Συγκέντρωση στο Σύνταγμα ενάντια στη διάλυση της επικουρικής ασφάλισης, του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων πραγματοποίησαν στο Σύνταγμα η ΑΔΕΔΥ, συνδικάτα και οργανώσεις της Αριστεράς. 

Από τις συγκεντρώσεις δεν έλειψαν και τα πυρά κατά της κυβέρνησης για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς που οδηγούν σε αναστολές εργασίας. 

Στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα συμμετείχε η ΕΡΓ.Α.Σ και το Μ-Λ ΚΚΕ με δικό τους μπλοκ.

Σήμερα, Τετάρτη, ξεκινάει η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής με τις τοποθετήσεις των εισηγητών και ειδικών αγορητών των κομμάτων επί του νομοσχεδίου για την ιδιωτική επικουρική σύνταξη με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη Νέα Γενιά: εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών στην επικουρική ασφάλιση, ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης»

Η συζήτηση του σχεδίου νόμου θα διεξαχθεί σε δύο συνεδριάσεις. Η ονομαστική ψηφοφορία του νομοσχεδίου έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί το βράδυ της Πέμπτης.

Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης που αποτελούν και τον κορμό της προπαγάνδας της για το νέο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο που έχει ετοιμάσει είναι τα παρακάτω

1ο επιχείρημα: Μεγαλύτερες αυξήσεις στις επικουρικές συντάξεις

Και μόνο ο συγκριτικός βαθμός «μεγαλύτερες» είναι για να προκαλεί γέλια, καθώς εδώ και πολλά χρόνια όχι μόνο δε μιλάμε για αυξήσεις, αλλά και οι επικουρικές έχουν υποστεί δραματικές μειώσεις. Αλλά ας το ξεπεράσουμε αυτό και ας δούμε για τι μέγεθος αυξήσεων μιλούν. Ακόμη και με τα στοιχεία που οι ίδιοι παρουσίασαν, οι μελλοντικοί -μετά από 40 χρόνια- συνταξιούχοι και με την προϋπόθεση ότι οι εισφορές τους θα επενδυθούν σε κατάλληλα αποδοτικά κεφάλαια θα δώσουν στο μάξιμουμ της απόδοσής τους, αυξημένη επικουρική κατά …20 ευρώ σε σχέση με την ισχύουσα με το σημερινό σύστημα, για κάποιον που θα βγει στη σύνταξη με μισθό 650 ευρώ, ενώ για κάποιον με μισθό των 1200 ευρώ και πάνω, οι αυξήσεις στις επικουρικές υπολογίζονται περίπου στα …50 έως και 80 ευρώ. Μιλάμε πάντα για 40 χρόνια μετά και μάλιστα αδιάλειπτης εργασίας! Φυσικά, ακόμα και αυτές οι εκτιμήσεις για το τι θα συμβεί μετά από ….40 χρόνια είναι κατασκευάσματα εκτός πραγματικότητας που περισσότερο μοιάζουν με προφητείες.

Λέγονται με μόνο σκοπό να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και, μάλιστα, με χοντροκομμένο τρόπο γιατί την ίδια ώρα οι κυβερνητικοί ιθύνοντες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ομολογήσουν ωμά και κυνικά ότι «οι επικουρικές συντάξεις θα είναι εκτεθειμένες στον κίνδυνο της αγοράς», ή ότι «οι προβλέψεις με τόσο μεγάλο χρονικό ορίζοντα είναι παρακινδυνευμένες»! Με άλλα λόγια ότι η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης είναι ένας δρόμος με σαφείς κινδύνους για να χαθούν ολότελα ή μεγάλο μέρος ακόμα και των σημερινών πενιχρών επικουρικών συντάξεων.

Για να απαντήσουν και στην πιθανότητα αρνητικών αποδόσεων την οποία μάλιστα εικάζουν ότι είναι «απίθανη περίπτωση», χωρίς να εξηγούν από πού αντλούν τη βεβαιότητα, βάζουν μπροστά το κράτος που υποτίθεται, αν κάτι δεν πάει καλά «θα συμπληρώνει τη διαφορά και θα εγγυάται ότι η επικουρική σύνταξη αντιστοιχεί στις εισφορές». Και βέβαια εννοούν ότι η περιβόητη εγγύηση αφορά αποκλειστικά το ακριβές ποσό των εισφορών, χωρίς να υπολογίζονται οι αποδόσεις (τόκοι κλπ.) που προκύπτουν από την πολύχρονη αποθεματοποίηση των εισφορών.

Αυτές θα τις λυμαίνονται οι κάθε λογής επενδυτές μέσα στον λαβύρινθο των χρηματιστηρίων και των «επενδύσεων» της καπιταλιστικής αγοράς. Αλλά και πέρα από αυτό δεν απαντούν πώς μπορεί να εγγυηθεί μια κυβέρνηση το 2021 τι θα κάνει μια άλλη αστική κυβέρνηση …το 2062. Πολύ δε περισσότερο στην περίπτωση που όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν και σε διεθνές επίπεδο, όταν θα έχει σκάσει άλλη μια φούσκα στο επενδυτικό χαρτοφυλάκιο όπου επενδύθηκαν τα χρήματα των ασφαλισμένων.

Ενδεικτικό παράδειγμα: στη χρηματιστηριακή κρίση του 2008 τα αντίστοιχα ταμεία στις ΗΠΑ έχασαν τεράστια ποσά (πχ. AIG), που άλλα κλήθηκε να τα καλύψει ο Αμερικανός φορολογούμενος και άλλα οι ίδιοι οι συνταξιούχοι, διά περικοπών των παροχών τους. Επιπλέον, έχει αποδειχθεί περίτρανα πλέον ότι ειδικά σε περιόδους κρίσης, οποιεσδήποτε «εγγυήσεις» των αστικών κυβερνήσεων και των κρατικών θεσμών πήγαν περίπατο. Ενώ ας μη ξεχνάμε πως ειδικά τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων υπέστησαν τόσο κατά την περίοδο των μνημονίων, όσο και πριν από αυτή αδίστακτες διαδικασίες καταλήστευσης και λαθροχειρίας.

2ο επιχείρημα: Δεν αφορά η ιδιωτικοποίηση τους παλιούς ασφαλισμένους που δεν πρέπει να ανησυχούν για τις επικουρικές τους
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση προκειμένου να περάσει μια αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση, επενδύει στον διαχωρισμό των εργαζομένων και συνταξιούχων, των παλιών και νέων ασφαλισμένων. Το νέο νομοσχέδιο λοιπόν, θα ισχύει γι’ αυτούς που θα ενταχθούν στον εργάσιμο βίο από 1/1/2022 και μπορούν οικειοθελώς να ενταχθούν οι νέοι εργαζόμενοι έως 35 ετών. Στην πραγματικότητα θέλουν να διασπάσουν τους εργαζόμενους σε νέους και παλιούς και να αφαιρέσουν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους και συνταξιούχους τους λόγους κοινής αντίστασης και αγωνιστικής αντιπαράθεσης στο νέο νομοσχέδιο με το πρόσχημα ότι τάχα δεν τους αφορά. Τάζουν μάλιστα ότι οι σημερινές επικουρικές όπως και όσες εκδοθούν με το παλιό σύστημα δε θα υποστούν μειώσεις. Όμως, η αλήθεια είναι τελείως αντίθετη και γι’ αυτό τον λόγο την αποσιωπούν.

Η μετατροπή του συστήματος της επικουρικής ασφάλισης σε κεφαλαιοποιητικό, συνεπάγεται τη μεταφορά, συσσώρευση και αξιοποίηση εισφορών ύψους 56 δισ. ευρώ σε βάθος 50 ετών, όπως ισχυρίζεται ο Τσακλόγλου. Αυτά τα 56 δισ. ευρώ όμως θα τα στερηθούν το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα και οι σημερινές συντάξεις, καθώς η διακοπή εισφορών των νέων ασφαλισμένων προς το ισχύον σύστημα (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών – ΕΤΕΑΕΠ) θα δημιουργήσει μια νέα οικονομική «μαύρη τρύπα», ύψους 56 δισ. ευρώ, η οποία θα φορτωθεί και πάλι στους φορολογούμενους και θα θέσει σε κίνδυνο τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων και των ασφαλισμένων που θα παραμείνουν σε αυτό. Επιπλέον τα ελλείμματα που θα συσσωρεύονται θα απειλήσουν όχι μόνο το ύψος των σημερινών επικουρικών συντάξεων, αλλά και την κύρια σύνταξη που υπέστη πολύ πρόσφατα δέκα περικοπές την περίοδο των Μνημονίων και μέχρι το 2015. Σύμφωνα δε, με σχετική μελέτη, «από το 2040 και μετά η κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με ένα ετήσιο κόστος ύψους 2,7 δισ. ευρώ…».

