του Γιάννη Μελιόπουλου

Ενόψει εκλογών για την 93η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ και για την εκλογή νέου ΔΣ στο Σύλλογο εκπαιδευτικών ΠΕ Ημαθίας (αλλά και σε πολλούς Συλλόγους στη χώρα) ορισμένες σκέψεις και επισημάνσεις είναι αναγκαίες αφού πρόκειται να διεξαχθούν σε γκρίζο περιβάλλον.

◇«Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια» λέει θυμόσοφα ο λαός μας και νομίζω πως ακόμη μια φορά έχει απόλυτο δίκιο!

Όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις δεν είναι ίδιες και η διαφορά τους αποκαλύπτεται πεντακάθαρα από όσα λένε και διακηρύττουν, μα πάνω από όλα από όσα πράττουν και επιδιώκουν , την πρακτική τους και τη στάση τους. Η πράξη μιλά, αποκαλύπτει, φανερώνει και ιδωμένη σε βάθος και πλάτος χρόνου χαρακτηρίζει το ποιον, γιατί και πώς στηρίζουν και υποστηρίζουν.

Στη σημερινή συγκυρία οι κυρίαρχες πλειοψηφικές συνδικαλιστικές δυνάμεις στην Ομοσπονδία της ΔΟΕ και τοπικά στο Σύλλογο της περιοχής μας, τα «3Δ» – ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, ΔΙΚΤΥΟ με τις θέσεις τους, τη στάση τους, την πολιτική και συνδικαλιστική αντίληψη, που φέρουν στο DNA τους, και ιδιαίτερα με τα πεπραγμένα στους κόλπους του εκπαιδευτικού κινήματος το τελευταίο διάστημα -θυμίζω την επιχείρηση ανατροπής της απεργίας-αποχής και το σταμάτημα του αγώνα κατά της αξιολόγησης- αποκαλύφθηκαν πλήρως σε μια μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών, τουλάχιστον αυτών που συμμετέχουν με τον ένα ή άλλο τρόπο στις διαδικασίες και τους αγώνες της περιόδου. Αποκαλύφθηκε ο ρόλος τους και επιβεβαιώθηκε η θέση πως δίκαια χαρακτηρίζονται δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

◇ Η επιβεβαίωση του ρόλου αυτών των κυβερνητικών παρατάξεων μπορεί να γεννήσει σε μερίδες εκπαιδευτικών ερωτήματα για την αξία του συνδικαλισμού ως όπλου και μέσου αγώνα των εργαζομένων. Είναι βέβαιο πως τέτοιες καταστάσεις γεννούν απέχθεια, αποστροφή και μπορεί να οδηγήσουν και στην απομάκρυνση, κάτι που βρίσκεται στις επιδιώξεις του αστικού κράτους και στις στοχεύσεις για αποδυνάμωση των συνδικάτων και των εργαζόμενων.Γεννούν επίσης ερωτήματα , που έρχονται και επανέρχονται, για την ίδια την αξία των παρατάξεων. Ακούγονται και ξανακούγονται γνώμες για την κατάργησή τους και άλλα παρόμοια.

Να ξανατονίσουμε ό,τι έχει πει ο λαός μας …όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια.

Υπογραμμίζουμε πως δεν είναι ανάγκη μαζί με τα απόνερα να πετάξουμε το μωρό! Τα συνδικάτα, και οι οργανωμένες παρατάξεις στο πλαίσιό τους είναι χώροι δημοκρατίας των εργαζομένων! Είναι σχολεία αγώνα και πλέριας δημοκρατίας.

Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις είναι δημοκρατική κατάκτηση των εργαζόμενων εδώ και δεκαετίες.

Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις είναι δημοκρατική κατάκτηση του εκπαιδευτικού κινήματος εδώ και δεκαετίες. Αποτελούν την πιο δημοκρατική έκφραση των συλλογικά οργανωμένων εκπαιδευτικών.

Είναι εθελοντικές συσπειρώσεις ατόμων που συμφωνούν στην εξήγηση των ζητημάτων, τους στόχους, τις διεκδικήσεις,τις μεθόδους του αγώνα.

Ο συνδικαλισμός δεν είναι ατομική αλλά συλλογική έκφραση των εργαζομένων.

Αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξης παρατάξεων, καθώς αποτελούν συλλογική μορφή έκφρασης που δημιουργήθηκε από αντικειμενικούς λόγους και αιτίες.

Όσοι υποστηρίζουν την κατάργηση των παρατάξεων βλέποντας μόνο τη μία όψη του νομίσματος -αυτή του κυβερνητικού, γραφειοκρατικού συνδικαλισμού- εννοούν συνειδητά ή μη να διαλυθεί το κίνημά σε ξεχωριστά άτομα και ο καθένας να λέει και να πράττει όπως αυτός νομίζει, να πάψει να είναι κίνημα.Αυτό ισοδυναμεί με διάλυση του συνδικαλισμου από τα θεμέλιά του.

