Πέρσι τέτοιο καιρό έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο σ. Στέλιος Σταυρινάδης μετά από άνισο αγώνα. Ο σ. Στέλιος, ένας αφιερωμένος κομμουνιστής στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ, υπηρέτησε το λαϊκό κίνημα απ’ την εφηβική του ηλικία. Οργανώθηκε στις γραμμές του μ-λ κινήματος και υπήρξε απ’ τα ιδρυτικά μέλη της ΠΠΣΠ στο Μαθηματικό της Αθήνας.

Απ’ το 1976 οργανώθηκε στο Μ-Λ ΚΚΕ και παρέμεινε στις γραμμές του μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Υπήρξε δραστήριο μέλος των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων απ’ την εποχή της δημιουργίας τους στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και του Εκπαιδευτικού Ομίλου και των Αντιτετραδίων της Εκπαίδευσης.

Ο σ. Στέλιος έφυγε σαν σήμερα απ’ τη ζωή. Όμως για όλους εμάς θα είναι πάντα δίπλα μας σαν φωτεινός φάρος στους λαϊκούς αγώνες για μια κοινωνία δίκαιη και απαλλαγμένη απ’ τους δυνάστες της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων.

“όταν οι σύντροφοι φεύγουν”

όταν οι σύντροφοι φεύγουν

μη λυπάστε,

μα να χαίρεστε

γιατί φεύγουν σίγουροι

σίγουροι γιατί

ήταν εκείνοι που

όλη τους τη ζωή

σπόρους προσπαθούσαν να φυτέψουν

-αιώνιοι γεωργοί της νίκης των λαών-

χωρίς να σκέφτονται

αν θα δούνε της συγκομιδής το μεγαλείο

ήταν αυτοί που

πέταξαν από πάνω τους

κάθε ματαιοπονία

-της ελπίδας κοινωνοί του νέου κόσμου-

και φεύγουν έχοντας δει

μες στην καρδιά τους

πώς η καταπίεση πεθαίνει

μη λυπάστε γιατί

εκείνοι μπορεί να έφυγαν

αλλά το χέρι τους

είναι ακόμη εδώ, ζεστό,

δίπλα σε όποιο χέρι ακόμα αντιστέκεται

                  *

μη λυπάστε λοιπόν

για τους συντρόφους  

όταν εκείνοι φεύγουν

μα μόνο να λυπάστε

για τους συντρόφους

όταν εκείνοι αποστρατεύονται

γιατί αυτοί

έχουν πεθάνει πολύ πριν φύγουν

Βάιος Κανδήλας