Με φόντο την πυρ­κα­γιά που απεί­λη­σε με ολο­σχε­ρή κα­τα­στρο­φή την «Πα­να­γία των Πα­ρι­σί­ων», το διάγ­γελ­μα Μα­κρόν, με το οποίο θα έκλει­νε τον ψευ­δε­πί­γρα­φο «Εθνι­κό διάλο­γο» και θα προ­χω­ρού­σε στην εξαγ­γε­λία μέτρων που υπο­τί­θε­ται θα απα­ντού­σαν στα καυ­τά αι­τή­μα­τα του γαλ­λι­κού λα­ού, πή­ρε άλ­λη διάστα­ση. Εξε­λί­χθη­κε σε μια δα­κρύ­βρε­χτη με­λο­δρα­μα­τι­κή έκ­κλη­ση για εθνι­κή ενότη­τα. Επεν­δύ­ο­ντας ο Μα­κρόν στη μι­κρο­πο­λι­τι­κή και το συ­ναί­σθη­μα, απηύ­θυ­νε ένα γε­νι­κόλο­γο τη­λε­διάγ­γελ­μα για να που­λή­σει ενότη­τα απένα­ντι στην εθνι­κή δο­κι­μα­σία.  Με­τά το επι­κοι­νω­νια­κό τρυκ του εθνι­κού δια­λόγου της κυ­βέρ­νη­σης που απέτυ­χε πα­τα­γω­δώς, χω­ρίς να βρει κα­μία απή­χη­ση, ο Μα­κρόν επι­στράτευ­σε την Πα­να­γία των Πα­ρι­σί­ων, επι­χει­ρώντας να με­τα­το­πί­σει την πο­λι­τι­κή ατζέντα και να εμ­φα­νι­στεί ως ο εγ­γυ­η­τής της εθνι­κής ενότη­τας. Στο με­τα­ξύ το θέμα των χο­ρη­γιών για την επι­σκευή των τε­ράστιων ζη­μιών του μνη­μεί­ου εξε­λίσ­σε­ται σε σκάν­δα­λο, εφόσον οι Γάλ­λοι με­γι­στάνες που έσπευ­σαν να δω­ρί­σουν 100 και 300 εκα­τομ­μύ­ρια ευ­ρώ, ευ­νο­ού­νται με θη­ριώδεις φο­ρο­α­παλ­λα­γές του­λάχι­στον κα­τά 60%, με­τα­κυ­λώντας τε­λι­κά τις «ευ­γε­νείς» τους χο­ρη­γί­ες στο δη­μόσιο.

Σχε­δόν ένα μή­να πριν τις ευ­ρω­ε­κλο­γές, η δη­μο­τι­κότη­τα του Μα­κρόν βρί­σκε­ται στα Τάρ­τα­ρα, ενώ οι συ­γκε­ντρώσεις και οι πο­ρεί­ες των κί­τρι­νων γι­λέκων, πα­ρά τη ση­μα­ντι­κή μεί­ω­ση της συμ­με­το­χής, συ­νε­χί­ζο­νται κλεί­νο­ντας 5 μή­νες κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Το ση­μα­ντι­κότε­ρο όμως εί­ναι πως, ακόμα και αν οι δια­δη­λώσεις εί­ναι πλέον σε ύφε­ση, συ­σπεί­ρω­σαν ευ­ρύ­τε­ρα λαϊκά στρώμα­τα, επέδει­ξαν  αξιο­ση­μεί­ω­τη αντο­χή και απο­φα­σι­στι­κότη­τα, προ­κάλε­σαν ση­μα­ντι­κό πλήγ­μα στη συ­νέχι­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής, αφή­νο­ντας ανε­ξί­τη­λα τη σφρα­γί­δα τους στην προ­ε­δρι­κή θη­τεία Μα­κρόν, ανα­κόπτο­ντας την επέλα­ση των αντι­λαϊκών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων. Και βέβαια η έλ­λει­ψη μα­ζι­κότη­τα­ς, που χα­ρα­κτη­ρί­ζει τις τε­λευ­ταί­ες κι­νη­το­ποι­ή­σει­ς, δεν ση­μαί­νει ότι η εσω­τε­ρι­κή κα­τάστα­ση έχει εξο­μα­λυν­θεί και η λαϊκή ορ­γή έχει κα­τευ­να­στεί. Από τις 17 Νο­έμ­βρη και με­τά, η κυ­βέρ­νη­ση Μα­κρόν βρέθη­κε στην πιο κρί­σι­μη κα­τάστα­ση της δια­κυ­βέρ­νη­σής της, απένα­ντι στη μα­ζι­κή απο­δο­κι­μα­σία και ορ­γή ενός ολόκλη­ρου λα­ού, κα­τα­φεύ­γο­ντας στην ωμή βία και την κτη­νώδη κα­τα­στο­λή, προ­σπα­θώντας να ελέγ­ξει τις ανα­πτυσ­σόμε­νες αντι­στάσεις ενάντια στην πο­λι­τι­κή της. Ανα­ρίθ­μη­τοι και σο­βα­ροί τραυ­μα­τι­σμοί από ρί­ψεις πλα­στι­κών σφαι­ρών στο ψα­χνό, μα­ζι­κές συλ­λή­ψεις δια­δη­λω­τών, φα­κέλω­μα και επι­στράτευ­ση του στρα­τιω­τι­κού νόμου απένα­ντι σε ερ­γα­το­λαϊκές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, απα­γο­ρεύ­σεις συ­να­θροί­σε­ων, διαγ­γέλ­μα­τα τύ­που «όποιος αντι­πα­λεύ­ει την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή εί­ναι εχθρός της Δη­μο­κρα­τί­ας», ξε­μπρόστια­σαν τε­λι­κά την κυ­βέρ­νη­ση Μα­κρόν. Όλες οι ανι­σότη­τες επα­νήλ­θαν στο προ­σκή­νιο, οι ευ­νοϊκές ρυθ­μί­σεις για το με­γάλο κε­φάλαιο, τα καυ­τά ζη­τή­μα­τα επι­βί­ω­σης, η διο­γκού­με­νη φτώχεια και ο κοι­νω­νι­κός απο­κλει­σμός με τα οποία έρ­χο­νται αντι­μέτω­πα ολο­ένα και με­γα­λύ­τε­ρα τμή­μα­τα του γαλ­λι­κού λα­ού. Τα δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώμα­τα που θάφτη­καν από τις αύ­ρες και τις πλα­στι­κές σφαί­ρες, η ανε­λέη­τη επί­δει­ξη ισχύ­ος απένα­ντι σε αι­τή­μα­τα που η πλειο­ψη­φία του γαλ­λι­κού λα­ού υπο­στη­ρί­ζει και θε­ω­ρεί δί­καια έχουν αφή­σει πο­λύ εντο­νότε­ρα το στίγ­μα τους και έχουν απο­τυ­πώσει με τον πιο κραυ­γα­λέο τρόπο ποια δη­μο­κρα­τία και ποια εθνι­κή ενότη­τα υπε­ρα­σπί­ζε­ται η κυ­βέρ­νη­ση Μα­κρόν.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος