ΚΑΙΓΟΜΑΙ, ΚΑΙΓΟΜΑΙ

Όσα συμβαίνουν έχουν την κάψα της φωτιάς που καίει σε χωματερή.
Πηχτή μπόχα και βρώμικα αποκαΐδια.
Την ανάβει η παλιανθρωπιά και τη συντηρεί η κτηνωδία.
Με μια λέξη φασισμός. Πυρπολεί, καίει και σκορπά δηλητηριώδη κατάλοιπα.
Μια διάχυτη χουντοσύνη σε όλο τον τόπο.
Μια διάχυτη και ασυμμάζευτη ντροπή.
Ο νεοέλληνας, που αποχαυνώθηκε στα πρωινάδικα και τα reality, που δεν έχει καταδεχτεί να διαβάσει ένα βιβλίο γιατί δε είναι “κουλτουριάρης” αλλά μόνο τζάμπα μάγκας, που δεν ξέρει να γράψει τ΄όνομά του αλλά “ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;”, που δεν ασχολείται με την πολιτική, δε γουστάρει το σωματείο, δεν κάνει απεργία αλλά ξέρει να γλείφει τον κομματάρχη, να τινάζει την πιτυρίδα απ’ το γιακά του διευθυντή και να φιλά το χέρι του παπά όταν τον βλέπουν.
Αυτός ο νεοέλληνας ακόμη κι αν δεν είναι φασίστας. εκκολάπτεται.
Είναι αυτός που ακούει τον Μπαλάσκα να μιλά για ανθρώπους – σκόνη, το Μπογδάνο για μπαχαλοσατανίστριες, τους χρυσαύγουλους για στιλέτα που γλιστράνε μόνα τους στις καρδιές των ανθρώπων και λέει, “γουστάρω, και γαμώ”. Έτσι κι αλλιώς το λεξιλόγιό του έχει περιοριστεί σε δέκα μπουγκανητά, πέντε επιφωνήματα και τις εκατό διαφορετικές αποχρώσεις της λέξης “μαλάκας”.
Ο φασισμός είναι μια ανώνυμη εταιρία. Διοικητικό συμβούλιο της Α.Ε, η αφρόκρεμα της κοινωνίας. Στήνει την επιχείρηση, τη διοικεί και εισπράττει τα κέρδη. Υπάλληλοι και πελάτες ένας υπόκοσμος κτηνωδίας και κοινού ποινικού δικαίου και οι γκρίζοι νεκροζώντανοι που σοκαρίστηκαν όταν έμαθαν ότι η γη είναι στρογγυλή.
Είναι αυτό που λέει ο Ουμπέρτο Έκο, το φασισμό το ανακάλυψαν οι πλούσιοι, για να τον εφαρμόζουν οι φτωχοί.
Είναι ο βάκιλος της πανούκλας, που λέει ο Καμύ, που κάθεται σιωπηλά και ύπουλα για δεκαετίες μέχρι να ξαναγίνει πανδημία.
Τα μέσα της Φασισμός Α.Ε, σύγχρονα και αποδοτικά.
Βοθροκάναλα που πολλαπλασιάζουν τα φοβικά σύνδρομα, τα fake news, την άγνοια και την πατριδοκαπηλία.
Μια εκκλησία, με σάπια ιεραρχία που κανοναρχεί πολιτικά, και εισπράττει σπαρταριστό χρήμα,
Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μπολιάζει με πρώιμο ανταγωνισμό και νομιμοποιεί την αποβολή των αδύναμων κρίκων.
Στα Βρασνά, μπλόκα και λιθοβολισμοί των προσφύγων, στη Μεθώνη κουρδιστά πορτοκάλια των “δελτίων ειδήσεων”. Στα Γιαννιτσά νύχτες Κου Κλουξ Κλαν. Στη Νάουσα έλειπαν μόνο οι άσπρες κουκούλες και οι φλεγόμενοι σταυροί. Στην Αθηνα, τσιμεντόλιθοι στα ερείπια, μη βρει καταφύγιο η αλληλεγγύη, λουκέτο σε σχολεία όπου παιδιά μαθαίνουν τη μητρική του γλώσσα κι οι γονείς τους ελληνικά.
Οι γύφτοι απομακρύνονται, με τη βία, από το χώρο της παρέλασης, χωρίς να δουν τα παιδιά τους γιατί απλά είναι γύφτοι.. Ακόμη και στα δελτία καιρού βγαίνει χολή στον κυνηγημένο. Στη Σκύδρα ο παπάς υποκινεί σε οπλοφορία. Στην Κω, ο δήμαρχος κλείνει με μπουλντόζες το λιμάνι, να μην αποβιβαστούν από το πλοίο της γραμμής, οι νόμιμα επιβαίνοντες πρόσφυγες. Απ’ την ΟΝΝΕΔ Πεντέλης βρωμιές για πανδημίες και εν δυνάμει επικίνδυνους έφηβους..
Η χωματερή καίγεται. Μια αίσθηση πνιγηρής ασφυξίας
Η Σωτηρία Λεονάρδου. πεθαίνει νωρίς.
Καλό δρόμο, Σωτηρία, στην τελευταία προσφυγιά.

Νίνα Γεωργιάδου