3ο επιχείρημα: Αντιμετώπιση των κινδύνων από το δημογραφικό

Πρόκειται για το γνωστό πρόσχημα της λεγόμενης «γήρανσης του πληθυσμού», που υποτίθεται πως καθεμιά από τις αντι-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων 30 χρόνων και ειδικά της τελευταίας δεκαετίας θα αντιμετώπιζε αποτελεσματικά αλλά τελικά δεν το έκανε, οπότε ήταν αναγκαία και η επόμενη κ.ο.κ. Η αλήθεια είναι ούτε που νοιάζονται καθόλου επί της ουσίας για το δημογραφικό πρόβλημα, όπως και ποια είναι τα μέτρα, αν θα ήθελαν επί της ουσίας να το αντιμετωπίσουν, μέσα από δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας – Παιδείας και παροχές που θα ανακούφιζαν πραγματικά τους γονείς από το υπέρογκο κόστος ανατροφής των παιδιών. Αυτό που αποτελεί πραγματικά πρόβλημα για το ασφαλιστικό σύστημα και ούτε που το αναφέρουν βέβαια είναι τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας, που αποτελούν σοβαρό παράγοντα μείωσης των συντάξιμων αποδοχών και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.

Στην Ελλάδα του ενός και πλέον εκατομμυρίου ανέργων, των μισθών πείνας, της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, της ελαστικής εργασίας με μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές, περισσεύει πραγματικά το θράσος τους όταν τολμούν και μιλούν για δημογραφικό πρόβλημα αποσιωπώντας και κρύβοντας ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό: οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων που έχουν καταστρέψει οικονομικά τον λαϊκό κόσμο και τις δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, πιστή στη νεο-φιλελεύθερη πολιτική που υπηρετεί, θέλει να ψηφίσει και να εφαρμόσει τη μετατροπή του συστήματος επικουρικής ασφάλισης που σήμερα έχει χαρακτήρα αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό. Όταν ακόμα και σύμφωνα με μελέτη του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), 18 χώρες της Λατινικής και Κεντρικής Αμερικής, της Ανατολικής Ευρώπης και της Αφρικής, οι οποίες κυρίως υπό την πίεση του ΔΝΤ, εφάρμοσαν κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα, τα τελευταία 40 χρόνια, αναγκάζονται η μία μετά την άλλη να το εγκαταλείψουν. Συγκεκριμένα έως το 2018, απέρριψαν το μοντέλο της κεφαλαιοποίησης της ασφάλισης, λόγω κυρίως των χαμηλών αποδόσεων και του υψηλού κόστους μετάβασης, οι εξής: Βενεζουέλα (2000), Εκουαδόρ (2002), Νικαράγουα (2005), Βουλγαρία (2007), Αργεντινή και Σλοβακία (2008), Εσθονία, Λιθουανία και Λετονία (2009), Βολιβία και Ουγγαρία (2010), Κροατία, Πολωνία και Βόρεια Μακεδονία (2011), Ρωσία (2012), Καζακστάν (2013), Τσεχία (2016) και Ρουμανία (2017). Πολλές από αυτές υποχρεώθηκαν να μεταβούν σε συστήματα που είναι εν μέρει ή συνολικά αναδιανεμητικά.

Αυτά όμως η κυβέρνηση τα παραβλέπει, εσκεμμένα, τα αποσιωπά και προχωρά ακάθεκτη στην εφαρμογή των επιταγών ΕΕ και ολιγαρχίας. Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι έχουν να δώσουν μια μεγάλη μάχη για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, για να αντιταχθούν στα μαύρα σχέδια της κυβέρνησης. Παρά το νέο πιο δύσκολο τοπίο για το ξεδίπλωμα αγώνων που έχει διαμορφώσει και ο προηγούμενος νόμος Χατζηδάκη, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τον ανυποχώρητο παρατεταμένο αγώνα ενάντια σε όλα τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης.