«Καταρχάς θα πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια στους συνταξιούχους… και να τους πούμε ότι δίνει ένα προεκλογικό επίδομα, το δίνει δε με τρόπο ξεδιάντροπο πέντε μέρες πριν τις εκλογές, αυτό που θα μπορούσε να κάνει ενδεχομένως είναι να το δώσει και την ημέρα της 26ης Μαΐου μαζί με τα ψηφοδέλτια του έξω από τα εκλογικά κέντρα. Αυτό που κάνει ο κύριος… δεν έχει ξανασυμβεί στην μεταπολιτευτική ιστορία… από κει και πέρα το ερώτημα είναι αν η πολιτική του… μπορεί να στηρίζει μακροπρόθεσμα αυτούς που το έχουν ανάγκη. Η απάντηση είναι όχι… Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να κρατάμε ανθρώπους εξαρτημένους από επιδόματα. Αυτή είναι μια πολιτική που ανακυκλώνει τη φτώχεια στην ελληνική κοινωνία. Δεν λύνει πραγματικά προβλήματα».
Θα μπορούσε αυτούσιο αυτό το απόσπασμα να αποτελεί δριμεία κριτική της αντιπολίτευσης στην άθλια και ακραία εκλογοθηρική επιδοματική πολιτική του Μητσοτάκη και της ΝΔ. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για απόσπασμα από την διακαναλική συνέντευξη του Μητσοτάκη τον Μάιο του 2019 και την κριτική του για την 13η σύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν στην θέση των αποσιωπητικών, αντί για το όνομα του Τσίπρα που υπήρχε στην δήλωση του Μητσοτάκη, μπει το όνομα του… ίδιου του Μητσοτάκη, τότε έχουμε μια καθαρή, ειλικρινή τοποθέτηση για το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής του… Μητσοτάκη.
Γιατί το έκτακτο επίδομα για τους συνταξιούχους, που ανακοινώνει από τη θέση του πρωθυπουργού τέσσερα χρόνια μετά και ακριβώς λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο Μητσοτάκης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ξεδιαντροπιά. Γιατί όταν η ακρίβεια θερίζει και η πλειοψηφία των συνταξιούχων βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας, τέτοια προεκλογικά ψίχουλα το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχουν είναι να προσθέτουν οργή.
Γιατί υπόσχονται ένα επίδομα που θα κυμανθεί από 200 έως 300€, για την καταβολή του οποίου οι δαιδαλώδεις κυβερνητικές προϋποθέσεις θα αποκλείουν ξανά την μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων. Γιατί αυτά τα έκτακτα 200-300€ δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα που βιώνουν οι συνταξιούχοι και ελληνικός λαός.
Γιατί τα επιδόματα της ΝΔ και του Μητσοτάκη, όπως και τα προηγούμενα, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ανακυκλώνουν τη φτώχεια. Δεν είναι τίποτε άλλο από ξεδιάντροπα προεκλογικά τρικ, που έχουν στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού και τη διαχείριση της εξαθλίωσης που σκορπά η πολιτική τους. Και είναι αλήθεια ότι και αυτό, όπως και όλα τα υπόλοιπα, θα μπορούσε να τα δίνει ο… Μητσοτάκης «με τα ψηφοδέλτιά του έξω από τα εκλογικά κέντρα».
Την ίδια (προεκλογική) περίοδο, η κυβέρνηση των επιδομάτων ανοίγει το market pass. Το γεγονός ότι μέχρι τώρα οι αιτήσεις (που θα γίνονται μέχρι 15/3) ξεπερνούν το 1.000.000 αποδεικνύει το μέγεθος της ακραίας φτώχειας στην οποία βυθίζεται η ελληνική κοινωνία. Τα πολλαπλά κριτήρια για τα ψίχουλα που πετάει η κυβέρνηση σε όσους παλεύουν «να φτάσουν» τα ράφια των super market αποκλείουν για μια ακόμα φορά τους περισσότερους από αυτούς.
Η πολιτική των επιδομάτων που εγκαινιάστηκε με γενικευμένο τρόπο στην περίοδο της πανδημίας, που υιοθετήθηκε και εφαρμόζεται σε όλη την ΕΕ, αποτελεί στρατηγική επιλογή για τη διαχείριση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Τόσο από την δεξιά και τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό, όσο και από την σοσιαλδημοκρατία.
Και αυτό είναι ένα εξαιρετικά κρίσιμο στοιχείο τόσο για την ουσία και τους στόχους της επιδοματικής πολιτικής του Μητσοτάκη, όσο και για τα επιδόματα του ΣΥΡΙΖΑ και των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως άλλωστε και για κάθε μετεκλογικό σενάριο διακυβέρνησης.
Όταν οι κυβερνητικές υποσχέσεις και οι αντιπολιτευτικές κορόνες μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό…, όταν τα λόγια του ενός τέσσερα χρόνια μετά μπορούν με χαρακτηριστική ευκολία να γίνουν τα λόγια του άλλου…, τότε ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι δύο κοινοβουλευτικοί πυλώνες της μεγαλοαστικής τάξης στην Ελλάδα, όπως και τα πολιτικά τους συμπληρώματα, πίσω από την κάλπικη αντιπαράθεση κρύβουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.
Βασίλης Πετράκης
e-prologos.gr
