Σαν το καλάθι της νοικοκυράς είναι τα πολιτικά προγράμματα των περισσότερων νεοαριστερών οργανώσεων, με πρύτανη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ρήξεις, μεταβάσεις, υπερβάσεις, αντεπιθέσεις και ό,τι άλλο φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Αλλά το σύνθημα «αγώνας-ρήξη-ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή» θα το σχολιάσουμε. Η μαρξιστική, υλιστική και διαλεκτική θέση πως «η ιστορία είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων» αντικαταστάθηκε από το «πλαστικότερο» ρήξη-ανατροπή-ανυπακοή. Ακούγεται πιο εύηχο και ευχάριστο. Μόνο που το πρώτο παραπέμπει σε κοινωνικά σύνολα, τις τάξεις, ενώ η ανυπακοή εξειδικεύεται στο άτομο. Στον Σπάρτακο, τον Ρομπέν των δασών και σε κάθε ατομικό ηρωισμό που γοητεύει τη νεολαία και τους δημιουργούς των κόμικς. Κατανοούμε τον εξεγερμένο νέο άνθρωπο και τον αδαή αυθορμησία. Αλλά εκείνους που διάβασαν δυο σελίδες μαρξισμό δεν τους κατανοούμε. Εκτός και αν ψαρεύουν στα θολά νερά της απειθαρχίας και της ανυπακοής.

❒ «Οι σύντροφοι που πάσχουν από επαναστατική ορμητικότητα, υποτιμούν υπερβολικά τις υποκειμενικές δυνάμεις της επανάστασης και υπερτιμούν τις δυνάμεις της αντεπανάστασης. Μια τέτοια εκτίμηση πηγάζει κυρίως από τον υποκειμενισμό», Μάο Τσε Τούνγκ – από την ομιλία του «Μια σπίθα μπορεί ν’ ανάψει φωτιά σ’ όλο τον κάμπο» (5/1/1930)

Νικηφόρος Ζερβός

πηγή: Λαϊκός Δρόμος