με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, όταν ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω, αλλά εμείς οι άθεοι τιμάμε τους ήρωες και πιστεύουμε μόνο στις υπογραφές που βάζουν οι αγωνιστές με το αίμα τους, υψώνοντας τα λάβαρα μιας νέας επανάστασης, που θα διαρρήξει τη βαρβαρότητα, τη σιωπή, την αδικία της νέας φεουδαρχίας του 21ου αιώνα.

Τσαφάρα Μαρία, 

Φιλόλογος στο 16ο Γυμνάσιο Περιστερίου, μέλος ΔΣ Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας ( Περιστέρι) με την παράταξη Αγωνιστικές Παρεμβάσεις.