◇Ωστόσο όλες οι παρατάξεις δεν είναι το ίδιο και δεν πρεσβεύουν τα ίδια πράγματα. Είπαμε…όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια και δε δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση. Δηλαδή δεν εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα.

Μιλάμε για παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού -τα «3Δ» ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ,ΔΙΚΤΥΟ- με την έννοια πως αυτές στηρίζουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις και την πολιτική τους, στρεφόμενες στην ουσία ενάντια στα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης.

Αυτές τις παρατάξεις και την πολιτική και τη στάση τους την κριτικάρουμε αυστηρά, την αντιπαλεύουμε και την πολεμάμε. Η ύπαρξή τους είναι επιζήμια αλλά δεν καταλήγουμε να πούμε ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ. Αν λέγαμε κάτι τέτοιο τότε αυτό θα ισοδυναμούσε με φασισμό, θα κατρακυλούσαμε προς το φασισμό. Οι φασίστες απαγορεύουν τη λειτουργία σωματείων και την ελεύθερη έκφραση και δράση τους και των εργαζομένων που εκπροσωπούν.

Κριτικάρουμε, πολεμάμε και επιδιώκουμε να καταδικαστούν και «να εξαφανιστούν» αυτές οι συμβιβασμένες παρατάξεις πολιτικά.

Να αντιληφθούν ξεκάθαρα οι εργαζόμενοι και οι εκπαιδευτικοί το ρόλο και το χαρακτήρα τους. Να απαγκιστρωθούν από την επιρροή τους. Η καταδίκη και η «εξαφάνισή» τους να γίνει στην πράξη.

Τα «3Δ» -ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, ΔΙΚΤΥΟ- ασκούν ασφαλώς υπονομευτικό ρόλο για τα πραγματικά αληθινά συμφέροντα των εκπαιδευτικών και ως τέτοια πρέπει να καταδικαστούν στη συνείδησή τους και έμπρακτα. Στο βαθμό που ανεξαρτητοποιούνται από την επίδρασή τους, στο βαθμό αυτό «θα εξαφανίζονται». Όσο δυναμώνει η ταξική συνδικαλιστική πτέρυγα, η πιο συνεπής υπερασπίστρια των εκπαιδευτικών συμφερόντων, όσο δυναμώνει σε αγωνιστικές βάσεις το συνδικαλιστικό μας κίνημα …τόσο αυτές «θα εξαφανίζονται» και θα σβήνουν πραγματικά.

Οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, τα «3Δ» πρέπει να καταδικαστούν.

◇ Τελευταίο αλλά το πιο σημαντικό: Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια! Εκτός από τη γκρίζα πραγματικότητα του κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν υπάρχει άλλη;

Η απάντηση έχει ήδη δοθεί αλλά ας την ξαναπούμε. Εκτός από τα γκρίζα «3Δ» -ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, ΔΙΚΤΥΟ- υπάρχει και η συνεπής αγωνιστική και ανεξάρτητη από τις αστικές κυβερνήσεις συνδικαλιστική πτέρυγα. Αυτή που όσα λέει τα λέει και τα εννοεί. Αυτή που πράττει και υπερασπίζεται σθεναρά τα αληθινά συμφέροντά τους. Αυτή που δεν υπονομεύει, δε φρενάρει, δε διασπά, δεν τρομοκρατεί, δεν πουλά εκδουλεύσεις, δεν εξαργυρώνει, αυτή που στέκει με τα πραγματικά ταξικά συμφέροντα των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων. Αυτή που αποκαλύπτει την πραγματικότητα από την πλευρά των εργαζομένων εκπαιδευτικών, δεν την αποκρύπτει, δεν την ωραιοποιεί, δεν τη διαστρεβλώνει για να υπηρετήσει αλλότρια συμφέροντα. Αυτή που αγωνίζεται για να οργανώσει, να συσπειρώσει, η πτέρυγα των πραγματικών αγώνων, αυτή που αγωνίζεται να ενώσει τους εκπαιδευτικούς στη βάση των αιτημάτων και δικαιωμάτων τους, αυτή που δε διασπά. Αυτή που οραματίζεται μιαν άλλη εκπαίδευση, έναν άλλο εκπαιδευτικό, μιαν άλλη κοινωνία. Και αυτή η ταξική πτέρυγα είναι η ελπίδα του εργαζόμενου εκπαιδευτικού, η προοπτική του, ο δρόμος που ανοίγεται πλατιά μπροστά του, ο δρόμος που πρέπει να βρει και να βαδίσει.

Είναι εκείνες οι δυνάμεις που πρέπει να ενισχυθούν σε κάθε επίπεδο.

Όλα τα δάχτυλα του χεριού δεν είναι ίδια.

Όλες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις δεν είναι ίδιες.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

●ΕΝΙΣΧΎΣΤΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΨΗΦΙΣΤΕ

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΗΜΑΘΙΑΣ